Ο νέος νόμος για τις τράπεζες και οι «στρατηγικές» του Λάτση

09:31 27/8/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Οι διοικήσεις των τραπεζών και οι μεγαλομέτοχοι τους , υπόδουλοι στην απληστία και την ανευθυνότητα τους, όλο το προηγούμενο διάστημα των καλοκαιρινών διακοπών , αρνήθηκαν να προχωρήσουν σε κινήσεις συγχώνευσης ή αύξησης του μετοχικού τους κεφαλαίου με τη συμμετοχή ξένων τραπεζών και....
funds.

Υπολόγιζαν ως σταθερά δεδομένα τις διαδικασίες που προέκυψαν από το Συμβούλιο Κορυφής του Ιουλίου και δεν ανέχονταν να μειωθεί το μετοχικό τους μερίδιο. Γνωρίζοντας ότι η βιωσιμότητα της ελληνικής οικονομίας, βρίσκεται σε απόλυτη συνάρτηση με την δική τους επιβίωση, αφού οι ελληνικές κυβερνήσεις και ειδικά το σημερινό Μαξίμου και το οικονομικό επιτελείο, έχει εξαντλήσει τις κρατικές εγγυήσεις υπέρ της θωράκισης των τραπεζών,χωρίς να έχει λάβει κάποια μέριμνα για την στήριξη ,με κρατικές εγγυήσεις απευθείας της αγοράς και των επιχειρήσεων. Το αποτέλεσμα είναι στην παρούσα φάση οι ελληνικές τράπεζες να καταρρέουν και μαζί τους να συμπαρασύρουν τον χρηματιστηριακό δείκτη της Αθήνας την ελληνική οικονομία και την Ευρωπαϊκή σταθερότητα.

Το κρίσιμο όμως για τους τραπεζίτες, οι οποίοι βλέπουν την λειτουργία τους απ’ όλα τα προηγούμενα χρόνια , ως τοκογλύφοι και κρατικοδίαιτοι ήταν να περάσει από το υπουργείο Οικονομικών και τον Ευ. Βενιζέλο ο Νόμος για τις τράπεζες. Και μπορεί στα καθεστωτικά ΜΜΕ , να παρουσιάζεται το όλο ζήτημα ότι αφορά τις μικρές τράπεζες ή ζητήματα όπως αυτό που προέκυψε στην Proton, όμως η αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική.

Το κρίσιμο σημείο βρίσκεται στον διαχωρισμό των αρνητικών στοιχείων μιας οποιασδήποτε τράπεζας , από τα θετικά.

Το παθητικό είτε είναι δάνεια και επισφάλειες, είτε ότι άλλο, γίνεται ουσιαστικά μια “badbank’.To υγιές κομμάτι (ενεργητικό) πηγαίνει στη διαδικασία στήριξης από το ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και παίρνει κοινές μετοχές , με δικαίωμα λόγου και ψήφου, το κράτος . Τι γίνεται στη συνέχεια ; Από εδώ αρχίζουν οι αοριστίες: Πόσο εξαρτημένες είναι οι κυβερνήσεις και τα μίντια από τους τραπεζίτες ; ποιος θα πληρώσει και με ποιόν τρόπο θα γίνει η διαχείριση της κάθε “badbank”, που δημιουργείται;

Με ποια κριτήρια θα πάρει αποφάσεις για παράδειγμα η κυβέρνηση, εάν έχει μερίδια της Eurobank, για παράδειγμα που είναι η πιο πιθανή να μπει στη διαδικασία αυτή; Το έντονο παρασκήνιο Στις διαδοχικές συζητήσεις , που έχουν γίνει για παράδειγμα μεταξύ Βενιζέλου- Καραμούζη, όπως πληροφορούμαστε έγινε ξεκάθαρο από πλευράς τους ομίλου Λάτση προς την κυβέρνηση ότι δεν υπάρχει διάθεση ούτε για συγχώνευση με ελληνική, ούτε για διεθνοποίηση με εμπλοκή ξένου ομίλου στο μετοχικό της Τράπεζας.

Άρα τι μπορεί να γίνει; Αυτό που προβλέπεται από το νέο νόμο. Πρώτον η τράπεζα, με τον διαχωρισμό του υγιούς κομματιού από το παθητικό, δεν κινδυνεύει με κατάρρευση και λύνει τα ζητήματα κακοδιαχείρισης , αστοχιών και ‘κόκκινων δανείων». Σε μια πρώτη φάση κλείνει δηλαδή το αρνητικό κεφάλαιο των παράλογων επισφαλειών και των ρίσκων, που προέκυψαν από την λυσσώδ