Οι «εξεγερμένες πλατείες»: Τα γιγάντια παιδικά παπούτσια

14:55 28/6/2011 - Πηγή: Ksipnistere

«Εκείνοι που ενδιαφέρονται για πρακτικές επιτυχίες παρουσιάζουν φυσικότατα την τάση να ελευθερώσουν τα χέρια τους, δηλαδή να χωρίσουν, να καταστήσουν ανεξάρτητη την πρακτική πάλη από τη...
θεωρία».
Ρόζα Λούξεμπουργκ

Έξω από την Ιστορία και τη Θεωρία των Κινημάτων δεν υπάρχουν Κινήματα. Είναι η Θεωρία των κινημάτων (η οποία αποτελεί την συμπυκνωμένη ιστορική τους πρακτική) η οποία θέτει «στην πρακτική δράση ορισμένα σαφέστατα όρια τόσο από την άποψη των επιδιωκόμενων σκοπών και των μέσων πάλης που πρέπει να χρησιμοποιηθούν,

όσο, τέλος, και από την άποψη του τρόπου της πάλης» (Ρόζα: «Μεταρρύθμιση ή Επανάσταση»).

Πολλοί εκστασιάζονται από τα κινήματα των πλατειών, τα θεοποιούν και με κομπάζουσα αλαζονεία, δίχως οι περισσότεροι να έχουν ζήσει ΚΑΝΕΝΑ μεγάλο λαϊκό κίνημα, μιλούν για «τεράστιες ανατροπές» που μας «διαφεύγουν», για «μεγάλη πολιτιστική και ιδεολογική επανάσταση»!!!

Τέτοιοι «εκστασιασμοί» (σημειωτέων τους ίδιους εξέπεμπαν και τα κανάλια και ο Τύπος τις πρώτες ημέρες) δεν αποτελούν απλώς ηθικολογικές, λαϊκίστικες αφαιρέσεις, αλλά διαπράττουν και τούτο το έγκλημα: Κηδεύουν, ακόμα και χλευάζουν την Ιστορία και τη Θεωρία των λαϊκών κινημάτων…

Βρισκόμαστε, λοιπόν, μπροστά στον εξής τραγικό παραλογισμό: Από τη μια οι «εκστασιαζόμενοι» να ωρύονται για τη νεοταξική μοχθηρία της κατάργησης της ΙΣΤΟΡΙΑΣ, των ΙΔΕΩΝ, της Πολιτικής και του Πολιτισμού και από την άλλη να περνάνε οι ίδιοι πάνω από την Ιστορία, τη Θεωρία και τον Πολιτισμό των λαϊκών κινημάτων. Δηλαδή να τα καταργούν…

Αν είναι ποτέ δυνατόν να θεωρηθούν κινήματα «αγελαίας» μικροαστικής έξαρσης και οργής τα οποία έχουν ως πολιτικό σημείο αναφοράς τον «πόλεμο» εναντίον των Ιδεολογιών, της Πολιτικής και της Οργάνωσης σαν κινήματα ιστορικής ανατροπής: Ιδεολογικής και πολιτιστικής!!!

Αν είναι δυνατόν κινήματα Βαβυλωνίας της λαϊκής Οργής τα οποία ανυψώνουν την «ατομικότητα» σε θεότητα και τη «συλλογικότητα» (ιδεολογική, πολιτική κ.λπ) σε «εχθρό» (με οποιοδήποτε πρόσχημα και ιδεολόγημα) να είναι κινήματα «τεράστιας ιστορικής ανατροπής»…

Τέτοιες μπούρδες μόνο τα καθεστωτικά είδωλα τύπου Λαζόπουλου, Τριανταφυλλόπουλου, Τσίμα και CIA εκτοξεύουν δολίως και σκοπίμως, επιτελώντας το διατεταγμένο έργο τους…

Το «κίνημα των αγανακτισμένων» στις πλατείες δεν είναι έξω από την Ιστορία και Θεωρία των Κινημάτων, ούτε μπορεί να κατανοηθεί έξω από την Ιστορία και Θεωρία.

Αυτό, λοιπόν, το κίνημα, είναι πραγματικά γιγάντιο και σημαντικό, σαν τα γιγάντια παιδικά παπούτσια των λαϊκών κινημάτων: Γιγάντια παιδικά παπούτσια, με τα οποία οι εργαζόμενοι και οι πλατιές λαϊκές μάζες έμαθαν να βαδίζουν στη σκηνή της Ιστορίας.

Η κινητοποιημένη αυτή λαϊκή ΟΡΓΗ κάνει τα πρώτα δειλά δικά της βήματα, μέσα σε έναν κόσμο χρόνιας προδοσίας και αφασίας των επαναστατικών κινημάτων, καθώς και κυριαρχίας του εκλογικού και κομματικού κρετινισμού.

Πρόκειται, δηλαδή, για το α