Οι «ακραίοι» κι οι αρουραίοι

01:02 2/2/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Ήταν μόδα της πολιτικής ορθότητας. Μαζί με τις κενολόγες μπούρδες που αραδιάζανε, τα ψευτοπροοδευτικά κνώδαλα και οι ενοχικοί «δεξιοί», να αμολάνε και μια παρόλα για τους ακραίους, εθνικιστές, τουρκοφάγους κλπ. Είχαν σηκωθεί τόσο πολύ τα πόδια να χτυπήσουν το κεφάλι, που στους πρώτους …ένδοξους μήνες του Μνημονίου, βάφτιζαν ακραίο ακόμη κι όποιον ψέλλιζε μια στοιχειώδη κριτική για την ....
μνημονιακή ανθρωποφαγία και το οριζόντιο κούρεμα,

με το αλυσοπρίονο, της αξιοπρέπειας και του εισοδήματος των πολιτών.

Θα σας πω λοιπόν τι είναι στ’ αλήθεια ακραίο. Ακραίο πράγμα είναι η φτώχεια κι η εξαθλίωση, που μάλιστα συνιστούν βία. Ακραίο πράγμα είναι η τύφλωση και η βλακεία να μην αναγνωρίζεις την πάγια αρπακτικότητα και τα σχέδια της Τουρκίας και άλλων απέναντι στο λαό μας. Είναι δε κι επικίνδυνο για την αληθινή ειρήνη, που απέχει πολύ από την ειρήνη των νεκροταφείων. Για ορισμένους δε αυτή η ακραία τύφλωση, δεν είναι ακριβώς τύφλωση, παίζουν κερδοφόρα για την πάρτη τους υπέρ ξένων συμφερόντων αλλά, αυτό, υπάγεται σε συγκεκριμένο κεφάλαιο του Ποινικού Κώδικα, κι εν καιρώ πολέμου έχει μουσκέτο στα έξι μέτρα. Λίγοι αυτοί αλλά υπαρκτοί.

Ακραίο πράγμα είναι να περιφρονείς τον Λαό σου, την γνήσια λαϊκότητα, που ανήκει στον σκληρό πυρήνα, όχι μόνον της Κεντροδεξιάς αλλά και της Κεντροαριστεράς. Ποια είναι η αστική τάξη σε αυτή τη χώρα; Πόσοι και ποιοι σε αυτή την κοινωνία ανήκουν σε μια εθνική, ηγέτιδα, αστική τάξη δημιουργών; Μην τους μπερδεύετε με τους αποφοίτους κυριλέ ιδιωτικών σχολείων, τους διαμεσολαβητές δημοσίων έργων και προμηθειών και τους εισαγωγείς – εξαγωγείς πεπιεσμένου αέρος, που ξημεροβραδιάζονται στη γνωστή Πλατεία. Οι πρώτοι των πρώτων στις εισαγωγικές για τα Πανεπιστήμια κατά κανόνα προέρχονται από τα δημόσια σχολεία των συνοικιών και της επαρχίας. Γιατί; Γιατί πάντα από τους πολλούς βγαίνουν οι λίγοι που αξίζουν. Και γιατί αυτά τα παιδιά καίγονται ν’ ανέβουν και να ξεφύγουν προς τον ουρανό. Αυτοί, οι πολλοί, οι λαϊκοί, είναι ο Λαός και ο Στρατός, είναι η βάση της μεγάλης Φιλελεύθερης και Πατριωτικής παράταξης. Είναι τα πάντα.

Οι καθεστωτικοί αρουραίοι, παντός χρώματος, έχουν ένα κοινό: περιφρονούν τους πολλούς, το Λαό. Περιφέρονται με τα κουστουμάκια τους προς άγραν πελατών, τους οποίους κατά βάθος δεν υπολογίζουν μια δεκάρα και τους θεωρούν και δεδομένους. Αισθάνονται ως ένα είδος αριστοκρατίας, της οποίας το λίμπρο ντ’ όρο φυλάσσεται ευλαβικά στα περιώνυμα στέκια του χρυσού αθηναϊκού τριγώνου. Εκεί όπου τα καθεστωτικά κοχίμπα σμίγουν γύρω από το τραπέζι τα νέφη των εκλεκτών καπνών τους. Όλοι αυτοί στην ίδια σκάφη πλένουν τα βρώμικα ρούχα τους κι απ΄ το ίδιο πρυτανείο σιτίζονται. Γι’ αυτό συχνά κάνανε συμψηφισμούς, κολλεγιές και συνοικέσια. Αναπαράγονται διασταυρούμενοι κι έτσι ενισχύουν τους δεσμούς συντεχνίας.

Όλο αυτό, το αληθινά ακραίο, πήγε χέρι χέρι με την αποϊδελογικοποίηση. Την γραμμή την δίνανε τα καθεστωτικά montblanc της παραπληροφόρησης, οι πρό