Σαμαράς: υπάρχει φως

05:31 13/12/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Τελικά άκρως πολιτική ήταν ο σημερινή ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στην εκδήλωση που οργάνωσε το Ινστιτούτο Δημοκρατίας για τον Οδυσσέα Ελύτη

“Σήμερα, που την πολιτική κατακλύζουν οι αριθμοί, θέλω να πάω πιο βαθιά από την πολιτική. Η πολιτική δεν είναι μετέωρη, έχει ρίζες, έχει αφετηρίες. Εκεί που στηρίζεται βρίσκονται καμιά φορά τα....
βάθη της ψυχής μας. Η διαύγεια που έλεγε ο Ελύτης θέλει δύναμη. Σε αυτά τα νάματα της ελληνικότητας

του Ελύτη αξίζει να αναφερθούμε και ίσως τελικά κάποιος να καταλάβει στο τέλος ότι αυτή η ομιλία, αν και δεν ασχολείται με την πολιτική, υπονοεί πολλά πράγματα και ίσως να είναι και πιο πολιτική από πολιτικές ομιλίες“, είπε στην αρχή της ομιλίας του ο πρόεδρος της ΝΔ, την οποία είναι περιττό να διευκρινίσουμε ότι την έγραψε μόνος του. Και έχει σημασία, αυτές τις δραματικές στιγμές για την χώρα να πούμε ότι η ποιότητα του λόγου δείχνει και την ποιότητα του ανδρός.

Συνέχισε ο Α. Σαμαράς:

Ο Ελύτης μας έμαθε ότι η Ελευθερία δεν είναι προνόμιο.

Είναι η μοίρα μας, που την κουβαλάμε μέσα στην κυτταρική μας μνήμη.

Κι ότι η Ελπίδα δεν είναι η παρηγοριά μας μέσα στα σκοτάδια.

Είναι η βεβαιότητα ότι το φώς θα ξανά-λάμψει.

Και αυτό πάρτε το πολιτικά, το φως θα ξανά-λάμψει.

Κι αν στο διάβα σου βρεις δυσκολίες από μικρόψυχους και ποταπούς, κι αισθανθείς πως το νόημα της ζωής, όπως θα ’λεγε εκείνος, «σου πέφτει από τα χέρια», τότε υπάρχει και το δικαίωμα στη χίμαιρα.

Το δικαίωμα να σβήσεις την αθλιότητα κάνοντας εκείνο που ορίζει η ηθική σου.

Διαβάζω: «Πως σβήνουν την αθλιότητα;

Παραλαμβάνεις από τους Δίες τον κεραυνό και ο κόσμος σου υπακούει. Εμπρός λοιπόν. Από σένα η Άνοιξη εξαρτάται. Τάχυνε την αστραπή.

Πιάσε το ΠΡΕΠΕΙ από το ιώτα και γδάρε το ίσαμε το πι».

Και κάπου παρακάτω συμβουλεύει:

«Μάθε λοιπόν να προφέρεις σωστά την πραγματικότητα, όπως ο σπουργίτης το χάραμα. Και να τη σιμώνεις όπως ένα πλοίο τη Σέριφο ή τη Μήλο…

Ή αλλιώς μια μετώπη, ένας τρούλος, που κάνουν τη φύση γραμμή όπως ο φλοίσβος οικουμενική την Ελληνική γλώσσα».

Να αντέξουμε, πρέπει να αντέξουμε, αυτό θα μας έλεγε σήμερα ο Ελύτης.

Να αντιτάξουμε στην αδικία των άλλων τη δική μας απόφαση…

Και στην ασχήμια την Αισθητική του Πολιτισμού μας.

Ν’ αντέξουμε με ασπίδα μας την Υπομονή, με όπλο μας το Δίκιο,

με υπεροχή μας το Ήθος και τον Λόγο του Πολιτισμού μας.

Να αντέξουμε, λοιπόν!

Διαβάζω: «στην ψάθα – όπως γεννήθηκα – με λίγες πιτσιλάδες Ήλιου στο μέτωπο και την αρχαία καρδιά που ξέρει όλον τον Όμηρο γι’ αυτό και αντέχει ακόμα».

Αντοχή με Ελπίδα λύτρωσης.

Και νόημα στην έσχατη θυσία, όταν πρέπει.

Και προσέξτε: πώς περιγράφει ο Ελύτης στο «Μικρό Ναυτίλο», με τον ανεπανάληπτο εκείνο στίχο, το νόημα της θυσίας Εκείνου που θυσιάστηκε για όλους μας:

«Κι αφού σ’ εξοντώσουν θα ’ναι ακόμ