Μόνη ελπίδα ο λαός

01:21 12/7/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Όποιος έζησε τις 45 μέρες των κινητοποιήσεων, που σφραγίστηκαν με την παρουσία εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλες τις πλατείες της Ελλάδας, και κατ’ εξοχήν στο Σύνταγμα, το ένιωσε στα μύχια του εαυτού του.
Το παλιό κομματικό σύστημα, έστω και να συνεχίζει τυπικά να υπάρχει, είναι πλέον νεκρό. Και δεν πρόκειται για μια παρόλα του αέρα. Ούτε υπάρχει πιθανότητα επιστροφής. Κι αυτό γιατί η.....
κρίση συνεχίζεται και δυστυχώς θα συνεχιστεί· κατά συνέπεια

δεν επιτρέπονται εύκολες παλινορθώσεις.
Η καρέκλα της εξουσίας, η καρέκλα του βουλευτή, μοιάζει όλο και περισσότερο με ηλεκτρική καρέκλα. Και το ίδιο ισχύει με την καρέκλα των μεγαλοδημοσιογράφων. Όλοι τους θα το αντιληφθούν αυτό το καλοκαίρι, όταν θα δοκιμάσουν να βγουν στον «έξω κόσμο», όπως ήδη το εισπράττουν οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος. Οι μέρες της κυριαρχίας τους έχουν τελειώσει ανεπιστρεπτί.
Η αποδέσμευση λοιπόν πραγματοποιήθηκε μέσα σε ένα κύμα γενικευμένης αγανάκτησης. Όμως αυτό είναι μόνο ένα πρώτο βήμα. Διότι οι δυνάμεις του παλιού συστήματος επιστρατεύτηκαν, συχνά με νέο μανδύα και λεοντή. Το ΠΑΣΟΚ απέφυγε τη μαζική αποσκίρτηση βουλευτών από την ψηφοφορία του μεσοπρόθεσμου, ενσωματώνοντας στην κυβέρνηση το «όλον ΠΑΣΟΚ», δηλαδή και την πτέρυγα Βενιζέλου· έτσι σήμερα έχουμε μία κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και όχι πλέον ΓΑΠ. Όμως δεν έμεινε μόνο σε αυτό. Δυνάμεις από το εσωτερικό του, από το περιβόητο «βαθύ ΠΑΣΟΚ», προετοιμάζουν νέα σχήματα που θα δεσμεύσουν την αγανάκτηση του κόσμου, για να τη διοχετεύσουν σε μια νεκρανάσταση του παλιού κόσμου. Παλιοί ξεσκολισμένοι γιέσμεν του Ανδρέα πρωτοστατούν σε αντιμνημονιακές καταγγελίες στα κανάλια· άνθρωποι του Γιωργάκη –όπως ο Νίκος Κοτζιάς, πρώην ιδεολογικός καθοδηγητής της ΚΝΕ και εν συνεχεία για πολλά χρόνια, μέχρι τις πρόσφατες εκλογές, μυστικοσύμβουλος του ΓΑΠ– σχεδιάζουν «αντιμνημονιακά μέτωπα» και ξεπλένονται μέσα από τον «αριστερό» καθεστωτικό Τύπο· ο Συνασπισμός μπαίνει δυναμικά στο παιγνίδι και προβάλλεται από το ΠΑΣΟΚ, ως ο… εκπρόσωπος των αγανακτισμένων(!)· τέλος, σε αυτό το σχέδιο επιχειρείται να ενταχθούν και συμβολικές μορφές με μεγάλο ειδικό βάρος στην πρόσφατη πολιτιστική ζωή του ελληνισμού, όπως ο Μίκης Θεοδωράκης. Και δίπλα τους, μαζί τους, φθαρμένοι δημοσιογράφοι, γερασμένες τηλεπερσόνες, θλιβεροί δημαγωγίσκοι, διαγκωνίζονται για μια θέση στο «μπ… τη Βουλή».
Και είναι βέβαιο πως, εάν γίνουν σύντομα εκλογές, θα υπάρξουν τέτοια σχήματα που θα κατορθώσουν για ένα διάστημα να υποκλέψουν την εμπιστοσύνη και την ψήφο των αγανακτισμένων Ελλήνων.
Ωστόσο, το όνειρο της νεκρανάστασης της μεταπολίτευσης θα μείνει, δυστυχώς γι’ αυτούς και ευτυχώς για τον ελληνικό λαό, ένα άπιαστο όνειρο, μια φενάκη. Γιατί μπροστά μας δεν έχουμε μια μεταπολίτευση, ούτε πίσω μας μια χούντα. Πίσω μας έχουμε τον εκφυλισμό και το σάπισμα της κομματοκρατίας και μπροστά μας τα τάρταρα της βαθύτερης κρίσης του νεώτερου ελληνισμού. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει νέο ΠΑΣΟΚ και νέος Ανδρέας. Σήμερα, όπως και στη διάρκεια της