ΠΡΟΔΡΟΜΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΟΔΕΥΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΖΑΠΠΕΙΟ ΙΙ …

21:31 4/5/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Του Γιώργου Νούτσου*

Ποτέ άλλοτε - ή έστω ελάχιστες μόνο φορές - μια τυπική πολιτική εκδήλωση δεν απέκτησε τόση σημειολογική δύναμη και δεν αποτιμήθηκε σαν κάτι το ιδιαίτερα ξεχωριστό, όπως αυτή που στις 12 Μαίου θα πραγματοποιηθεί στο Ζάππειο Μέγαρο.

Δεν είναι τυχαίο, που κι εγώ, για δεύτερη φορά επανέρχομαι σε σύντομο χρόνο στο θέμα αυτό, καθότι θεωρώ κομβικά καθοριστική τη συμβολή του στην δρομολόγηση εξελίξεων - θετικών ή αρνητικών, πάντως καθοριστικών - για την πορεία της χώρας μας αλλά και της....
παράταξής μας.

Ο Αντώνης Σαμαράς

επανέρχεται σχεδόν ένα χρόνο μετά, για να παρουσιάσει στους πολίτες την οικονομική και - σ ένα μεγάλο βαθμό - κυβερνητική πρόταση της Παράταξης, για την ταχύτερη έξοδο της χώρας μας από την βαθιά οικονομική και δημοσιονομική κρίση. Κρίση στην οποία την βύθισαν οι ατελέσφορες πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών, η βολική. μέχρις συνενοχής, αποδοχή τους απ όλους εμάς, κυρίως όμως η καταστροφική, ερασιτεχνική και παιδαριώδης πολιτική του Γιώργου Παπανδρέου και της συντροφιάς του.

Αν εντάσσαμε αυτή την εκδήλωση στα τετριμμένα πρότυπα μιας επαναλαμβανόμενης αντιπολιτευτικής τακτικής, να είστε σίγουροι, πως ελάχιστους σήμερα θα απασχολούσε και κυρίως μόνο αυτούς τους λίγους, τους ευρισκόμενους εντός των στενών κομματικών τειχών. Το βέβαιο είναι, πως δεν θα απασχολούσε την κοινωνία, τους δημοσιογράφους, τους πολιτικούς αντιπάλους, τους ένοικους της κατ ευφημισμόν «δεξιάς πολυκατοικίας», τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους του μεροκάματου και της βιοπάλης.

Όλα αυτά κάτι δείχνουν. Υποδηλώνουν τη βαθύτατη ανάγκη της Ελληνικής κοινωνίας να αναζητήσει ερείσματα σωτηρίας και ελπίδας, σ ένα τοπίο, που στην καλύτερη περίπτωση θυμίζει κινούμενη άμμο, που με κάθε ευκαιρία – αναβλητικότητα, ερασιτεχνισμό, ανεπάρκεια, ατυχείς δηλώσεις, μικρουπολογισμό ή στρεβλή περί Εθνικού συμφέροντος αντίληψη – διαταράσσεται, ανακινείται και συμπαρασύρει χώρα και κοινωνία σ ένα αργό, τραγικό, επώδυνο και βέβαιο θάνατο.

Αυτό το έχουν πλέον, όλοι αντιληφθεί. Όπως επίσης κατάλαβαν, πως δεν μπορούν να περιμένουν τίποτα απ τη σημερινή κυβέρνηση της καθολικής υποταγής στις ορέξεις των μηχανισμών και των αγορών. Αλλού πρέπει να αναζητηθεί η λύση. Άλλες φωνές πρέπει να εισακουστούν. Άλλους ανθρώπους και άλλες πολιτικές πρέπει να εμπιστευτούμε. Και πάντως, δεν μπορούμε να παραμείνουμε δέσμιοι της αδράνειας, της ανακολουθίας, των ατελέσφορων και αδόκιμων πολιτικών, που αντί να προσφέρουν λύση, απλά επιδεινώνουν και διαιωνίζουν το υπαρξιακό μας πρόβλημα.

Οι πολίτες προσβλέπουν – πιθανότατα ακόμα με καχυποψία – στο Ζάππειο ΙΙ… Αντιλαμβάνονται πως στα πλαίσια του κοινοβουλευτικού μας συστήματος, δύσκολα μπορούν να υπάρξουν άλλες επαρκείς, ρεαλιστικές και υλοποιήσιμες λύσεις. Γνωρίζουν, πως οι φωνές που κάνουν λόγο είτε για συγκυβέρνηση, είτε για Εθνοσωτήρες, μόνο θυμηδία μπορούν να προκαλέσουν, καθόσον οι μνήμες της περιόδου 1989-1990 είναι ακόμα νωπές. Προσεγγί