«Οι κλάδοι ελαίας και η πολιτική των μηδενικών προβλημάτων»

21:41 15/9/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Σάββας Παπαδόπουλος

Μερικές σκέψεις σε ώρες κρίσιμες!

Κλαδιά ελιάς κρατούσε στα χέρια του ο έλληνας πρωθυπουργός στην πρώτη σημειολογική του επίσκεψη η οποία έγινε στην Τουρκία ως υπουργός εξωτερικών -γιατί είχε κρατήσει αυτό το υπουργείο- για να μην χαλάσει και το πρωτόκολλο που θέλει τη πρώτη επίσκεψη του πρωθυπουργού πάντοτε στην ....
μαρτυρική Μεγαλόνησο.

Είχαν προηγηθεί οι απανωτές επιτυχίες της κυβέρνησης Καραμανλή για μια ανεξάρτητη γεμάτη αυτοπεποίθηση εξωτερική πολιτική με ανοίγματα σε τρίτες χώρες (Ρωσία, Κίνα, Ινδία) και κουμπαριές με την ισλαμική

εκδοχή της Τουρκίας, πολιτικές σχεδιασμένες από αξιοπρεπείς ανθρώπους, μέντορες των διεθνών σχέσεων έως την τελική απότομη προσγείωση τους στα λιμνάζοντα νερά του Αμερικανικού παράγοντα.

Εδώ θα ήθελα να σταθώ στο ότι ενώ η θεωρητική προσέγγιση για πολυεπίπεδη πολιτική στα πλαίσια των διδαχών του καθηγητού κυρίου Μαρκεζίνη μου είναι ιδιαίτερα ευχάριστη όπως και οι προοπτικές της, η πρακτική μου ανάλυση πάντοτε καταλήγει στο ότι εκεί έξω υπάρχει ένας αληθινός κόσμος με Αμερικάνικους παράγοντες, Αγγλικές αρμοστείες και κεντροευρωπαϊκούς άξονες που τουλάχιστον για ιστορικούς λόγους θεωρούν από μόνοι τους (στην καλύτερη για εμάς περίπτωση )ότι έχουν δικαίωμα γνωμοδότησης (τουλάχιστον και πάλι λέω ) για τα του οίκου μας.

Αναρωτιέμαι λοιπόν εάν ήταν:

1. Η συνέχεια μιας εξωτερικής πολιτικής του ΠαΣοΚ, που μας χάρισε απλόχερα τα Ίμια, το γκριζάρισμα του Αιγαίου, τον χειρισμό “Οτσαλάν” ,τον αδιευκρίνιστο για μένα χαμό του Γιάννου Κρανιδιώτη, τα ζεϊμπέκικα , την φιλία των σεισμών, την διαιώνιση της ομηρίας της "αιτίας πολέμου" της αποδοχής του σχεδίου Ανάν.

2. Μία καλά σχεδιασμένη από τον πρωθυπουργό και τον Δημήτρη Δρούτσα επαναπροσέγγιση με την ισλαμική Τουρκία του Ερντογάν για λύση όλων των διμερών θεμάτων δια της “επιτυχημένης” μεθόδου του δούνε και λαβείν (ή μυστικής διπλωματίας αν προτιμάτε) στα πλαίσια της πολιτικής που εφάρμοσαν τον καιρό της ενταξιακής διαδικασίας της Κύπρου στην Ε.Ε.

3. Μια αγορά χρόνου μέχρι την επιθετική κυκλωτική κίνηση όπου θα διαμόρφωναν όλες εκείνες τις προϋποθέσεις που θα καταστούσαν το δόγμα Νταβούτογλου από πολιτική των μηδενικών προβλημάτων σε πολιτική των πολλαπλών αδιεξόδων για την γείτονα.

4. Τίποτα από τα τρία παραπάνω παρά μόνο μια επικοινωνιακή παρόρμηση της στιγμής που θα επικαιροποιούσε τον Πρωθυπουργό στα τοπικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης και θα τόνιζε το κύρος και την σοβαρότητα του ως ένας πολιτικός διεθνούς εμβέλειας.

Συνδυαστικά θα μπορούσα να αναλωθώ σε πλήθος άλλων ερωτημάτων αλλά παίρνοντας ως δεδομένο την έλλειψη οράματος, στοχοθέτησης και σχεδιασμού εξωτερικών πολιτικών που στοιχειώνουν την μεταπολίτευση δυσκολεύομαι να αποδεχτώ ότι η Ελληνική εξωτερική πολιτική στα χρόνια του Γ.Α.Παπανδρεικού ΠΑΣΟΚ λειτουργεί συντεταγμένα και στοχευμένα με γνώμονα το Εθνικό συμφέρον.

Είναι γνωστό ότι μετά την Μικρασια