Ώδινεν όρος και έτεκε μυν..

10:22 18/6/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, ηγετικού και ιδρυτικού στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ[2]

Σε προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο: «Τα ποντίκια εγκαταλείπουν το πλοίο του ΠΑΣΟΚ», έκανα λάθος στις εκτιμήσεις μου, εκφράζοντας την πεποίθησή μου ότι πολλοί θα εγκαταλείψουν το ΠΑΣΟΚ, προβλέποντας την.....
επερχόμενη κατάρρευσή του.
Τελικά οι βουλευτές (βολευτές στην κυριολεξία) του ΠΑΣΟΚ προτίμησαν

για την εξυπηρέτηση των καθαρά ιδιοτελών προσωπικών τους συμφερόντων να ξεπουλήσουν την πατρίδα, για την οποία δήθεν κόπτονται οι περισσότεροι. Δεν είναι φυσικά οι μόνοι.
Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι η φθορά της συνείδησης τους μπορούσε να φτάσει σε σημείο να μην αντιλαμβάνονται πια απολύτως τίποτε εκτός από το προσωπικό τους συμφέρον, κι’ ας αφανίζεται ο τόπος.
Ο εξανδραποδισμός τους και η πώρωση της συνείδησής τους έφθασε σε τέτοιο βαθμό, ώστε να τους γίνει δεύτερη φύση ή μάλλον - για να κυριολεκτώ -αυτή η ίδια η φύση τους.
Δεν είναι σε θέση πια λόγω διαφθοράς να αντιληφθούν το καταστροφικό έργο ενάντια στη χώρα μας που έχουν αναλάβει να φέρουν σε πέρας. Είναι πια επικίνδυνοι και γι’ αυτό το λόγο.
Το μόνο που απομένει είναι να εκδιωχθούν από την κυβέρνηση και την εξουσία με όποιον τρόπο είναι δυνατόν. Ο ελληνικός λαός δεν πρέπει να τους αφήσει στην προδοτική τους συμπεριφορά. Πρέπει να αντιδράσει εγκαίρως, πριν είναι αργά.
Ήδη βρισκόμαστε στο παρά πέντε και τα σημάδια της καταστροφής κυρίως στα εθνικά θέματα είναι οφθαλμοφανή.[3]
Την εξέλιξη αυτή είχα επισημάνει ήδη με την παραίτησή μου από το ΠΑΣΟΚ το 1977, καταγγέλλοντας τότε τον Ανδρέα Παπανδρέου και την ηγετική του ομάδα, ότι πρόδωσε τις αρχές της διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη και τα όνειρα και τις προσδοκίες του ελληνικού λαού.
Στην παραίτησή μου, που πήρε τη μορφή βιβλίου, σε ένα σημείο αναφέρω τα εξής προφητικά: «Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, τα πρώτα αχνάρια, τις πρώτες αμυδρές ενδείξεις ότι ακολουθούμε λαθεμένη τακτική, άρχισα ν’ αποκτώ με το κυνήγι των παλαιοκομματικών και τη μέθοδο που ακολουθούσε το κίνημα τότε… Από κει και πέρα μου ήταν τελείως ξεκάθαρο ότι ακολουθούμε καθοδική πορεία… Και δεν υπάρχει καμιά, μα καμιά απολύτως ένδειξη ότι ο κατήφορος αυτός θα σταματήσει».[4] Αυτά για το ΠΑΣΟΚ τότε.
Έτσι όπως τα έγραψα τότε, δηλαδή στην παραίτησή μου το 1977, έτσι εξελίχτηκαν τα πράγματα στην πατρίδα μας έκτοτε.
Δεν μπορούσα τότε να φανταστώ ( η φαντασία μου και η ανεξάρτητη και ανιδιοτελής κριτική μου σκέψη δεν μπορούσε να φθάσει σε τέτοιο επίπεδο) ότι ο κατήφορος αυτός θα έφθανε έως το σημείο αφανισμού της πατρίδας μας, όπως προγραμματίστηκε συνειδητά από τον Ανδρέα Παπανδρέου και προγραμματίζεται επίσης συνειδητά από τον υιό του Ανδρέα Παπανδρέου Γιώργο Παπανδρέου και την οικογένειά του.
Για να συνοψίσω σήμερα επιγραμματικά (με λίγες λέξεις) την εξελικτική πορεία του ΠΑΣΟΚ από την ημερομηνία της παραίτησής μου έως σήμερα αναφέρω ότι: ο Ανδρέας Γεωργίου Παπανδρέου[5] άνοιξε το λάκο της Ελλάδας, ο Κώστας Σημίτης