"Σαν ήρωες έπεσαν κάτω απ' τα τανκς"...

19:02 30/1/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Ένα ανατριχιαστικά αληθινό πολιτικό παραμύθι

Σήμερα θα ασχοληθώ με το κορυφαίο πολιτικό τραγούδι, κατά τη γνώμη μου, στην ιστορία της ελληνικής μουσικής.
Ένα τραγούδι που συμπυκνώνει σε έξι τετράστιχα την ιστορία των κρίσεων του Καπιταλισμού.
Το σκληρότερο πολιτικό παραμύθι, που θυμίζει πότε Αίσωπο και πότε Όργουελ.
Σα να σε προειδοποιεί να μην....
ξανακάνεις τα ίδια λάθη. Να μην ξαναπέσεις στην παγίδα.

Στο παραμύθι αυτό ήρωες είναι τρεις καθημερινοί άνθρωποι, τρεις από μας, ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς.
Είχαν τη δουλίτσα τους και κατασκεύαζαν ανέμελα τα

όπλα του Καπιταλισμού, χωρίς να είναι αλλά ούτε και να αισθάνονται ένοχοι γι' αυτό.
Αυτή η δουλειά τους έλαχε, αυτήν έκαναν τίμια και υπάκουα.

Η κοινή τους μοίρα κάποια στιγμή τους συνέδεσε και γίναν αχώριστοι, χωρίς να καταλαβαίνουν απαραίτητα το γιατί.
Όπως αχώριστοι έγιναν και τα αφεντικά τους, ο Μπράουν, ο Φίσερ κι ο Κραφτ, ξέροντας όμως το γιατί.

Παρόλα αυτά, αν και αντιλαμβάνονταν την κοινή μοίρα τους, ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς δεν μπήκαν ποτέ στον κόπο ή μάλλον δεν τους δόθηκε η ευκαιρία ποτέ να διαβάσουν τον Μαρξ κι έτσι δεν είχαν ιδέα τι τους περίμενε.
Δεν ήξεραν τι σημαίνει κραχ και τι σημαίνει τραστ.
Θεωρούσαν ότι με τη δουλειά τους θα ζήσουν αιωνίως μια ήσυχη κι ανέμελη ζωή, χωρίς εντάσεις, χωρίς πείνα, χωρίς εξαθλίωση, χωρίς να τους ενοχλεί κανείς.
Θα ζούσαν μια ζωή στρωμένη.
Λογάριαζαν το μέλλον τους όμως χωρίς τους ξενοδόχους.
Κάποια στιγμή ο Μπράουν ο Φίσερ κι ο Κραφτ αντιλήφθηκαν πως η σύμπραξή τους δεν απέφερε άλλο κέρδος και αποφάσισαν να χωριστούν σε τρία κομμάτια για να αναδιανείμουν τον πλούτο μεταξύ τους και για να πάρουν και ό,τι με ιδρώτα είχαν κερδίσει ο Πέτρος κι η παρέα του.
Φαινομενικά γίναν εχθροί.
Στην ουσία φορέσαν τρεις μάσκες, ενώ πίσω τους κρυβόταν το ίδιο πρόσωπο: η Εκμετάλλευση του εργαζόμενου από το Κεφάλαιο.

Κι έτσι πριν καλά-καλά στεγνώσει το μελάνι από την πράξη χωρισμού τους, διαλύσαν το τραστ.
Πριν καλά-καλά καταλάβουν τι συνέβη, λοιπόν, ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς βρεθήκαν ντυμένοι στο χακί να πολεμούν ο ένας τον άλλον προτάσσοντας τα στήθη τους με μέγα πάθος, χωρίς να ξέρουν ότι τα στήθη τους είναι η ασπίδα για να γλιτώσει το στέρνο των αφεντικών τους.
Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς πριν προλάβουν να μάθουν τι είπε ο Μαρξ, πριν καταλάβουν, πήγαν στον πόλεμο.
Και δε γύρισαν το τουφέκι προς τα πίσω. Δεν κοίταξαν προς τα πίσω.
Αντί να στοχεύσουν στον πραγματικό τους εχθρό (τον Μπράουν, τον Φίσερ και τον Κραφτ) που στεκόταν πίσω τους και τους έβλεπε σα μυρμήγκια, αυτοί αλληλοεξοντλώθηκαν. Τα μυρμήγκια μεταξύ τους...
Όρμησαν ο ένας καταπάνω στον άλλον.
Ο Πέτρος, ο Γιόχαν κι ο Φραντς σαν ήρωες έπεσαν κάτω απ' τα τανκς...

Όταν ολοκληρώθηκε η σφαγή, όταν το αίμα τους έδωσε έδαφος για κέρδος στον Μπράουν, στον Φίσερ και στον Κραφτ, τότε αυτοί αποφάσισαν να σταματήσει το αιματοκύλισμα.
Δε χρειαζόταν άλλο