Ο ρόλος της ζωής μας...

03:46 1/11/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Νίκος Λυγερός.

Όταν κάποιος ζει καθημερινά σ'ένα τόπο δίχως προβλήματα σιγά σιγά ξεχνά την έννοιά του. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να θυμάται την αξία του χώματος πάνω στο οποίο ζει. Η καθημερινότητα σβήνει τη μνήμη. Όλες οι μέρες είναι ίδιες. Όλες οι μέρες είναι μια. Κι αυτή η μέρα είναι ζωή. Όταν όμως κάποιος άλλος διεκδικεί τον ίδιο τόπο, το ίδιο χώμα, αυτή η μέρα γίνεται κατοχή. Σ'ένα ελεύθερο και δημοκρατικό πλαίσιο, κάθε γνώμη έχει την ....
έκφρασή της. Όλες έχουν την ίδια αξία διότι τελικά ο κόσμος παραμένει

αδιάφορος
σ'αυτές. Ο καθένας έχει το κόμμα του, την εφημερίδα του και τη ζωή του. Ο καθένας δεν είναι παρά ένα στοιχείο μιας ανώνυμης μάζας και θεωρεί τον εαυτό του ελεύθερο διότι κανείς δεν ασχολείται μ'αυτά που λέει. Σε περίοδο κρίσης όμως όλα παίρνουν μιαν άλλη σημασία.

Στην Κύπρο, οι ακροδεξιοί μιλούν για την πατρίδα και οι ακροαριστεροί για την ιδέα. Οι υπόλοιποι γεμίζουν το κενό της πολιτικής ζωής έτσι ώστε να υπάρχει ένα ευρύ φάσμα επόψεων όταν τελικά δεν το έχουμε ανάγκη. Ο καθένας μας δεν υπάρχει παρά μόνο δίνοντας την άποψή του για έναν κόσμο που ζει δίχως αυτήν. Όμως τι σημαίνει αυτό το κενό; Τι σημαίνει η ιδέα της πατρίδας και η πατρίδα της ιδέας; Βλέπουμε ότι αν δεν υπάρξει καταλυτικό στοιχείο, οι ουσίες παραμένουν σ'ένα στάδιο αδράνειας. Δεν υπάρχει ανάγκη σκέψης, η ζωή φτάνει.

Όμως όταν η ζωή κινδυνεύει μόνο η σκέψη μπορεί να τη σώσει. Όταν υπάρχει εχθρός τότε η καθημερινότητα εξελίσσεται σε ιστορία η οποία καταγράφει τότε κάθε κίνηση του λαού. Είναι πάντα εύκολο να ζεις όταν δεν υποφέρεις... Πως ζεις όμως όταν υποφέρεις κι όταν η μόνη σου ζωή είναι το βάσανο της κατοχής. Οι Έλληνες ξέρουν τι σημαίνει το σύνθημα Δεν ξεχνώ και οι Κύπριοι το λένε συχνά διότι το ζουν καθημερινά. Το ερώτημα είναι: δεν ξεχνώ τι ; Τι δεν πρέπει να ξεχάσω; Το σύνθημα; Η όντως υπάρχει κάτι άλλο;

Το καλό με τα σχέδια είναι ότι λειτουργούν καταλυτικά πάνω μας διότι δημιουργούν το αίσθημα της ανάγκης. Όχι πια της ζωής μα της ανάγκης πράξεων. Τώρα δεν πρέπει μόνο να ζούμε πρέπει να κάνουμε κάτι για να ζήσουμε. Ελάχιστες είναι οι φορές που η ιστορία αναγκάζει τη μάζα να γίνει λαός για να διεκδικήσει το μέλλον του. Δεν έχουμε μόνο το δικαίωμα να μην ξεχνάμε κι άλλοι να υποφέρουν γι'αυτό κι άλλοι να ζουν δίχως αυτό. Τώρα μας δίνουν το δικαίωμα να εκφραστούμε πραγματικά. Όχι γιατί θεωρούμε ότι μας πιέζουν μα γιατί πρέπει να ενεργοποιήσουμε τη συνείδησή μας, τη συνείδηση της ιδέας, τη συνείδηση του τόπου. Όταν η ιστορία έχει τόση δύναμη, τα κόμματα δεν είναι παρά λεπτομέρειες.

Όταν η πολιτική φτάνει στο στάδιο να είναι στάδιο και τα στελέχη της να είναι φίλαθλοι δεν μας ενοχλεί διότι είναι οι κανόνες μιας μαζικής δημοκρατίας. Όταν όμως υπάρχει ανάγκη, αυτοί οι φίλαθλοι, αυτά τα στελέχη πρέπει να χάσουν αυτές τις ιδιότητες και να παράγουν μαζικά ένα έργο που ονομάζεται ιστορία. Κι ακόμα κι αν μας δίνουν παράταση δεν πρέπει να ξεχάσουμε τον αγώνα μας. Δεν είναι απλώς ένα διπλωματικ