Πέφτουν τίτλοι τέλους

22:17 14/3/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Του Μιχάλη Ιγνατίου

Οι δηλώσεις του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας για την κατάσταση του Κυπριακού, φανέρωσαν με τον πλέον επίσημο τρόπο ότι δεν δικαιολογείται συνέχεια της παρούσας διαδικασίας, αφού -όπως ομολόγησε ο άνθρωπος που γνωρίζει και την πιο μικρή λεπτομέρεια των συνομιλιών- οι Τούρκοι «απομακρύνονται ακόμη και από συγκλίσεις σε διάφορα κεφάλαια, οι οποίες επιτεύχθηκαν στα πλαίσια της παρούσας διαδικασίας». Όπως πολύ σωστά υπογράμμισε ο κ. Χριστόφιας μιλώντας στις γυναίκες του ΑΚΕΛ, «το τελευταίο χρονικό διάστημα

δεχόμαστε συνεχείς απειλές τόσο από την Τουρκία όσο και....
από τον κ. Ερογλου».
Μόνο όσοι έχουν συμφέροντα και διασυνδέσεις με την Άγκυρα θα διαφωνήσουν με τον Κύπριο ηγέτη, ο οποίος υπογράμμισε ότι «είναι απαράδεκτο και αντιφατικό να παρακαθόμαστε στην τράπεζα των διαπραγματεύσεων, να συζητούμε, και την ίδια ώρα να ακούμε τον κ. Έρογλου να προβαίνει σε απειλητικές δηλώσεις οι οποίες συνιστούν μέγιστη πρόκληση, όχι μόνο για τη δική μας πλευρά αλλά και για τον ΟΗΕ και την ΕΕ».
Δυστυχώς, είναι το πιο εύκολο πράγμα για τους πολιτικούς να βγάζουν πύρινους λόγους, να υπόσχονται, να αντιστέκονται (στα λόγια) και στην πράξη να κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Διότι, η επιμονή του κ. Χριστόφια σ’ αυτή την αδιέξοδη διαδικασία που επεδίωξε ο ίδιος, έφερε τα πράγματα στην κατάσταση που ο ίδιος περιέγραψε στην εκδήλωση της ΠΟΓΟ. Και δεν έχουμε ενώπιόν μας μόνο την ομολογία του Προέδρου της Δημοκρατίας ότι η διαδικασία στην οποία πίστεψε και πάλεψε να επιβάλει έχει αποτύχει. Αλλά, ο κάθε καλόπιστος αποδέχεται ότι βρισκόμαστε σε χειρότερη θέση από το 2008, διότι ο άβουλος γενικός γραμματέας του ΟΗΕ και οι υποτακτικοί του στη Λευκωσία, επιμένουν σε φιλοτουρκική γραμμή. Ουδείς πρέπει να εκπλαγεί εάν ο Μπαν κι Μουν ρίξει τα βάρη στην ελληνοκυπριακή πλευρά, ο διαπραγματευτής της οποίας αναγκάστηκε να αποδεχθεί οδυνηρές υποχωρήσεις για να λειτουργήσει η διαδικασία της κυπριακής ιδιοκτησίας.
Θα σταθώ σε μία δήλωση του κ. Χριστόφια, που σε μένα έκανε μεγάλη εντύπωση, διότι στην ουσία παραδέχεται ότι αυτό που επεδίωκε -δηλαδή τη διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία- είναι ένα άπιαστο «όνειρο».
«Η λύση», είπε, «για να είναι αποδεκτή, λειτουργική και βιώσιμη θα πρέπει να επανενώνει τη χώρο, το λαό, τους θεσμούς και την οικονομία. Θα πρέπει να στηρίζεται στο διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο και να διασφαλίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες των Κυπρίων πολιτών. Μια λύση διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με πολιτική ισότητα, όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, ένα κράτος με μια και αδιαίρετη κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα και μια ιθαγένεια».
Ο Πρόεδρος της Κύπρου πρέπει να αποδείξει ότι τα τελευταία τρία χρόνια συζητούσε πάνω στη βάση που περιέγραψε. Διότι όσοι παρακολουθούν τις διαπραγματεύσεις και όσοι διάβασαν τα αμαρτωλά έγγραφα του Αλέξανδρου Ντάουνερ, δεν έχουν την παραμικρή αμφιβολία ότι ο διάλογος οδηγούσε σε καθαρή συνομοσπονδία, η οποία θα καθιστ