ΜΟΙΡΑΙΑ ΛΑΘΗ, ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ

12:57 10/10/2011 - Πηγή: Ksipnistere

του Β. Βιλιάρδου

Το ευρώ, το πιο επικίνδυνο νόμισμα του πλανήτη, διαφέρει ελάχιστα από ένα δομημένο ομόλογο - αφού αντιπροσωπεύεται από δεκαεπτά εχθρικές μεταξύ τους χώρες, με μεγάλες αποκλίσεις στις οικονομίες τους και με ανεπαρκή ηγεσία

Η νέα Ελληνική κυβέρνηση, πριν από δύο έτη, ανασκεύασε τις προβλέψεις της σε σχέση με το έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού, ενώ έκανε ότι της ήταν δυνατόν για να το διογκώσει περαιτέρω, με τη «συνενοχή» της Eurostat

– ακολουθώντας ενδεχομένως πιστά τις «συμβουλές» των συνδίκων του διαβόλου, του ΔΝΤ δηλαδή, με το οποίο ευρισκόταν σε επαφή πολύ πριν από την....
επίσημη «πρόσκληση» του. Ταυτόχρονα, προκάλεσε το μεγαλύτερο δυνατό θόρυβο γύρω από τα οικονομικά της προβλήματα, αναγκάζοντας η ίδια τις αμερικανικέςεταιρείες αξιολόγησης να «καταδικάσουν» την Ελλάδα.

Μερικούς μόνο μήνες αργότερα, η Γερμανία αρνήθηκε πεισματικά να βοηθήσει την Ελλάδα, παρά το ότι η «διάσωση» της θα κόστιζε ελάχιστα. Παράλληλα, η ανατολικογερμανίδα καγκελάριος επέτρεψε αδικαιολόγητα στο ΔΝΤ να εισβάλλειστην Ευρωζώνη - μαζί με το πλήθος των κερδοσκόπων, οι οποίοι το συνόδευαν, δια μέσου της Ελληνικής κερκόπορτας. Έτσι λοιπόν,το ΔΝΤ βρήκε την ευκαιρία να «βγάλει στο φως» όλα τα κρυμμένα προβλήματα των διαφόρων χωρών της Ευρωζώνης (η αποστολή του συνεχίζεται ακόμη), ενισχύοντας το δολάριο και δίνοντας την ευκαιρία στους κερδοσκόπους να κερδίσουν τεράστια ποσά, εις βάρος όλων μας – από τα στοιχήματα, από τα αυξημένα επιτόκια δανεισμού κλπ.

Αργότερα, η Γερμανία έθεσε υπό αμφισβήτηση/αναθεώρηση τη συμφωνία της 21ης Ιουλίου, παρά το ότι είχε αποφασισθεί από όλες τις χώρες της Ευρωζώνης – «πληροφορώντας» ουσιαστικά τις αγορές ότι, η μέχρι πρότινος αδιανόητη αθέτηση ειλημμένων αποφάσεων/υποχρεώσεων, θα είναι πλέον μέρος του «παιχνιδιού». Παράλληλα, απείλησε μία χώρα-εταίρο της, την Ελλάδα δηλαδή, με πτώχευση – γεγονός επίσης αδιανόητο και επομένως μη τιμολογημένο μέχρι τότε από τις αγορές.

ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα των αξιολογήσεων των χωρών μεταξύ τους είναι το ότι, δεν καταγράφονται τα περιουσιακά στοιχεία τους, αλλά μόνο τα χρέη τους . Έτσι, συγκρίνονται ανόμοια μεγέθη μεταξύ τους, με αποτέλεσμα κράτη όπως η Ελλάδα, με δημόσια περιουσία άνω των 300 δις €, να αξιολογείται σαν να μην είχε καθόλου – όπως συμβαίνει για παράδειγμα με τη Μ. Βρετανία ή με τις Η.Π.Α., οι οποίες έχουνιδιωτικοποιήσει τα πάντα, καθώς επίσης με χώρες, οι οποίες έχουν μηδαμινές υποδομές (αναπτυσσόμενες). Ένα επόμενο «σφάλμα» είναι η μη αναφορά στο ιδιωτικό χρέος, φυσικά σε συνδυασμό με τα ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία, αφού τελικά είναι οι πολίτες αυτοί οι οποίοι συμβάλλουν στην εξόφληση των χρεών του δημοσίου – μέσω της αυξημένης φορολόγησης τους. Έτσι κράτη όπως η Ελλάδα, με 125% του ΑΕΠ της ιδιωτικό χρέος, τοποθετούνται στην ίδια θέση με άλλα, τα οποία έχουν υπερβολικό ιδιωτικό χρέος – όπως για παράδειγμα η Ιρλανδία, το ιδιωτικό χρέος της οποίας ξεπερνάει το 1.000 % του ΑΕΠ της.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords