Οι τρεις λόγοι για τους οποίους η Ελλάδα δεν έπρεπε να μπει στην ευρωζώνη

08:20 21/5/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Σε «τρία λάθη» των ηγεσιών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποδίδει ο Jeffrey Frankel, καθηγητής οικονομικών στο Kennedy School of Government του Πανεπιστημίου Harvard και σύμβουλος του πρώην Αμερικανού Προέδρου, Bill Clinton, τη σημερινή εικόνα της ελληνικής κρίσης χρέους.
Όπως υποστηρίζει σε....
άρθρο του στο VoxEU.org, με ημερομηνία 16 Μαιου 2011 που αναδημοσιεύει το capital.gr, «σχεδόν όλοι αναγνωρίζουν σήμερα ότι η ευρωπαϊκή διάσωση της Ελλάδας απέτυχε». «Το ελληνικό χρέος θα χρειαστεί να αναδιαρθρωθεί» σημειώνει, κάνοντας λόγο για αναπόφευκτη «εκρηκτική πορεία» του λόγου χρέους/ ΑΕΠ της Ελλάδας, με δεδομένο το έλλειμμα του προϋπολογισμού, το premium του κρατικού ρίσκου και τους ρυθμούς οικονομικής ανάπτυξης.

«Η Ελλάδα αποτελούσε τότε μια ΄απόκλιση΄, τόσο γεωγραφικά όσο και οικονομικά».Σύμφωνα με τον Frankel, μέρος της ευθύνης των ευρωπαϊκών ηγεσιών αφορά και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, γεγονός για το οποίο εκφράζει την έκπληξή του, «με δεδομένο ότι κατά τα άλλα αποτελεί τον πιο αξιόλογο και επιτυχημένο πανευρωπαϊκό θεσμό».

Το πρώτο εκ των τριών «σφαλμάτων» στα οποία αναφέρεται ο Frankel ήταν η απόφαση με την οποία η Ελλάδα έγινε δεκτή ως μέλος της Ευρωζώνης, του κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος.

Η Ελλάδα αποτελούσε τότε μια «απόκλιση» τόσο γεωγραφικά όσο και οικονομικά. Δεν κατάφερε να πετύχει τους στόχους των κριτηρίων του Μάαστριχτ, ειδικά την «οροφή» του ελλείμματος στο 3%. «Δεν υπάρχει αμφιβολία», υποστηρίζει, «πως οι περισσότεροι Έλληνες θα συμφωνούσαν με τη θέση ότι, θα ήταν περισσότερο ωφελημένοι σήμερα αν είχαν μείνει έξω από το ευρώ, ελεύθεροι να υποτιμήσουν (σ.σ. το εθνικό τους νόμισμα) και να αποκαταστήσουν τη χαμένη τους ανταγωνιστικότητα».

Το δεύτερο «λάθος» ήταν ότι «επετράπη στα spreads των κρατικών ομολόγων της Ελλάδας (και άλλων χωρών της περιφέρειας) να υποχωρήσουν σε μηδενικά σχεδόν επίπεδα την περίοδο 2002-2007». Όπως εξηγεί ο Frankel, «παρά τα ελλείμματα του προϋπολογισμού και τα επίπεδα του χρέους, η Ελλάδα μπορούσε να δανειστεί με την ίδια περίπου ευκολία όπως η Γερμανία. Μέρος της ευθύνης φέρουν οι διεθνείς επενδυτές, οι οποίοι τόσο κραυγαλέα υποτίμησαν» αυτούς τους κινδύνους. Σύμφωνα με τον ίδιο, μέρος της ευθύνης φέρουν και οι οίκοι αξιολόγησης, αλλά και οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι η ΕΚΤ δεχόταν το ελληνικό χρέος ως εγγύηση, με τους ίδιους όρους με τους οποίους δεχόταν και το γερμανικό.

«Οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα έπρεπε να ευχαριστούν την τύχη τους που υπάρχει το ΔΝΤ».Το τρίτο «λάθος» ήταν η αποτυχία να στείλουν (σ.σ. οι ευρωπαϊκές ηγεσίες) την Ελλάδα νωρίτερα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. «Αυτό θα έπρεπε να έχει καταστεί σαφές ήδη από τον Ιανουάριο του 2010. Αντί να σοκαριστούν, οι ηγέτες της Φρανκφούρτης και των Βρυξελλών θα έπρεπε να υποδεχθούν την ελληνική κρίση ως μία χρήσιμη ευκαιρία για να δημιουργήσουν ένα ‘προηγούμενο’ προς όφελος της μακροβιότητας του ευρώ».

«Η ιδέα ότι ένα τέτοιο πρόβλημα θα προέκυπτε κάποι