"Ο ΑΔΕΛΦΟΣ ΜΟΥ ΖΕΙ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΟΛΩΝ":ΜΙΑ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΙΔΗ,ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟ.

14:21 15/6/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Στον οίκο ευγηρίας Αγάπης Μέλαθρον - Άγιος Χαράλαμπος της Μητρόπολης Καλαβρύτων φιλοξενείται εδώ και τρία χρόνια ο αδελφός του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστοδούλου Ιωάννης Παρασκευαΐδης, έπειτα από την τελευταία επιθυμία του σεπτού ιεράρχη, όπως την είχε εκφράσει στον εγκάρδιο φίλο του μητροπολίτη Καλαβρύτων Αμβρόσιο, «πρόσεχε, σε παρακαλώ, τον αδελφό μου όταν φύγω» του είχε πει λίγο πριν κλείσει τα μάτια του...
ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος. Και εκείνος τήρησε κατά γράμμα τα λόγια του επιστήθιου φίλου του.

Ο 85χρονος σήμερα γέροντας είναι για όλους τους φιλοξενούμενους του οίκου

ευγηρίας ένα σεβαστό πρόσωπο, μιας και σ’ εκείνον βλέπουν τον μεγάλο ιεράρχη που αποδήμησε στις 28 Ιανουαρίου 2008 σε ηλικία εξήντα εννέα ετών.

«Δεν έχω παράπονο που δεν με επισκέπτονται ιεράρχες που είχε δίπλα του ο αδελφός μου. Καταλαβαίνω, έχουν πολλές ασχολίες. Όμως, ο Καλλίνικος έχει έρθει να με δει. Το ίδιο και απλοί ιερείς που βρίσκονταν στο πλευρό του» λέει ο Γιάννης Παρασκευαΐδης, μη θέλοντας να θίξει με αυτόν τον τρόπο τα πνευματικά παιδιά του Χριστόδουλου.

Στις 23 Ιανουαρίου, ιεράρχες από όλα τα μέρη της Ελλάδας θα κάνουν το ετήσιο μνημόσυνο στην Παναγίτσα Παλαιού Φαλήρου παρόντος και του αδελφού του:
«Ο Χριστόδουλος δεν ξεχνιέται. Όσο περνούν τα χρόνια τόσο περισσότερο θα μας λείπει. Ο αδελφός μου έβλεπε πολύ μπροστά από την εποχή του. Δυστυχώς, ο Θεός τον πήρε πολύ νωρίς κοντά του» λέει αποκλειστικά στην «Espresso της Κυριακής» και χαμηλώνει τα μάτια του με παράπονο.

«ΕΔΩ ΜΕ ΑΓΑΠΑΝΕ ΚΑΙ ΝΙΩΘΩ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. ΔΕΝ ΖΗΤΗΣΑ ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΝΑ ΚΡΕΒΑΤΙ, ΕΝΑ ΨΥΓΕΙΟ, ΜΙΑ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΚΑΙ ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΥ ΜΟΥ»

Το δωμάτιο 212 του οίκου ευγηρίας δεν έχει τίποτα περισσότερο από αυτό που ο ίδιος επιθυμούσε, όπως μας εκμυστηρεύεται. Πάνω σε ένα μικρό κομοδίνο διακρίνεται η φωτογραφία του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου. «Εδώ με αγαπάνε και νιώθω καλύτερα από το σπίτι μου.
Δεν ζήτησα τίποτα περισσότερο από ένα κρεβάτι, ένα ψυγείο, μια τουαλέτα και βιβλία με τους λόγους του αδελφού μου» λέει και μας ξεναγεί με τις αφηγήσεις του στην κοινή ζωή του με τον Χριστόδουλο.

Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΣΠΥΡΟΥ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗ

Τα λεπτά, οι ώρες, οι ημέρες και οι νύχτες για τον Γιάννη Παρασκευαΐδη δεν περνούν εύκολα. Μια ζωή ολόκληρη ήταν στο πλευρό του.
Όταν μάλιστα οι πύρινοι λόγοι του Χριστόδουλου ξεσήκωναν τα πλήθη, ο Γιάννης Παρασκευαΐδης ήταν εκεί δίπλα του: «Ο Χριστόδουλος πάντα ήταν πνεύμα ανήσυχο. Από μικρό παιδί αποζητούσε κάτι περισσότερο από αυτό που ήθελαν τα άλλα παιδιά της Εκκλησίας. Αγαπούσε τη μόρφωση. Διάβαζε συνεχώς για την Ελλάδα, για τη θρησκεία, για το γένος μας. Έπειτα, γράφτηκε στην εκκλησιαστική χορωδία με τον Σπύρο Περιστέρη. Κατόπιν, πήγε στο ωδείο και έμαθε τους ύμνους.

Οι γονείς μας υπήρξαν δύο φορές πρόσφυγες. Μία από τη Μικρά Ασία και άλλη μία από την Ξάνθη. Ο πατέρας μας ήταν έμπορος, πανέξυπνος άνθρωπος, και εκεί πάνω είχε