Μικροαστική φάτσα του Ελλαδικού ανθρώπου

11:20 22/5/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Τι ωραία ζωή που κάνουμε όλοι μας!!! Αυτή τη ζωή ονειρεύτηκαν για μας οι προγονοί μας. Γ’ αυτή τη ζωή πολέμησαν και έχυσαν ποταμούς αιμάτων.

Η σκέψη ότι η αυριανή μέρα θα είναι μια από τα ίδια σε τριγυρίζει όλη τη μέρα. Η μόνη «ελπίδα» σωτηρίας για να περάσεις το βράδυ, χωρίς πολλές σκοτούρες, είναι η τηλεόραση, οι ελεγχόμενες εφημερίδες και ο αγώνας της ομάδας «σου». Τα παιδιά σου και.....
η γυναίκα σου ζητούν την προσοχή σου αλλά εσύ είσαι κουρασμένος. Ίσως και άφραγκος για να ικανοποιήσεις την

«ανάγκη» τους – να τους πάς σε ένα από εκείνα τα στέκια όπου μαζεύονται οι άνθρωποι του τύπου «εεε, κανά καφέεε...» για να σκοτώσουν τον χρόνο από την ζωή τους.

Κάνεις ζάπινκ. Σε όλα τα κανάλια δείχνουν κάτι ξενόφερτες ταινίες, κάτι ομοφυλόφιλους και ψυχικά άρρωστους σε διάφορα σόου, που είναι έτοιμοι για όλα (κυριολεκτικά) έναντι στιγμιαίας προβολής και για κάνα δυο φράγκα. Κάνεις ξανά ζάπινκ και βλέπεις κάτι «δημοσιογράφους», «αναλυτές», «σατιρικούς» και βουλευτές με κότερα και μερσεντές να μιλάνε για κοινωνική δικαιοσύνη και «πρόοδο». Σε καθησυχάζουν και υπόσχονται ότι αύριο θα ζούμε καλύτερα. Τους βλέπεις να αφρίζουν για να σε πείσουν ότι τα παιδιά σου θα ζουν σε καλύτερο κράτος και σε ένα πιο «ανθρώπινο περιβάλλων».

Ενώ η λέπρα του διάφορων ξενοκίνητων «ισμών» απειλεί το ελληνικό μέλλον του παιδιού σου, ενώ μόνο αν είσαι ξενομανής και υπηρετείς τα κόμματα των συμφερόντων, μόνο τότε πετυχαίνεις σ’ αυτόν τον τόπο, ενώ αν δεν είσαι ψεύτης και άπληστος, μένεις στο περιθώριο – εσύ δεν πρέπει να αντιδράς, αλλά πρέπει να χαμογελάς καταπίνοντας την πικρία που έχεις.

Οι καλύτερες στιγμές της ζωής σου είναι οι αγώνες της ποδοσφαιρικής «σου» ομάδας. Τότε που «δείρατε» τους άλλους 3-0 ή (ακόμα καλύτερα) όταν τους δείρατε κυριολεκτικά. Άγγιξες την ευτυχία, όταν κέρδισε τις εκλογές το κόμμα «σου» : σε βοήθησε να βολέψεις το παιδί σου, πήρες την άδεια που εκκρεμούσε, έκανες τζάμπα την χειρουργική εγχείρηση και είχες την (ψευδ)αίσθηση ότι είσαι και συ ένα μικρό μέρος των ισχυρών, των κυβερνώντων. Ωραία ζωή έχεις, φίλε μικροαστέ.... Ζωή μικροαστική....

Στην εποχή μας, ο μικροαστός δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Ο μικροαστός δεν είναι άνθρωπος, αλλά μια καρικατούρα του ανθρώπου. Αποπνέει ανία και μικροψυχία. Οι αξίες της ζωής του δεν μοιάζουν με αξίες της ζωής ενός ανθρώπου.

Απεναντίας, στις μέρες μας οι μικροαστοί όχι μόνο είναι πολυάριθμοι, αλλά περνάνε καλά και πλουσιοπάροχα. Ο μικροαστός μαζεύει χρήματα ή χρεώνετε στις τράπεζες για να αγοράσει διαμέρισμα, πάει σινεμά, παρακολουθεί τα τρέντυ σόου στην τηλεόραση, κάνει τατού και αρχιτεκτονική νυχιών, μιλάει για πνευματικά θέματα και ανθρώπινα δικαιώματα, μεγαλώνει παιδιά και κάνει κλάμπινκ.

Δεν τους βλέπετε ; Να τους. Κοιτάξτε γύρω σας. Είναι πολλών ειδών: πλούσιοι και φτωχοί, πεινασμένοι και χορτάτοι, επιστήμονες και εργάτες. Κρατάνε σημαίες διαφόρων χρωμάτων, «πιστεύουν» σε θεό και είναι άθεοι. Ολόκληρη στρατιά από μικροα