«ΠΥΡΑ» ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΚΑΤΑ ΣΗΦΟΥΝΑΚΗ

13:21 13/10/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Του Γιάννη Παπαχατζή

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΚΛΗΡΙΚΩΝ
Για άγνοια κατηγορεί τον υπουργό υποδομών Ν.Σηφουνάκη ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ για τα όσα είπε ο κ. Σηφουνάκης αναφορικά με την μισθοδοσία των κληρικών κάνοντας λόγο για «πατριαρχικά προνόμια» εκ μέρους των....
Ιερομένων «Ἡ θέσις τοῦ Ἐξοχωτάτου Κυρίου Ὑπουργοῦ διά τήν μισθοδοσία τοῦ Ἐφημεριακοῦ Κλήρου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

προσκρούει στό Σύνταγμα τῆς Χώρας, στίς ἀρχές τοῦ Κράτους Δικαίου, στό Δικαιϊκό μας σύστημα καί στό Εὐρωπαϊκό Δίκαιο τά ὁποῖα φέρεται ἀγνοῶν ὁ Ἐξοχώτατος Κύριος Ὑπουργός,» υποστηρίζει μεταξύ άλλων ο Ιεράρχης.

Στην ανακοίνωση που εξέδωσε ο κ. Σεραφείμ σημείώνει:
Ἡ ἀπό 11/10/2011 Ἀνακοίνωσις τοῦ Ἐξοχωτάτου κ. Ὑπουργοῦ Ὑποδομῶν κ. Ν. Σηφουνάκη, ἀρχιτέκτονος κατά τό ἐπάγγελμα ἀποτελεῖ μία ἀκόμη ἁπτή ἀπόδειξη ὅτι οἱ ἐνασχολούμενοι μέ τά δημόσια πράγματα πολιτικοί ἄνδρες θά πρέπει νά μετέχουν καί νομικῆς παιδείας ἀπαρεγκλίτως διότι ἄλλως ὑποπίπτουν σέ σφάλματα πού ἀπομειώνουν τό κῦρος καί τήν ἀξιοπιστία τῆς Κυβερνήσεως. Ἡ θέσις τοῦ Ἐξοχωτάτου Κυρίου Ὑπουργοῦ διά τήν μισθοδοσία τοῦ Ἐφημεριακοῦ Κλήρου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος προσκρούει στό Σύνταγμα τῆς Χώρας, στίς ἀρχές τοῦ Κράτους Δικαίου, στό Δικαιϊκό μας σύστημα καί στό Εὐρωπαϊκό Δίκαιο τά ὁποῖα φέρεται ἀγνοῶν ὁ Ἐξοχώτατος Κύριος Ὑπουργός, διότι ἡ μισθοδοσία τοῦ Ἐφημεριακοῦ κλήρου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἡ λειτουργία τῆς Ἐκκλησιαστικῆς Ἐκπαιδεύσεως δέν ἀποτελεῖ μία εὐγνώμονα ἀπό τήν Ἑλληνική Πολιτεία πράξη ἀναγνωρίσεως τοῦ ὑψίστου ἐθνικοῦ ρόλου τῆς Ἐκκλησίας διά τήν διατήρηση μέσα στά πεντακόσια χρόνια βάναυσης τουρκικῆς ἰσλαμικῆς κυριαρχίας τῆς ἐθνικῆς μας ἰδιοπροσωπείας, ἐφ’ ὅσον ἱστορικά εἶναι διακριβωμένο ὅτι ὅποιος ἐξισλαμίζετο ἐν ταὐτῷ ἐκτουρκίζετο. Ἀλλά εἶναι συμβατική ὑποχρέωση τοῦ Κράτους διότι ἀπό τοῦ ἔτους 1835 μέχρι σήμερα τό 96% τῆς περιουσίας τῆς Ἐκκλησίας πού μετρᾶ στόν τόπο αὐτό δύο χιλιάδες ἔτη ζωῆς ἔχει μέ πολλούς τρόπους οὐσιαστικά δημευθεῖ ἀπό τό Ἑλληνικό Δημόσιο τό ὁποῖο σέ ἀντίδοση ἔχει ἀναλάβει συμβατικῶς τήν ὡς εἴρηται ὑποχρέωσι καί ἑπομένως ἐάν θελήσει νά ἀποστῇ ἀπό αὐτήν, θά πρέπει νά ἐπιστρέψει στό ἀκέραιο αὐτή τήν περιουσία ἤ νά τήν ἀποζημιώσει οἰκονομικῶς.

Ἕνιοι ὁπλισμένοι μέ μόνο τό θράσος τῆς ἀγνοίας τους, εὐτελίζονται ἰσχυριζόμενοι ὅτι δῆθεν ἡ Ἐκκλησία δέν ἔχει δῆθεν νομίμους τίτλους κυριότητος. Ἀγνοῦν ὅμως ὅτι στό ἄρθρο 51 τοῦ εἰσαγωγικοῦ Νόμου τοῦ ἐν ἰσχύι Ἀστικοῦ Κώδικος τῆς χώρας, προβλέπεται σαφῶς ὅτι: «ἡ ἀπόκτηση κυριότητας ἤ ἄλλου ἐμπραγμάτου δικαιώματος πρίν ἀπό τήν εἰσαγωγή τοῦ Ἀστικοῦ Κώδικα κρίνεται κατά τό δίκαιο πού ἴσχυε ὅταν ἔγιναν τά πραγματικά γεγονότα γιά τήν ἀπόκτησή τους». Ἑπομένως εἶναι πρόδηλος ἡ νομική ἰσχύς τῶν τίτλων κυριότητος τῶν Βυζαντινῶν Αὐτοκρατόρων καί τῶν κατακτητῶν Ὀθωμανῶν Σουλτάνων. Αὐτή ἦταν ἡ νομική βάσις τῆς δικαιώσεως τῶν δέκα Ἱερῶν Μονῶν ἀπό τό Εὐρωπαϊκό Δικαστήριο μέ τίς γνωστές Ἀποφάσεις μετά τήν περιλάλητη ἐπίθεση τοῦ λεγομένου Νόμου Τρίτση στήν ἐναπομείνασα