Π. Πικραμμένος: Ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση

23:33 29/5/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Πριν ακόμη την τελική σύσκεψη των αρχηγών των αστικών κομμάτων, ο Παπούλιας είχε «εκμυστηρευθεί» στην Παπαρήγα (όπως προκύπτει από τα πρακτικά της μεταξύ τους συνάντησης), ότι αν δεν υπάρξει συμφωνία στο πρόσωπο του Παπαδήμου, θα επιλέξει για το πόστο του υπηρεσιακού πρωθυπουργού τον πρόεδρο του ΣτΕ Παναγιώτη Πικραμμένο. Γιατί τον Πικραμμένο; Μολονότι δεξιός, με δεσμούς με την οικογένεια Μητσοτάκη, ο....
Πικραμμένος

είχε δώσει εξετάσεις ότι ξέρει να διεκπεραιώνει με συνέπεια πολιτικές αποστολές. Οχι πως υπήρχε αμφιβολία για τις προθέσεις των προέδρων του Αρείου Πάγου και του Ελεγκτικού Συνέδριου, όμως όταν έχεις έναν δικαστή δοκιμασμένο σε «ειδικές αποστολές», πας κατευθείαν σ’ αυτόν και δεν πειραματίζεσαι με άλλους.

Κορυφαία στιγμή στη δικαστική καριέρα του Π. Πικραμμένου ήταν ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκε την προσφυγή της ΠΕΔΔΥ (Πανελλήνια Ενωση Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων) κατά του δασοκτόνου νόμου (τον ψήφισε το ΠΑΣΟΚ και τον εφάρμοσε με συνέπεια και η ΝΔ). Κατάφερε να παραπέμψει την προσφυγή στις ελληνικές καλένδες, δίνοντας το χρόνο που χρειαζόταν για μαζικούς αποχαρακτηρισμούς δασών και δασικών εκτάσεων.

Ο δασοκτόνος νόμος 3208/2003 ψηφίστηκε από την κυβέρνηση Σημίτη με εισηγητή τον τότε υπουργό Γεωργίας Γ. Δρυ και ξεσήκωσε την αντίθεση της επιστημονικής κοινότητας που ασχολείται με τα δάση και το περιβάλλον, των δασολόγων του δημοσίου, μαζικών φορέων και της αντιπολίτευσης. Ειδικά η ΝΔ έδωσε κοινοβουλευτικό σόου, αποχωρώντας από τη συζήτηση στην αρμόδια Επιτροπή της Βουλής και «δεσμεύτηκε» ότι μόλις γίνει κυβέρνηση θα φέρει άλλο δασικό νόμο. Φυσικά, όχι μόνο δεν κατήργησε το δασοκτόνο νόμο, αλλά άρχισε να πιέζει τους υπηρεσιακούς παράγοντες να τον εφαρμόσουν. Ο νεοδημοκράτης υπουργός Γεωργίας Ευ. Μπασιάκος, αντί να υιοθετήσει τις εισηγήσεις των αρμόδιων Διευθύνσεων του υπουργείου και να αναλάβει νομοθετική πρωτοβουλία για την κατάργηση του άρθρου 1 και των άλλων αντισυνταγματικών διατάξεων του δασοκτόνου νόμου, εκπόνησε –χρησιμοποιώντας μόνο το στενό του περιβάλλον και όχι τις υπηρεσίες που αντιδρούσαν– μια κατάπτυστη εγκύκλιο, που απετέλεσε το δεύτερο μνημείο δασοκτονίας μετά το νόμο του Δρυ.

Με τα εξής λόγια σχολιάζαμε τον Ιούλη του 2007 την εγκύκλιο Μπασιάκο. «Την εγκύκλιο Μπασιάκου, που επικύρωνε και επέκτεινε το δασοκτόνο νόμο, ακολούθησε χιονοστιβάδα αντιδασικών αποφάσεων, με κυρίαρχες τις άρσεις πράξεων αναδάσωσης, ώστε δασικές εκτάσεις να παραδοθούν στην ακόρεστη δίψα των εργολάβων και των καταπατητών. “Τσιμέντο να γίνει” ήταν η πολεμική κραυγή που ήχησε απ' άκρου σ' άκρο της χώρας».

Η ΠΕΔΔΥ έκανε προσφυγή στο ΣτΕ για τη συνταγματικότητα του δασοκτόνου νόμου 3208/2003 και της εγκυκλίου Μπασιάκου. Ενώ, λοιπόν, η κυβέρνηση Καραμανλή υλοποιούσε το δασοκτόνο έργο που ξεκίνησε με το νόμο Δρυ, ο Π. Πικραμμένος, που ορίστηκε εισηγητής, μεθόδευε προκλητικά τις συνεχείς αναβολές στη συζήτηση αυτής της υπερεπείγουσας προσφυγής, λειτουργώντας σε διατεταγμένη υπηρεσία. Επτά αναβολές έγιναν