Μὴν κάνεις στοὺς ἄλλους αὐτὸ ποὺ δὲν θέλεις νὰ κάνουν ἐκεῖνοι σ᾿ ἐσένα

00:38 23/3/2012 - Πηγή: Ksipnistere

(ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ)

«Πάντα οὖν ὅσα ἂν θέλητε ἵνα ποιῶσιν ὑμῖν οἱ ἄνθρωποι, οὕτω καὶ ὑμεῖς ποιεῖτε αὐτοῖς· οὕτως γὰρ ἐστιν ὁ νόμος καὶ οἱ προφῆται». (Ματθ., ζ΄, 12).

(Καὶ διὰ νὰ συγκεφαλαιώσω λοιπὸν ὅλα, ὅσα προηγουμένως σᾶς εἶπα, σᾶς προσθέτω: Ὅλα ὅσα θέλετε νὰ σᾶς κάνουν οἱ ἄνθρωποι, τὰ ἴδια νὰ κάνετε καὶ σεῖς εἰς αὐτούς. Διότι αὐτὸς κατ᾿ οὐσίαν εἶναι ὁ νόμος καὶ οἱ......
προφῆται, τὸ νὰ ἀγαπᾶτε δηλαδὴ τοὺς πλησίον σὰν τὸν ἑαυτόν σας). (Μετάφραση: Π. Ν. Τρεμπέλα).

Ὁ Πλάστης καὶ Δημιουργός μας Τριαδικὸς Θεός, ὁ Πατέρας τῶν οἰκτιρμῶν καὶ πάσης παρακλήσεως,

ἀπὸ τὴν πολλή του ἀγαθότητα καὶ ἄφατη ἀγάπη δημιούργησε τὸν σύμπαντα κόσμο καὶ τελευταῖον τὸν ἄνθρωπο, ὡς κατ’ εἰκόνα καί καθ᾿ὁμοίωσίν Του. Τὸν ἔθεσε ἐν μέσῳ τοῦ παραδείσου καὶ τοῦ δώρισε τὴ δυνατότητα, ἐὰν ἤθελε, νὰ μείνει ἀθάνατος καὶ μάλιστα σὲ συνεχῆ ἀγαπητικὴ κοινωνία μαζί Του.

Ὁ μισόκαλος ὅμως διάβολος ἐφθόνησε αὐτὴ τὴν δωρεὰ τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ὥστε μὲ ψέμα καὶ ἀπάτη νά τόν γκρεμίσει καί νά τὸν ἐξορίσει. Ἐν τούτοις, ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐνήργησε καὶ πάλι ὑπὲρ τοῦ ἀνθρώπου καὶ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ Σωτῆρος συνετελέσθη ἡ ἀνάπλαση καὶ ἡ ἀναδημιουργία τοῦ πλάσματος τοῦ Θεοῦ, τοῦ ἀνθρώπου. « Ἰδοὺ καινὰ ποιῶ τὰ πάντα»( Ἀποκ. κα΄, 5), « Ἀνακεφαλαιώσασθαι τὰ πάντα ἐν Χριστῷ»( Ἐφεσ. α΄,10). Ἡ δωρεὰ αὐτὴ ὅμως ἐδόθη ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ἀρχικῆς ἐντολῆς «εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἔρχεσθαι, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καθ᾿ ἡμέραν καὶ ἀκολουθείτω μοι»( Λουκ. θ΄,23). Τουτέστιν ζητάει τὴν προσωπικὴ σταύρωση τοῦ καθενός μας ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν μας καὶ ὄχι τὴ σταύρωση τῶν ἀδελφῶν μας στὰ ἰδιοτελῆ μας συμφέροντα.

Δυστυχῶς γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα, πολλοί, ἐξαιτίας τῆς ἀλαζονείας, δὲν κατενόησαν τὴν εὐεργεσία καὶ τὴ σημασία τοῦ λόγου. Ἔτσι ὁ Τίμιος Σταυρός, ἤτοι ἡ αἰτία τῆς ἀναπλάσεως, τῆς ἀνακεφαλαιώσεως καὶ τῆς σωτηρίας, ἔγινε γιὰ ἄλλους σκάνδαλο καὶ γιὰ ἄλλους μωρία. Οἱ πρῶτοι, ἀντὶ νὰ ἀκολουθήσουν τὴν προσωπικὴ θυσία ὑπὲρ τῶν ἀδελφῶν τῶν συνανθρώπων, ζητοῦσαν ἀπὸ τὸν Θεάνθρωπο νὰ κατέβει Ἐκεῖνος ἀπὸ τὸ Σταυρό Του καὶ τότε νὰ Τὸν πιστέψουν. Δηλαδή, νὰ ἱκανοποιήσει τὴν ἀρρωστημένη σατανοκίνητη ὑπερηφάνειά τους, μὲ συνέπεια τὴν ἀκύρωση τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους. Ζητοῦσαν δηλαδὴ τὴ συνεργασία καὶ τὴ δύναμη τοῦ Μεσσία γιὰ νὰ ὑπερισχύσουν καὶ νὰ πετύχουν τὰ σκοτεινὰ σχέδιά τους, σταυρώνοντας τὰ πλάσματα τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν δική τους ἰδιοτέλεια. Μεγάλος ὁ πόνος τοῦ Χριστοῦ ἐπάνω στὸν Σταυρὸ ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς σκληροκαρδίας τῶν ἐχθρῶν Του, ποὺ τοὺς καθιστοῦσε ἀθέους εἰδωλολάτρες. Ἀρρωστημένοι ὄντως ψυχοσωματικὰ δὲν μπόρεσαν οὔτε γιὰ μία στιγμὴ νὰ κατανοήσουν ὅτι ὁ Χριστὸς ἦρθε νὰ σώσει ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος καὶ νὰ τὸ ἐπαναφέρει στὴν προτέρα θέση ἀπὸ τὴν ὁποία ἐξέπεσε.

Ἀπὸ τὴν ἄλλη ἡ μωρία τῶν φιλοσόφων εἰδωλολατρῶν δωδεκαθεϊστῶν καὶ παγανιστῶν, οἱ ὁποῖοι ζητοῦσαν νὰ κατανοήσουν τὸ μυστήριο τῆς δωρεᾶς τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ μὲ φιλοσοφικοὺς ψευτοστοχασμούς, τοὺς ὁδήγησε στὴν πλάνη καὶ ἑρμήνευσαν τὸν Σταυρό, μωροὶ