Ο Ιωάννης Μεταξάς και η «Δημοκρατική» αποτύφλωσις

00:41 5/8/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Γράφει ο “ΙΑΣΩΝ”
Όταν τα ποντίκια βρυχώνται… Διάβασα τις προάλλες σφοδρό κατηγορητήριο κατά ενός κόμματος της βουλής με το ιδιώνυμο σκεπτικό ότι:
«στο κόμμα αυτό φιλοξενούνται οι αποδεδειγμένοι λάτρεις φασιστικής της ιδεολογίας.» ότι ,
«Ο κ. Πλεύρης (ο πατέρας) δεν είναι ο ιδρυτής της 4ης Αυγούστου;» και τέλος ότι
«από το βήμα της βουλής , εξυμνήθηκε η.....
φασιστική δικτατορία του Μεταξά και της στρατιωτικο-φασιστικής δικτατορίας της Χούντας

των συνταγματαρχών» εφ όσον αναφέρθη η προτροπή,
«χαρίστε τα αγροτικά χρέη. Το έκανε η δικτατορία. Να οργανωθούν πρατήρια των αγροτών σε όλη την Ελλάδα, όπως έκανε κάποτε ο Μεταξάς»
.
Άθελα μου θυμήθηκα και σας θυμίζω τα εξής που ελέχθησαν για τον Εθνικό Κυβερνήτη Ιωάννη Μεταξά:
.
Μίκης Θεοδωράκης
Έκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά
«…..Ο θάνατος του Μεταξά ήταν ένα μεγάλο σοκ. Ο Μεταξάς ήταν πολύ τυχερός διότι συνέδεσε το όνομά του με το “Όχι”, συνέδεσε το όνομά του με τη νίκη και πέθανε σε μια κορύφωση νίκης. Στην Τρίπολη, πρέπει να σου πω ότι έγιναν μνημόσυνα σε διάφορες εκκλησίες. Κι εμείς πήγαμε σε μια εκκλησία, όχι στη μητρόπολη, σε μια άλλη, πιο μικρή. Την ώρα λοιπόν του μνημοσύνου, ο κόσμος έκλαιγε τόσο γοερά, ώστε από τη μία εκκλησία στην άλλη άκουγες τα κλάματα. Έκλαιγε όλη η πόλη για τον Μεταξά. Τόσο τυχερός ήταν δηλαδή, έτυχε η κατάλληλη στιγμή να πει το “Όχι” και μετά να πεθάνει… Και πίσω από το “Όχι” αυτό, δείχνει ότι ήταν ίσως ο μοναδικός πολιτικός στην Ευρώπη που δεν πίστευε στη νίκη του Χίτλερ. Πίστευε δηλαδή ότι θα νικήσουν οι Εγγλέζοι, κάτι που εκείνη τη στιγμή έμοιαζε παράλογο. Και, βεβαίως, ταίριαζε πολύ και με τη νοοτροπία του θρόνου, που ήταν αγγλόφιλος…».
.
Γρηγόρης Φαράκος (υπήρξε γ.γ. του ΚΚΕ.)
Στην κηδεία του Μεταξά εγώ παρευρέθηκα. Ήμουν από εκείνους που με τίποτα δεν τον ήθελα, αλλά παρευρέθηκα. Και παρευρέθηκε πολύς τέτοιος κόσμος.
«…Το πρωί της 28ης Οκτωβρίου το περίμενα γιατί θα είχα το πρώτο μου μάθημα στο πρώτο έτος του Πολυτεχνείου… Εκείνο που αισθάνομαι μέχρι τώρα –και πιστεύω το αισθάνεται και ο περισσότερος κόσμος από τότε– ήταν ότι η ζωή, γενικά η ζωή και της χώρας και του κάθε ατόμου, χωρίστηκε στα δύο. Στο πριν και το μετά. Κι αυτό κατά τη γνώμη μου καθόρισε και την εξέλιξη όλης της χώρας στα κατοπινά.
…Η στάση της Σοβιετικής Ένωσης στον ελληνοϊταλικό πόλεμο ήταν διφορούμενη. Επιπλέον, το σοβιετογερμανικό Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπερντοφ δημιούργησε προβλήματα σε όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ευρώπης που είχαν ταχθεί κατά του Άξονα…
…Ο,τι και να πεις για τον Μεταξά, το πρωί της 28ης Οκτωβρίου εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα. Και βεβαίως, επειδή και το ΚΚΕ αυτή είχε ως μοναδική κατεύθυνση, με αυτή την έννοια ταυτίζονται… Βεβαίως, αρνιέμαι τους διθυράμβους που συνήθως ακούγονται υπέρ του Μεταξά που είπε το “Όχι”, αλλά και από την άλλη μεριά, δεν μπορώ να δεχθώ αυτή τη συνεχή κριτική των αριστερών, οι οποίοι δεν είπαν ΠΟΤΕ ότι εν πάση περιπτώσει ο Μεταξάς εκείνο το πρωί εί