Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΟΥ ΠΗΡΑΜΕ

20:30 7/6/2011 - Πηγή: Ksipnistere

ΜΕΡΟΣ 1

Σήμερα που μιλάμε για επανάσταση και ανεργία, τα μήλα μας τα μαζεύουν Αλβανοί, τις ελιές Βούλγαροι, στα μαρούλια και στις βιοτεχνίες Ινδοί και Πακιστανοί, τα σπίτια μας τα κτίζουν Ρώσοι και Ρουμάνοι, τους γονείς μας τους κοιτάνε Βουλγάρες και Ρωσίδες και τα παιδιά μας και τα σκυλιά μας Φιλιπινεζες. Και όλοι αυτοί με.....
35 και 50 ευρώ μεροκάματο. Μήπως είναι ψέμα ότι για να βρεις ένα μάστορα για το σπίτι σου, είναι δύσκολο να.....
βρεις κάποιον ιθαγενή? Κάποιο γυψοσανιδά μήπως? Υδραυλικό? Πλακατζή? Κηπουρό? Πετρά? Προσωπικό ξενοδοχείου? Ή εστιατορίου?

Αγροτική

και τουριστική χώρα δεν είμαστε? Η οικοδομή είναι το άρμα της οικονομίας δεν ακούμε κάθε μέρα? Η μήπως μας πήραν αυτές τις δουλειές με το ζόρι? Μάλλον εμείς τους τις παραχωρήσαμε. Συνειδητά κι απλόχερα.

Εκτός αν είμαστε στη Σουηδία και οι υπόλοιποι και δουλεύουμε στη ΝΟΙΚΙΑ ,τη SAAB τη VOLVO η την IKEA?

Μάλλον όχι. Δεν έχουμε βιομηχανίες εμείς. Ούτε καν μεταποιητικές μονάδες για τα προϊόντα μας. Αλλά πως φτάσαμε και απαξιώσαμε τα προηγούμενα χρόνια αυτές τις εργασίες, αποστρέφοντας τη νέα γενιά από αυτές?

Σίγουρα το όνειρο του κάθε γονιού ήταν να γίνει το παιδί του επιστήμονας. Όμως πόσο εφικτό ήταν αυτό για το σύνολο των νέων, εδώ και 15 χρόνια? Γιαυτό το σκοπό πληρώναμε σπουδές, φροντιστήρια, μεταπτυχιακά, και άντε παρακάλια για διορισμό και μάζευε κακοπληρωμένη προϋπηρεσία για το Δημόσιο. Και όσο ανέβαιναν τα προσόντα, να ανεβαίνουν και οι απαιτήσεις. Φαύλος κύκλος. Όλα για μια θέση στο όνειρο, μια θέση στο Δημόσιο.

Ανταμοιβή? Ανεργία , εξαπάτηση , νεύρα , υποτέλεια , κοροϊδία και πάλι πίσω στο σπίτι.

Οι παλιοί μάστορες σπουδές δεν είχανε, παραγιοί στα αφεντικά τους ήτανε. Πάω να μάθω τη δουλειά δεν λέγανε? Τζάμπα δούλευε τζάμπα μην κάθεσαι λέγανε. Με ένα ζευγάρι μπότες, ή ένα κατσαβίδι ή ένα κάβουρα δεν εχτίσαν τα σπίτια τους, δεν μεγάλωσαν και σπούδασαν τα παιδιά τους, δεν γηροκόμησαν σαν άξια τέκνα τους γονείς τους? Και η δουλειά να βγαίνει με την πλάτη, χωρίς εργαλεία μόνο με κόπο.

Μήπως και οι σημερινοί επιστήμονες, με τα χερια τους σαν φοιτητές το 70 δεν είχαν χτίσει την μισή Αθήνα?

Δόξα το θεό σήμερα όλες οι εργασίες γίνονται με τα εργαλεία και το μυαλό. Όχι με την πλάτη όπως παλιά, με το ένα χέρι το εργαλείο και το άλλο στο fredo, τόσο απλά. Και καλοπληρωμένες. Τουλάχιστον έως χθες.

Αλλά εμείς απασχολημένοι στη συλλογή τίτλων και προϋπηρεσίας, απαξιώσαμε κάθε χειρονακτική εργασία. Το κενό το δικό μας κλήθηκαν να το καλύψουν οι ξένοι. Το δόλωμα? Μα φυσικά η φθηνή εργασία, για φθηνά προϊόντα και υπηρεσίες. Τον πρώτο βέβαια καιρό.

Η μήπως δεν ήταν τελικά τόσο φθηνό? Μήπως σταματήσαμε να εισάγουμε προϊόντα γιατί τα δικά μας γίνανε πιο φθηνά? Η αρχίσαμε τις εξαγωγές ?

Μάλλον τίποτα από τα δύο. Το εμπορικό μας ισοζύγιο τα τελ 30 έτη είναι - 254 δις . Όσο και το έλλειμμα Απλά το κράτος δανειζόταν για να πληρώνε