Πίκρες και βάσανα πατρίδα μου αγαπημένη

Η γαλανή μας χώρα (1943)

Πίκρες και βάσανα πατρίδα μου αγαπημένη
θρόνο έχουν στήσει στην θλιμμένη σου την ψυχή
και τ’ ομολογώ πως κλαίω κι όλη αναρριγώ και λέω
για τη μαύρη τούτη εποχή

Τι φρίκη, Θεέ μου, μια χώρα δοξασμένη
που είναι η γη της με αίμα ποτισμένη
να ζητιανεύει λίγο ξερό ψωμί
για να στυλώσει το δόλιο της....
κορμί
Τι φρίκη, Θεέ μου, η γαλανή μας χώρα
που τους εχθρούς της πολέμησε μ’ ορμή
η χώρα αυτή η ζηλευτή
τ’ άγιο της χέρι ν’ απλώνει σ’ όλους τώρα

Εμείς που έχουμε το ένδοξο
Εικοσιένα
που ‘χουμε απάνω μας μια τέτοια κληρονομιά
μες απ’ τη σκλαβιά που ζούμε
με γερή καρδιά θα βγούμε
και μ’ ορθά κι ατσάλινα κορμιά

Και θα ‘ρθει η ώρα που όλα θα ξεχαστούνε
πάλι τραγούδια γύρω μας θ’ ακουστούνε
και μια Ελλάδα ακόμα πιο δυνατή
μέσ’ απ’ τα μαύρα ερείπια θα πεταχτεί
και θα ‘ρθει η δόξα δίπλα μας να καθίσει
και θα ντυθεί στα κάτασπρα κάθε τι
και όλη η γη, κάποιαν αυγή,
τη γαλανή μας χώρα θα προσκυνήσει

Μ. Τραϊφόρος
Γ. ΜυρογιάννηςΕδώ θα πεις δημόσια την γνώμη σου____ Ο σιωπών δοκεί συναινείν!____ksipnistere1@gmail.com


Keywords
Τυχαία Θέματα