Μισθούς και εργασιακά δικαιώματα Κίνας και Κορέας προτείνει ο κ Ξυνίδης για τα ναυπηγεία της Ελευσίνας!

18:56 9/6/2011 - Πηγή: Ksipnistere

ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ
ΒΑΣΙΛΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΒΟΥΛΕΥΤΗ
ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
Σε απάντηση της ερώτησης (Αρ. Πρωτ. 13054/15-03-11) που κατατέθηκε από τους Βουλευτές,
Βασίλη Οικονόμου και Γιάννη Δημαρά, αναφορικά με τις ενέργειες της κυβέρνησης...

για την διάσωση των ναυπηγείων της Ελευσίνας, ο Υφυπουργός Περιφερειακής Απάντησης και
Ανταγωνιστικότητας, Σωκράτης Ξυνίδης, μας απάντησε ότι «Τα ναυπηγεία Ελευσίνας έχουν
ιδιωτικοποιηθεί

από το 1997 και έκτοτε λειτουργούν υπό καθεστώς ελεύθερης αγοράς. Επομένως,
δεν είναι δυνατή οποιασδήποτε μορφής παρέμβαση στην λειτουργία των ναυπηγείων από πλευράς
κράτους. Τυχόν παρεμβάσεις της πολιτείας για την στήριξη της λειτουργίας των Ναυπηγείων, μέσω
οικονομικής ή άλλης ισοδύναμης ενίσχυσης, οδηγούν στην επιβολή υψηλότατων προστίμων για
καταβολή μη συμβατών προς την κοινοτική νομοθεσία ενισχύσεων, καθ’ όσον το καθεστώς
λειτουργίας της ναυπηγικής βιομηχανίας υπάγεται σε ειδικές κοινοτικές ρυθμίσεις. Σύμφωνα με τα
παραπάνω δεν είναι δυνατή η χορήγηση ενισχύσεων – κινήτρων για την προσέλκυση ναυπήγησης
σκαφών, επειδή αντίκειται πλήρως στους κανόνες ανταγωνισμού της ΕΕ. Η σύνδεση των αναγκών
της ελληνικής ναυτιλίας, καθώς και των άλλων αναγκών της χώρας, με την ναυπηγική βιομηχανία,
προσκρούει σε σειρά οικονομικών και άλλων παραγόντων (καθυστερήσεις, απεργίες κλπ) που
καθιστούν τις εργασίες (πχ ναυπήγηση, επισκευή, συντήρηση κλπ) εξαιρετικά δύσκολες έως και
απαγορευτικές σε σύγκριση με άλλες γειτονικές χώρες (πχ Τουρκία, Ρουμανία), αλλά και αυτές της
Άπω Ανατολής (Κίνα, Κορέα κλπ). Το γεγονός αυτό δεν έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια ενώόσες
προσπάθειες έγιναν, οδήγησαν σε ιδιαίτερα βαρύ οικονομικό αποτέλεσμα για τη χώρας (καταδίκες
για αθέμιτες κρατικές ενισχύσεις, τεράστιο κόστος κατασκευής, επιβάρυνση του κρατικού
προϋπολογισμού κλπ). Σε κάθε περίπτωση είναι αδύνατη η επανακρατικοποίηση του ναυπηγικού
τομέα, τόσο γιατί αυτό προσκρούει στην ευρωπαϊκή νομοθεσία περί ανατγωνισμού, αλλά και
κρατικών ενισχύσεων, όσο και στο πολύ υψηλό κόστος μιας τέτοιας προσπάθειας, το οποίο δεν
μπορεί να σηκώσει η οικονομία υπό τις παρούσες δύσκολες συγκυρίες. Βέβαια το κράτος όπου δεν
παραβιάζεται η ενωσιακή νομοθεσία και δεν θίγονται τα νόμιμα συμφέροντά του, φροντίζει να
στηρίζει τη ναυπηγική βιομηχανία και να διευκολύνει την ανάληψη έργων, που όμως από μόνα
τους δεν είναι δυνατόν να αποτελούν τη μοναδική λύση βιωσιμότητας της μονάδας. Καθίσταται
λοιπόν σαφές ότι απαιτείται η λήψη μέτρων από την ίδια την επιχείρηση προκειμένου να βελτιώσει
την ανταγωνιστικότητά της, να επιτύχει την προσέλκυση πελατών και την άρση των αντικινήτρων
που οδηγούν τους ενδιαφερόμενους σε ανταγωνιστικές επιχειρήσεις άλλων χωρών και να
διασφαλίσει κατ’ αυτόν τον τρόπο τη διατήρηση των υφιστάμενων θέσεων εργασίας. Στο πλαίσιο
αυτό έχει ήδη συσταθεί ομ