ΠΩΣ ΕΡΙΞΕ ΤΟ ΤΟΥΡΚΙΚΟ F-16 Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΙΛΟΤΟΣ ΛΙΓΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΜΕΤΑ ΤΑ ΙΜΙΑ.....

09:02 1/4/2012 - Πηγή: Ksipnistere

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΚΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ ΜΕ ΑΓΑΠΗ......Η ΚΑΤΑΡΙΨΗ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ F-16 AΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΜΙΡΑΖ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ ΤΟΥ 1996 ΜΕ ΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΟΝ ΘΑΝΟ ΓΡΙΒΑ.....ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΤΟΥ ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΗ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΠΑΙΡΝΕ ΠΡΟΑΓΩΓΗ ΩΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΗΣ ΠΛΕΟΝ.. Ο σμηναγός Θάνος Γρίβας είχε στο ενεργητικό του ήδη χίλιες διακόσιες ώρες πτήσης. Τις περισσότερες ώρες στα Mirage 2000. Στα "γαλλάκια", όπως τα λένε οι "παλιοί". Ήταν το "Νο 1" στο ζεύγος των Mirage που απογειώνονταν

από την Τανάγρα, σχεδόν κάθε πρωί, για περιπολίες στο Αιγαίο ή -το συνηθέστερο- για αναχαιτίσεις Τούρκων εισβολέων. Εκείνο τον Απρίλιο του 1996, η Τουρκία είχε αυξήσει τις προκλήσεις. Πύκνωσε τις παραβιάσεις της στο Αιγαίο, αφού ο Μεσούτ Γιλμάζ, τότε πρωθυπουργός της χώρας, πίεζε για απευθείας συνομιλίες με την Αθήνα, ώστε να....
λυθούν "πακέτο" τα ελληνοτουρκικά. Η Τουρκία -κι αυτό το γνωρίζουν καλύτερα απ' οποιονδήποτε οι πιλότοι των ελληνικών μαχητικών- πάντοτε χρησιμοποιεί την αεροπορική της ισχύ, για να ασκήσει εξωτερική πολιτική. Όταν στη μονάδα σήμανε το "scramble", το μόνο που ένοιαξε το σμηναγό ήταν ότι έπρεπε να απογειωθεί μέσα σε πέντε λεπτά, να βρεθεί στα 12.000 πόδια, μαζί με το "Νο 2" του σμήνους του, και να πάρει στον αέρα εντολές. Την ώρα που απογειωνόταν, φορτωμένος με δύο πυραύλους Magic, αέρος-αέρος ("πουλάκια" τούς λένε οι πιλότοι), ήξερε ότι μάλλον αυτή θα ήταν η τελευταία του τέτοια αποστολή. Σε λίγες μέρες θα εγκατέλειπε την Τανάγρα και τα Mirage και θα "ανηφόριζε" προς την Αγχίαλο, για να αναλάβει εκπαιδευτής στη σχολή Top Gun της Πολεμικής Αεροπορίας, στη Σχολή όπου οι νέοι Ίκαροι εκπαιδεύονται στις αναχαιτίσεις. Η θεωρία Η τεχνική της αναχαίτισης είναι καλά μελετημένη τόσο από τους Έλληνες όσο και από τους Τούρκους πιλότους. Τα τελευταία 29 χρόνια, κάθε μέρα (με εξαίρεση κάποιες θρησκευτικές γιορτές και των δύο χωρών και δύο μήνες το καλοκαίρι) ο ένας αναχαιτίζει τον άλλον, σε όλα τα μήκη και πλάτη του Αιγαίου. Ο σκοπός είναι ο ένας να "πιάσει την ουρά" του αντιπάλου του. Να βρεθεί πίσω του και να "κλειδώσει" το στόχο του, με τους πυραύλους να σημαδεύουν. Αν αυτές είναι πραγματικές συνθήκες εναέριας μάχης, ο στόχος δεν ξεφεύγει ποτέ. Η πυροδότηση των πυραύλων από τον πιλότο γίνεται από ένα κουμπί με δύο σκάλες. Η πρώτη είναι το φωτοπολυβόλο και είναι ακίνδυνη. Παίζει το ρόλο των εικονικών πυραύλων στις αναχαιτίσεις. Με το φωτοπολυβόλο ο πιλότος "πιστοποιεί" την αναχαίτιση του εχθρού φωτογραφίζοντάς τον. Τότε ο αντίπαλος είναι, θεωρητικά, νεκρός. Όσες οι φωτογραφίες από τα φωτοπολυβόλα, τόσες και οι αναχαιτίσεις, τόσοι και οι "καταρριφθέντες" αντίπαλοι. Η δεύτερη σκάλα του χειριστηρίου είναι η μοιραία. Αυτή που πυροδοτεί πραγματικά (και όχι εικονικά) τον πύραυλο. Οι πύραυλοι Magic έλκονται από τη θερμότητα, "κολλάνε" και ακολουθούν το πιο ζεστό σημείο, τους κινητήρες του αεροσκάφους. Δεν σκάνε αμέσως, αλλά μόλις βρουν το στόχο, εκτοξεύουν χιλιάδες μικρά θραύσματα, προκαλούν φωτιά, που πυροδοτεί την έκρηξη όλου του αεροσκάφους. Η περίπτωση αστοχίας είναι ανύπαρκτη. Το