ΠΟΝΟΚΕΦΑΛΙΑΖΕΙ τους ΟΤΑ ο «Καλλικράτης»

20:02 31/10/2011 - Πηγή: Ksipnistere

ΚΑΙΡΙΕΣ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΤΗΣ ΝΟΜΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΘΗΝΩΝ ΔΡ. Ν.-Κ. ΧΛΕΠΑ

Η ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥ «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» ΣΤΗ ΠΡΑΞΗ: ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ -
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΠΟΣΤΟΛΟ ΡΟΣΣΙΟ

Το πρόγραμμα διοικητικής μεταρρύθμισης «Καλλικράτης» αποτέλεσε, δίχως αμφιβολία, σημαντικό βήμα στην προσπάθεια για την αναμόρφωση και τον εκσυγχρονισμό της...
Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ωστόσο, η εφαρμογή του στην πράξη συναντά πολλά

προβλήματα. Η μετάβαση στο νέο μοντέλο Τοπικής Αυτοδιοίκησης αποδεικνύεται δυσχερής. Ο Δρ. Νικόλαος – Κομνηνός Χλέπας, Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών και έγκριτος Δικηγόρος και βασικός συνεργάτης της γνωστής Δικηγορικής Εταιρείας «Δρ. ΑΠ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ» ([e-mail]), ήταν ένας από τους κύριους διαμορφωτές του προγράμματος «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ». Η συμβολή του στην εφαρμογή του είναι σήμερα καθοριστική. Η συνέντευξη της “Π” για τα θέματα αυτά με τον Καθηγητή κ. Χλέπα αποκτά, όπως είναι προφανές, ιδιαίτερη σημασία, αφού φωτίζει κρίσιμες πτυχές του «ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ» και αναδεικνύει την αξία του για τον πολίτη.

Κύριε Χλέπα, ήσασταν αντιπρόεδρος της Νομοτεχνικής Επιτροπής που επεξεργάστηκε το νόμο του Καλλικράτη. Ποιες είναι οι βασικές καινοτομίες που μας έφερε αυτός ο νόμος;

Καταρχήν να επισημάνω το γεγονός ότι πρόκειται για ένα νόμο που ετοιμάστηκε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα – χρειάστηκαν μόλις τρεις μήνες, όταν για τον Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων του 2006 απαιτήθηκαν τρία χρόνια, ενώ ο νέος κώδικας νομαρχιακής αυτοδιοίκησης ετοιμάζονταν από μια πολυμελή επιτροπή επί επτά χρόνια, χωρίς να τελειώσει ποτέ. Ο «Καλλικράτης» αποτελεί ένα ογκώδες νομοθέτημα με 285 άρθρα και ασχολείται με όλες τις πτυχές της τοπικής αυτοδιοίκησης. Βασικές καινοτομίες: πρώτον: η νέα αρχιτεκτονική ενός νέου, λιτού σχήματος αυτοδιοίκησης με 325 δήμους (έναντι 1034 στο παρελθόν) και 13 αυτοδιοικούμενες περιφέρειες (έναντι 70 περίπου φορέων στο δεύτερο βαθμό, αν συνυπολογίσει κανείς τα νομαρχιακά διαμερίσματα, «υπερνομαρχίες», «επαρχεία» κλπ.), δεύτερον: η δημιουργία ενός νέου, περισσότερο σύνθετου (με περισσότερα όργανα), αλλά και περισσότερο λειτουργικού συστήματος διακυβέρνησης στους νέους, μεγαλύτερους δήμους και περιφέρειες, τρίτον: η μεταφορά μεγάλου αριθμού αρμοδιοτήτων (πολεοδομία, αδειοδοτήσεις, κατασκευή σχολείων κλπ.), ιδίως στους δήμους από τις παλιές νομαρχίες, τέταρτον: η συγκρότηση ενός νέου «αποπολιτικοποιημένου» συστήματος εποπτείας με επικεφαλής τον επί θητεία ελεγκτή νομιμότητας (που δεν θα είναι πολιτικό πρόσωπο) και η στελέχωσή του με εξειδικευμένο προσωπικό, πέμπτον: ο περιορισμός της μη κεντρικής κρατικής διοίκησης στις επτά Αποκεντρωμένες Διοικήσεις που κρατούν κυρίως περιβαλλοντικές (χωροταξία, πολεοδομικός σχεδιασμός, δάση κλπ.) αρμοδιότητες, αφού οι αρμοδιότητες για τα έργα και την περιφερειακή ανάπτυξη περνούν πλέον στις αυτοδιοικούμενες περιφέρειες. Κοντολογίς, πρόκειται για μια εξαιρετικά φιλόδοξη μεταρρύθμιση, αφού για πρώτη φ