Πανηγυρίζουν, σε καλοκαιρινά πανηγύρια;

17:05 23/7/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Πανηγυρίζουν, ομοθύμως και συναινετικώς; Αυτή την αίσθηση έχουμε, βλέποντας και ακούγοντας τις κομματικές δηλώσεις. Υπάρχουν, βέβαια, κι εκείνες οι φωνές, που κάνουν κριτική, ...για να κρύψουν την πραγματικότητα.

Πάει καιρός, που έχει εμφανιστεί με ένταση το φρούτο της "αντίστασης" ...
που στηρίζει το καθεστώς. Το κάνουν με τη μέθοδο ..."χτυπάμε το σαμάρι και χαριζόμαστε σ' αυτόν που κλωτσά τη ζωή μας". Χτυπάμε την πράξη, το αποτέλεσμα και όχι την αιτία.

Μας δάνεισαν κάποια δις,

με μεγάλο τόκο και με πολύ κόπο. Το σκέφτονταν μέρες και η πολλή σκέψη κουράζει τους ηλίθιους "αρχηγούς ιθαγενών". Μας τα έδωσαν για να ξοφληθούν παλιότερα χρέη και το "ονόμασαν" νέο Σχέδιο Μάρσαλ. (Εκείνα ήταν δανεικά κι αγύριστα και τα πήραμε, γιατί πολεμήσαμε και ακόμα μας χρωστάνε).

Πανηγυρίζουν επειδή ο τόκος είναι μικρότερος της προηγούμενης δόσης; Για το παυσίπονο, στη θανατηφόρα πληγή, που μας άνοιξαν; Ή πανηγυρίζουν, επειδή μας τα χάρισαν, επιστρέφοντας, παράλληλα, μισθούς, συντάξεις, δουλειές, δημόσια και ιδιωτική περιουσία και το χρήμα στην αγορά;

Δε θα κάνουμε βαριές αναλύσεις. Ο μπακάλης και η κυρά Μαρία, ο νέος εργάτης, ο παλιός συνταξιούχος ξέρουν, βιώνουν, το ζουν και δεν πανηγυρίζουν. Το χρήμα συνεχίζει να λείπει από την αγορά και τη ζωή μας.

Δανειστήκαμε, χρεωνόμαστε, είμαστε φτωχοί και δεν θα ξοφλήσουμε ποτέ, γιατί το χρήμα είναι εμπόρευμα ιδιοκτησίας λίγων τραπεζιτών σε όλη τη γη.

Κι όσο οι άνθρωποι δεν γίνονται πολίτες, όσο οι πολιτικοί, παλιοί και νέοι, αριστεροί και δεξιοί, όλων των αποχρώσεων είναι πουλημένοι στον Μαμωνά, άσπρη μέρα δε θα δούμε.

Όσο δεν γίνεται ΚΥΡΙΟ πολιτικό αίτημα "το χρήμα να γίνει δημόσιο εργαλεείο, δημοκρατικά διαχειριζόμενο", δεν έχουμε παρόν. Το μέλλον έχει απαλλοτριωθεί προ πολλού, αν και μερικοί από μας, το έχουμε καταργήσει, φέρνοντας όλα τα αιτήματα και όλη τη δράση και την ικμάδα που μας απομένει στο εδώ και τώρα, όλα.

Στόχος ρεαλιστικός, αν κάποια τυχαία μέρα, οι ταξιτζήδες, οι φορτηγατζήδες, οι γιωταχήδες, τα συνδικάτα και ο καθένας μας συναντούσαν τους λίγους αγανακτισμένους σε ένα μεγάλο ραντεβού, ας πούμε έξω από τη βουλή. Τόσο απλό, τόσο όμορφο! Όσο ένα τόσο δα "αν". Δυο γράμματα και μια απόφαση: Κόστος περίπου μηδέν. Κέρδος; Η ζωή και η αξιοπρέπεια.

(Από πού τα παίρνουν όλοι αυτοί οι πάσης φύσεως "αντιστασιακές" ηγεσίες και δε σκέφτονται ή δε θέλουν να σκεφτούν τι μπορεί να κάμει ένα τόσο δα "αν" ; Αν "δεν τα παίρνουν", γιατί παριστάνουν τις πάσης φύσεως "ηγεσίες";)

Ο σκοτεινός αιώνας μιας νέας φεουδαρχίας , μιας χρηματοπιστωτικής ολιγαρχίας άρχισε και οι πρώτες δραματικές επιπτώσεις μιας ανθρωπιστικής καταστροφής είναι εμφανείς. Τα υπόλοιπα, πέρα από τούτα τα λόγια και τη ζωή που ζούμε, είναι για την τηλεόραση και τις εκπομπές των σκουπιδιών.



---------------------------------------



ΥΓ. "Αντιστασιακοί", άνθρωποι που εμφανίστηκ