Ποιοι είναι οι ένοχοι και οι συνένοχοι για τον θάνατο του Χριστούλα;

23:33 8/4/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Οι άνθρωποι όταν ζοριστούν και φτάσουν στα άκρα, όταν εκλείψει η ελπίδα κι η λογική, οι κατεστημένοι ηθικοί κανόνες ή η αγάπη των οικείων δεν μπορούν να λειτουργήσουν ως φρένο, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Ενδεχόμενοι αυτόχειρες κι ενδεχόμενοι φονιάδες. Εγώ, το παραδέχομαι, πιο πιθανό το θεωρώ να γινόμουν φονιάς. Κατανοώ όμως και την.....
άλλη απελπισμένη επιλογή. Δεν την αποδέχομαι, είναι κόντρα στον κώδικα μου κι όχι απλά λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων. Σε κάθε περίπτωση όμως σέβομαι τον θάνατο οποιουδήποτε συνανθρώπου. Με ενοχλεί η απίθανη σπέκουλα που

γίνεται γύρω από την αυτοκτονία του αυτόχειρα της Τετάρτης στο Σύνταγμα. Άλλοι καπηλεύονται κι άλλοι ιερόσυλα, κόντρα στην παράδοση αυτού του Λαού, απαξιώνουν με κατάπτυστες κι αυθαίρετες κρίσεις. Ένας Έλληνας, με σάρκα και οστά, με οικογένεια, μνήμες, συνήθειες, ανθρώπους που τον αγαπούσαν και τους αγαπούσε, διάλεξε να φύγει μ’ ένα κρότο και μια λάμψη. Σίγουρα είχε κι αυτός τον δικό του ηθικό κώδικα, ιδέες κι αντιλήψεις.

Η πράξη του, το λέει η ίδια η τελευταία επιστολή του, είχε αδιαμφισβήτητο πολιτικό περιεχόμενο. Όποιος το αρνείται είναι κακόβουλος ή απλά ηλίθιος.

Αρνούμαι να πω και το όνομα του πωρωμένου πράσινου «κηπουρού», του υπουργού της αποτυχίας, που κυνικά βγήκε πάνω από το ζεστό χυμένο αίμα να χλευάσει, να επαναλάβει με χυδαία υπονοούμενα την μπουρδολογία του πολιτικά διαταραγμένου κυρίου «μαζί τα φάγαμε».

Μπορώ επίσης να φανταστώ πόσοι αυτόκλητοι «εκδικητές» θα διαπράξουν εγκλήματα στ’ όνομα αυτού του ενσυνείδητου αναχωρητή στο εγγύς μέλλον.

Υπάρχουν ηθικοί αυτουργοί για τον χαμό αυτού του αληθινού ανθρώπου, ό,τι κι αν ήταν, ό,τι χρώμα κι αν είχαν οι πεποιθήσεις του. Ένα μικρό ακρωτήρι της Ελληνικής ηπείρου ήταν κι αυτός, που χάθηκε. Η καμπάνα του χτύπησε όμως για όλους μας. Όλοι χριστήκαμε με το αίμα του, όπως και με το αίμα όσων έφυγαν με τον ίδιο τρόπο αυτά τα δυόμιση χρόνια, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας αλλά για τους ίδιους λόγους. Όταν η Πατρίδα χάνει ανθρώπους έτσι, ζημιώνεται στο σύνολο της. Πολύ περισσότερο ανθρώπους που αποφασίζουν να δώσουν τέλος στην ζωή τους με έναν τόσο συμβολικό τρόπο, με ηθικό περιεχόμενο, είτε συμφωνεί είτε διαφωνεί κανείς.

Υπάρχουν λοιπόν ηθικοί αυτουργοί και συνένοχοι. Είναι όσοι λεηλάτησαν την Πατρίδα και τον πλούτο της. Όσοι την οδήγησαν στον υπερδανεισμό για να λεηλατήσουν λίγοι, αυτά που τώρα πληρώνουν οι πολλοί. Αυτοί που χρέωσαν έργα και προμήθειες διπλά και τρίδιπλα. Αυτοί που διέλυσαν επί δεκαετίες την παραγωγική βάση αυτής της χώρας, όπου τώρα οι μισοί πουλάνε εισαγόμενες πίτσες και σουβλάκια στους άλλους μισούς. Αυτοί που στοιχήθηκαν σαν φανταράκια στους προθαλάμους και τις σκοτεινές κάμαρες της διαπλοκής και της εκχώρησαν το κέντρο της πολιτικής εξουσίας. Συνένοχοι είναι όσοι, αφού εμπόδισαν επί χρόνια κάθε ήπιο μέτρο και μεταρρύθμιση, μετά ως εξουσία επί δυο χρόνια σφιχταγκάλιασαν τον πιο ανθρωποφαγικό νεοφιλελευθερισμό και πέταξαν το