Ο ΔΣΑ και Η ΔΑΝΕΙΑΚΗ ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΙΚΑ: ΟΙ_ΜΑΣΚΕΣ_ΕΠΕΣΑΝ

21:41 23/10/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Ως γνωστόν η δανειακή Σύμβαση της Ελλάδος με την Τρόικα (όχι το Μνημόνιο) είναι άκυρη, σύμφωνα με το ελληνικό και διεθνές δίκαιο και για ουσιαστικούς λόγους, διότι καταλύει την Εθνική Κυριαρχία ενός κράτους με συγκεκριμένους όρους, άποψη που την έχουν εκφράσει ακόμα και οι κυβερνητικοί προδότες, με επικεφαλής τον «έλληνα πρωθυπουργό», αλλά είναι άκυρη και για τυπικούς λόγους, λόγω την μη-επικύρωσής της από

την....
Ελληνική Βουλή με 180 τουλάχιστον ψήφους (Συντ. 28 παρ.2). Συνεπώς, κάθε ΝΠΔΔ, όπως η Ακαδημία, η Σύγκλητος του Παν/μίου, αλλά και καθ` υπεροχή καθύλην αρμοδιότητας ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών (ΔΣΑ) ΟΦΕΙΛΑΝ να καταθέσουν μια αίτηση ακύρωσης της Σύμβασης ατής στα Πολιτικά Δικαστήρια της Ελλάδος, ή στο Ευρωπαικό Δικαστήριο. Κι όμως, ύποπτα, ΔΕΝ ΤΟ ΕΚΑΝΑΝ.

Προχθές, Παρασκευή 21-10-2011 λοιπόν, κατέθεσα στο ΔΣΑ την αρ.πρωτ. 11417 αίτησή μου, με την οποία ζητούσα από το ΔΣ του ΔΣΑ να ασκήσει την παραπάνω αίτηση ακύρωσης της Δανειακής Σύμβασης στα ελληνικά δικαστήρια, με την προειδοποίηση ότι η άρνησή των θα επιφέρει την καταμήνυσή των από τον αιτούντα (εμένα) για συνέργεια στην εσχάτη προδοσία που έχουν διαπράξει οι πολιτικοί δια της Σύμβασης αυτής. Με μια δεύτερη αίτησή μου, με αρ.πρωτ. 1118/21-10-2011 τους γνωστοποιούσα την μήνυσή μου για εσχάτη προδοσία κατά της κυβέρνησης και της προδοτικής βουλής, η οποία (μήνυση) έχει διαβιβαστεί ήδη στην Βουλή, και τους καλούσα-έμμεσα- να συνδράμουν στην μήνυση αυτή, σύμφωνα με τους νόμους. Μετά την κατάθεση των αιτήσεων αυτών, η γραμματέας του ΔΣΑ, με περισσή ευγένεια, με ρώτησε εάν ήθελα να δώ τον Πρόεδρο του ΔΣΑ, ο οποίος «δεχόταν» κόσμο. Δέχτηκα φυσικά με χαρά κι αφού περίμενα την σειρά μου, παρουσιάστηκα ενώπιον του Ιωάννη Αδαμόπουλου, ο οποίος καθόταν στο γραφείο μας καπνίζοντας αρειμανίως με ύφος ξαφνιασμένου (για το αναπάντεχο «μεγαλείο» του) παγωνιού. Μόλις του ανακοίνωσα το όνομά μου και επιγραμματικά τον λόγο της επίσκεψής μου, τινάχτηκε σαν να τον χτύπησε κεραυνός κι όλως –λογικά- ανεξήγητα (ή μήπως πλήρως εξηγήσιμα) με διέταξε με ύφος ιταμό, προσβλητικό και αυταρχικό «να βγώ έξω από το γραφείο του, διότι έχει δουλειά!!». Φυσικά ήταν αργά πλέον γι αυτόν να διορθώσει και να μετανοιώσει το λάθος αυτό που έκανε απέναντι στον συγκεκριμένο άνθρωπο (εμένα), διότι η πράξη του αυτή προκάλεσε την διαδραμάτιση σκηνών σκληρού ρόκ μέσα στο γραφείο του, τις συνέπειες των οποίων δεν μπόρεσαν να αποτρέψει ούτε ο παχύσαρκος μπράβος που κάλεσε ο «πρόεδρος» προς βοήθειά του, ούτε οι κραυγές του για την κλήση της αστυνομίας, ούτε οι προστρέχουσες γραμματείς και άλλοι δικηγόροι που εισήλθαν έντρομοι στο γραφείο μας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι ο «πρόεδρος» αναγκάστηκε να καθήσει κάθιδρος κι έντρομος στο γραφείο του, αντιλαμβανόμενος ότι-όπως του είπα-στο γραφείο αυτό είναι ενοικιαστής, κι ότι ιδιοκτήτες και κύριοι του γραφείου αυτού είμαστε εμείς οι Πολίτες. Ο «πρόεδρος» με σκυμμένο το κεφάλι με άκουγε αναγκαστικά και ψελλίζοντας έντρομος και ένοχα, μου απάντησε στο ερώτημά μου «γιατί δεν κατ