Οι ευνούχοι της εξουσίας και η τρομοκρατία του χρέους

Αυτές οι γέρικες καρυάτιδες του πολιτικού και δημοσιογραφικού υποκόσμου έχουν ακόμα την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να στηρίξουν και να σώσουν το βεβηλωμένο και ετοιμόρροπο καθεστώς των ψεμάτων, των καταχρήσεων και της μαφιόζικης μοχθηρίας των ληστών.

Αυτοί οι αυθάδεις εξτρεμιστές της συναίνεσης και οι φανατικοί της νομιμότητας (όλο αυτό το καταγέλαστο κομματικό και δημοσιογραφικό τσίρκο), όλοι αυτοί οι ευνούχοι της εξουσίας, συνεχίζουν να μας εμπαίζουν χωρίς όρια και σύνορα, έχοντας την ψευδαίσθηση ότι τα σκουριασμένα «όπλα» τους εξακολουθούν να....
είναι αποτελεσματικά, να τρομοκρατούν

την κοινωνία και να προκαλούν τον πανικό στο λαό…

Φυσικά είναι τέτοια η αποσυνθετική βλακεία του καταρρέοντος καθεστώτος και των πολύχρωμων παρασίτων τους που δεν μπορούν να αντιληφθούν ένα απλό πραγματάκι: Όταν ένας λαός έχει πτωχεύσει ολοκληρωτικά και έχει χάσει τα πάντα τότε καμία τρομοκρατία δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα, καμία ξιφολόγχη δεν μπορεί να επιβληθεί…

Η δειλία μιας κοινωνίας και του λαού της, πάνω στην οποία μπορεί, για κάποιο χρονικό διάστημα, να στηριχτεί η καθεστωτική τρομοκρατία, δεν είναι ΠΟΤΕ απόλυτη. Καθορίζεται και αυτή (η δειλία) από τις κοινωνικές συνθήκες. Όταν έχεις χάσει τα ΠΑΝΤΑ, όταν δεν έχεις πλέον ΤΙΠΟΤΕ να χάσεις, παρά μόνο τις αλυσίδες σου και την ίδια την ανθρώπινη υπόστασή σου, ΤΟΤΕ χάνεται και η δειλία.

Οι ευνούχοι της εξουσίας, τα πολιτικά και δημοσιογραφικά παρασιτικά ανδρείκελα κάθε κοπής και χρώματος, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ασκούν ακόμα εξουσία πάνω στον ελληνικό λαό, συνεπώς ότι μπορούν να τον τρομοκρατούν με το ΧΡΕΟΣ και την ΠΤΩΧΕΥΣΗ…

Η αυθάδεια της καθεστωτικής βλακείας συντηρείται από το γεγονός ότι οι τεχνοκράτες της εξουσίας δεν μπορούν ποτέ να διαβάσουν τις μοριακές διεργασίες που συντελούνται στα σπλάχνα της κοινωνίας και την κοχλάζουσα λαϊκή οργή που συσσωρεύεται.

Φωτογραφίζουν μόνο την επιφάνεια των πραγμάτων: Ότι ακόμα ο λαός παραμένει απαθής!!!!

Η απάθεια αυτή είναι μόνο εξωτερική και φαινομενική. Είναι η ηρεμία πριν από τη θύελλα…

Καμία ουσιαστική απάθεια δεν υπάρχει. Πριν υπάρξει η «φυσική» κίνηση και έκρηξη ενός λαού προηγείται η συσσώρευση των εκρηκτικών υλικών της κοινωνικής συνείδησης, της πολιτικής γνώσης και της «λαϊκής ευφυΐας», καθώς και το σπάσιμο του φράγματος της «κοινωνικής δειλίας»: Η συνείδηση, δηλαδή, ότι πλέον, δεν έχω να φοβηθώ τίποτα γιατί όλα μου τα πήραν γιατί μου παίρνουν και την ίδια τη ζωή μου, τη ζωή των παιδιών μου…

Σε αυτή την καμπή βρισκόμαστε σήμερα.

Ο λαός πλέον αρχίζει να μην τρομοκρατείται από το χρέος και την πτώχευση. Αντιλαμβάνεται πολύ καλά αυτό το παραμύθι το οποίο χρησιμοποιείται, μόνο και μόνο, για να κερδοσκοπήσουν οι δυνάστες και πάνω στην κηδεία του.

Το παραμύθι του χρέους έχει αποκαλυφτεί πλέον.

Μέσα σε ένα χρόνο, στο χρόνο του Μνημονίου, το χρέος από 126% του ΑΕΠ έφτασε στο 150%!!!

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords