Όλες και όλοι μαζύ μπορούμε· κατακερματισμένοι όχι

21:13 21/4/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Χαίρε ΠΚ,

Είσαι ο πρώτος άνθρωπο με τον οποίον έρχομαι σε επαφή από το κόμμα των βετεράνων: “ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ” (http://www.syndesmosee.gr/). Ο Διόνυσος είμαι ένας κοινός φίλος, με τον οποίον τα λέμε συχνά.

Δεν έχω καμμία μα καμμία απολύτως αμφιβολία πως οι προθέσεις σου –όπως και όλων των άλλων μελών του κόμματος των αποστράτων– είναι άριστες. Αν μη τι ....
άλλο, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, οι απόστρατοι Έλληνες είναι τουλάχιστον αυτό: Έλληνες.

Ως ένας τέως εκτελεστικός γραμματεύς του συλλόγου Ελληνοαμερικανών βετεράνων στην Νέα

Υόρκη, στο παρελθόν είχα στενή συνεργασία με πολλούς άλλους πραγματικούς Έλληνες όπως, π.χ., τον τότε Συνταγματάρχη (ΠΒ) Νικόλαο Τσιρογιάννη, πρώην ΑΚΑΜΟ και αργότερα Διοικητή μεγάλης μονάδος στην Μακεδονία. Αυτό μόνον γιά να γνωρίζεις πως γνωρίζω ότι μιλάμε ως Έλλην πατριώτης προς Έλληνα πατριώτη.

Πέραν του πατριωτισμού μας όμως, επίσης πρέπει να έχουμε και τον σωστό στόχο, αλλά και να ξέρουμε και καλό σημάδι, δηλαδή να γνωρίζουμε πως μπορούμε να πετύχουμε τον στόχο μας. Εκεί λοιπόν είναι που κάπως μας τα χαλάει και δεν μας δένει το άτιμο το γλυκό, με την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα.

Γιατί πρέπει το κόμμα των βετεράνων να παραμένει εκτός της πολιτικής σύμπραξης των άλλων ελληνικών πολιτικών κινημάτων και πατριωτικών μετώπων; Γιατί μας πήρε πάνω από δύο χρόνια με πολύ κόσμο γιά να πείσουμε τους στρατηγούς ε.α. Αϋφαντή και Σελιμά να συμπράξουν πολιτικά με τον συνασπισμό “ΟΧΙ”: (http://epam-usa.blogspot.com/2012/04/blog-post_16.html);

Πως γίνεται να έχουμε τόσα αναξάρτητα κόμματα αυτήν την στιγμή στην πατρίδα Ελλάδα, τα οποία έχουν τα ίδια σχεδόν πολιτικά προτάγματα, αλλά αρνούνται όμως να συμπράξουν πολιτικά; Μπας και χρειαζόμαστε κάποια ή κάποιον σαν τον Φίλιππο Β’, τον πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και Πρώτου Αρχιστρατήγου των Ελλήνων, γιά να μας ενώσει πάλι τώρα, όπως και τότε, εναντίον του μεγάλου κοινού μας εχθρού;

Τι απλά που φαίνονται σήμερα τα πράγματα του τότε. Τι καλά που γνωρίζαμε όλοι σχεδόν (άσε, έχω και ρίζες από την Λακωνία) οι Έλληνες τον κοινό μας εχθρό τότε.

Τώρα όμως, ένα μεγάλο μέρος του εχθρού μας είναι μέσα μας. Εκεί τον έχει κρύψει τον κοινό εχθρό μας το νυν σαθρό πολιτικό σύστημα της ανθελληνικής, ξενόφερτης και στυγνά δυναστικής κοινοβουλευτικής κομματοκρατίας, που τόσο τυφλά εκπροσωπεί και υπηρετεί τον διεθνιστικό νεοταξισμό των αγορών του θανάτου στην Ελλάδα.

Μας λέει λοιπόν το σαθρό τούτο σύστημα πως είναι ένα πολιτικό σύστημα αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας. Έλα όμως που ούτε αντιπροσωπευτικό δεν είναι το πολιτικό τούτο σύστημα, αλλά ούτε δημοκρατία δεν είναι.

Η της Ελλάδος πολιτική κατάσταση, όπως τουλάχιστον διαμορφώθηκε κατά την μεταπολίτευση, μάλλον μπορεί να χαρακτηριστεί μέσα στα πλαίσια ενός πολιτικού συστήματος “συμμετοχικής διαφθοράς”. Είναι δε το τρίπολο της εκτεταμένης τούτης συμμετοχικής διαφθοράς, μαζύ με την γραφειοκρατία και τις πελατειακές σχέσεις, π