Οι προβοκάτορες

21:08 15/2/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Μετά την βαρβαρότητα που βίωσε η Αθήνα την νύχτα 12-13/2/2012 με την συστηματική καταστροφή και πλιάτσικο της πολιτιστικής της κληρονομιάς βγήκαν οι διάφοροι δήθεν που αγωνίζονται για τον “λαό” να απλοποιήσουν την βαρβαρότητα με μία λέξη προβοκάτορες.
Η ξεχαλινωμένη αριστερά κρύφτηκε πίσω απο μία λέξη. Ζητάει το συγχωροχάρτι. Η συντρόφισσα Παπαρήγα και τα ορφανά της KGB με γνήσια περισσιότικια γλώσσα “νόμος είναι το .....
δίκιο του εργάτη” και λενινιστική διαλεκτική ότι πάντα

φταίνε οι άλλοι. Ο σύντροφος Τσίπράς και οι καρικατούρες του ξέχασαν το ημερολόγιο της «Αυγής» με 70 φωτογραφίες που πρόβαλλε τη δράση των κουκουλοφόρων, δηλαδή την καταστροφή και τη διαρπαγή καταστημάτων, φλεγόμενους αστυφύλακες, το κάψιμο και το χάος της Αθήνας τον Δεκέμβρη 2008. Ο Λαφαζάνης με θυμώδη βλακεία μας μίλησε για πράκτορες ξένων δυνάμεων. Θα είδε τον Τζέρυ Καρμαεσίνη εγγονό του ιστορικού σταθμάρχη της CIA επικεφαλή ειδικής μονάδας του αμερικανικού πενταγώνου να πετάει μολότοφ. Οι κακομήρηδες σύντροφοι και συντρόφισσες νομίζουν ότι με την λέξη “προβοκάτορες” θα διαγράψουν απο την μνήμη των Ελλήνων την μεταπολιτευτική βάρβαρη αριστερά.
ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ, και ο Κουβέλης που τώρα παριστάνει την αθώα περιστερά της Δημοκρατικής Αριστεράς όλες αυτές οι βοναπαρτίστηκες καρίκατούρες της αριστεράς όλα τα χρόνια της μεταπολιτευτικής ασυδοσίας όχι μόνο δεν καταδίκαζαν την αριστερή υποκουλτούρα. αλλά την χρησιμοποιούσαν. Στα 37+1 χρόνια της μεταπολίτευση στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ κολακεύαν ανερμάτιστες μάζες, ψυχοπαθολογικές περιπτώσεις ατόμων αδίστακτων σε αντικοινωνική βαναυσότητα. Συναγωνίζονταν τα δύο έκνομα κόμματα, ποιο θα πλειοδοτήσει σε λαϊκισμό καπηλείας της Αριστεράς, σε φαντασιωσικές μάχες με στερεότυπα αποδιοπομπαίων τράγων. Επαίζαν με την παρακμιακή ευήθεια και απαιδευσία συνανθρώπων μας το αδίστακτο επαγγελματικό τους παιχνίδι εξουσίας. Η αριστερά όλα αυτά τα χρόνια δίδαξε ότι η νομιμότητα είναι κατ’ αποκοπή και ορίζεται αναλόγως της πολιτικής συγκυρίας.
Στην Ελλάδα κατά τα 37+1 χρόνια της μεταπολίτευσης η αριστερά ανέπτυξε ένα γενικό αίσθημα αντίστασης προς την εξουσία. Η πολιτική ανυπακοή, μαζί με τις βίαιες διαδηλώσεις και την καταστροφή της δημόσιας περιουσίας, ήταν πάντα δικαιολογημένη, αν όχι ωραιοποιημένη ενώ προωθείτο και απο τα ΜΜΕ(ξαπάτησης). Η Αστυνομία είχε πάντα άδικο: αν αντιδρούσε σκληρά ήταν κτηνώδης, αν όχι ανίκανη και χρειαζόταν ξένους εκπαιδευτές.
Σε τακτά χρονικά διαστήματα και με αφορμή ποικίλα γεγονότα η προοδευτική αριστεράντζα επιδιδόταν σε βίαιες διαδηλώσεις και προκαλούσε εκτεταμένες καταστροφές κάψιμο παλαιά Πρυτανεία, Πολυτεχνείο 1991, την δολοφονία του ειδικού φρουρού τον Δεκέμβριο του 2005, τις βομβιστικές επιθέσεις κατά Βουλγαράκη και άλλων στόχων, τις δολοφονικές επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα κ.λπ. Η πολιτική, πολιτιστική και πνευματική ηγεσία της Αριστεράς δεν ήταν καθόλου πρόθυμη να καταδικάσει την αναρχικής υποκουλτούρα. Στην πραγματικότητα σε αρκετές περιπτώσεις τη δικαιολογούσε, την