«Πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία »…

10:20 7/7/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Ανάπηρος έμεινε ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος, από την ωμή βία που ασκήθηκε εναντίον του από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, ενώ κάλυπτε την απεργιακή κινητοποίηση στις 15 Ιουνίου. Συγκεκριμένα, άνδρας των ΜΑΤ πέταξε στοχευμένα μια χειροβομβίδα κρότου λάμψης σε απόσταση αναπνοής από το κεφάλι του, αφού μάλιστα ο συνάδελφος είχε δηλώσει τη δημοσιογραφική του ιδιότητα, με αποτέλεσμα να χάσει την ακοή του και στα....
δύο αυτιά! Τη βάναυση συμπεριφορά των ΜΑΤ

καταδίκασε απερίφραστα το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ενώ η υπόθεση βρίσκεται ήδη στον Εισαγγελέα. Ο Μανώλης Κυπραίος λοιπόν γίνεται στοιχειοθετημένα ο πρώτος συνάνθρωπός μας που κατά τη διάρκεια των πρόσφατων διαδηλώσεων έχασε εξολοκλήρου μία απ' τις 5 αισθήσεις του και έμεινε ανάπηρος, ως αποτέλεσμα της αστυνομικής βίας. Δηλώνοντας την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας, παραθέτουμε τη συγκλονιστική μαρτυρία που μας έστειλε.

Η συγκλονιστική μαρτυρία του Μανώλη Κυπραίου στον Εξάντα.

«Ήταν κάπου 9 το πρωί στις 15 Ιουνίου, όταν έφτασα με το μετρό στο Σύνταγμα. Αποφάσισα να μη βγω στον κεντρικό χώρο της πλατείας αλλά στην έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας. Βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο, είδα στη Βασιλίσσης Σοφίας κάτι που με «πάγωσε».
Ένα σιδερένιο τείχος. Ένα τείχος που όμοιό του είχα δει να στήνουν οι πάνοπλοι ισραηλινοί στρατιώτες απέναντι από τους άοπλους Παλαιστινίους αμάχους.

Αμέσως ένα προαίσθημα ανησυχία και ενδόμυχα ένας φόβος αν θέλεις με κυρίεψε. Αυτοί τη φορά ήταν αποφασισμένοι για όλα είπα μέσα μου.
Αυτό με έκανε να είμαι πιο προσεκτικός και πιο επιφυλακτικός. Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να ξεσπάσει η «φωτιά».
Οι απλοί έλληνες πολίτες που βρίσκονταν εκεί, ήταν και αυτοί προβληματισμένοι με τους αστυνομικούς «ρόμποκοπ» όπως τους ονόμαζαν κοροϊδευτικά, λόγω των ειδικά ενισχυμένων στολών που φορούσαν.
Η ώρα περνούσε όταν ξαφνικά βρισκόμενος στο τέλος της πλατείας Συντάγματος, άρχισε ομοβροντία χημικών, δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης. Μαζική και χωρίς στόχευση. Ο κόσμος πανικόβλητος έτρεχε να κρυφτεί. Και εγώ μαζί τους σε μια γωνιά Μητροπόλεως και Φιλελλήνων. Με το ένα το κινητό για να μεταδίδω με την άλλη η φωτογραφική μηχανή. Τα λεπτά ατελείωτα και μαζί το κλάμα και η δυσφορία στην αναπνοή. «Θα αντέξεις» έλεγα στον εαυτό μου δίνοντας κουράγιο. Βλέπω μέσα από την στοά του υπουργείου Οικονομικών πίσω από τα ΜΑΤ να βγαίνουν κουκουλοφόροι με καδρόνια στα χέρια. «Πάγωσα».
Αυτό δεν πρέπει να το χάσω είπα.
Μα ξαφνικά μπροστά μου σωριάζεται ένας ηλικιωμένος. Δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή. Μαζί με κάποιους άλλους συμπολίτες μας, τον σηκώσαμε και τον πήγαμε στο πρόχειρο ιατρείο στην πλατεία.
Βλέποντας, θυμήθηκα τα πρόχειρα νοσοκομεία εκστρατείας που είχα δει στο Κόσοβο. Πραγματικά πεδίο μάχης μέσα στην πρωτεύουσα της χώρας μου. Της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Συνέχισα. Αυτή τη φορά τα επεισόδια γίνονταν Φιλελλήνων και Ξενοφώντος. Με μεγαλύτερη ένταση. Χωρίς κουκουλοφόρους. Τα ΜΑΤ έριχναν αδιάκριτα και αναίτια χει