Ολιγαρχικές συμμορίες. Tου Γιώργου Κοντογιώργη

04:33 10/4/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Επαναστατήσαμε, για να απελευθερωθούμε από τους Οθωμανούς, και υποβληθήκαμε σε ένα κράτος εσωτερικής κατοχής που το ενορχηστρώνουν οι ολιγαρχικές συμμορίες». Ο Γιώργος Κοντογιώργης, Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και Πρώην πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου, με αφορμή το πρόσφατο βιβλίο του «Κομματοκρατία και .....
Δυναστικό Κράτος».

Το βιβλίο σας, κυκλοφόρησε πριν μία εβδομάδα από τις εκδόσεις Πατάκη και βρίσκεται στην τρίτη του έκδοση.

Θα μας πείτε περισσότερα για το περιεχόμενό του;

Ο τίτλος δείχνει ακριβώς τι διαπραγματεύομαι σε αυτό το βιβλίο και υπό ποιό πρίσμα. Η έννοια της κομματοκρατίας ορίζει το μετασχηματισμό του Ελληνικού πολιτικού συστήματος -που μολονότι είναι όπως κάθε άλλο Ευρωπαϊκό, ως προς τον τύπο- σε μία άλλη πραγματικότητα, την οποία δεσπόζει το κόμμα και προφανώς δεν έχει καμιά αντιστοιχία με το συλλογικό υποκείμενο που λέγεται Ελληνική κοινωνία.

Επειδή λοιπόν, το πολιτικό σύστημα έχει κατακτηθεί από το κομματικό σύστημα, το οποίο έχει τοποθετηθεί στη θέση του πολιτικού συστήματος, το κόμμα αντί να λειτουργεί ως διαμεσολαβητής της κοινωνίας και αυτού, μετέβαλε το κράτος από θεσμό στην υπηρεσία της κοινωνίας και του έθνους, σε δυνάστης επί της κοινωνίας. Με δύο λόγια, το κομματικό κατεστημένο χρησιμοποιεί το κράτος για να ιδιοποιείται το δημόσιο αγαθό, όπως και οι πέριξ αυτού ομάδες συμφερόντων που υφαίνει και, κυριολεκτικά, για να λεηλατείται η κοινωνία.

Στο πλαίσιο αυτό, οι δημόσιες πολιτικές, ενώ θα έπρεπε να αποβλέπουν στην εξυπηρέτηση του κοινωνικού συμφέροντος, μεταβάλλονται σε προσωπικές πολιτικές. Δηλαδή, είτε πολιτικές εξυπηρέτησης των μελών του "κομματικού σωλήνα", είτε των ομάδων που υφαίνουν τα συμφέροντά τους γύρω από την εξουσία και το κράτος, είτε επιμέρους ομάδων της κοινωνίας, για να τις προσκυρώσουν στο άρμα τους.

Συγχρόνως, οι πολιτικές δυνάμεις για να αποκτούν νομιμοποίηση, στοχεύουν και καταφέρνουν την διάλυση του κοινωνικού ιστού της κοινωνίας, διαχειριζόμενες την πολιτική εξουσία με όρους ατομικότητας. Δηλαδή, απευθύνονται στα μέλη ή στις ομάδες της κοινωνίας χωριστά, και όχι στην κοινωνική συλλογικότητα.

Προσπαθώ λοιπόν, να δώσω την ερμηνεία του ελληνικού αυτού φαινομένου. Να εξηγήσω, γιατί στην Ελλάδα και όχι αλλού στην Ευρώπη, μεταλλάχθηκε σε πελατειακό σύστημα με όχημα την κομματοκρατία. Οι νεοτερικοί στοχαστές θεωρούν ότι το πελατειακό σύστημα αποτελεί παρέκκλιση από τον κανόνα, δηλαδή από τις κοινωνικές και πολιτικές σχέσεις, που θα έπρεπε να βασίζονται στην ταξική πάλη, όπως λέγεται.

Εδώ λοιπόν, συμβαίνει το αντίθετο. Δηλαδή, το πελατειακό σύστημα δεν είναι η εξαίρεση στην πολιτική συμπεριφορά, αλλά ο κανόνας, το σύστημα το ίδιο. Χαρακτηρίζει τον τρόπο που συγκροτείται η σχέση μεταξύ κοινωνίας και πολιτικής.

Η πολιτική δεν συναντιέται με την κοινωνία ως ολότητα, αλλά με επιμέρους ομάδες ή και άτομα με σκοπό αμοιβαίες εξυπηρετήσεις, εις βάρος του συνόλου. Αυτό το σύστημα επομένως, έχει δύο χαρακτ