Σε τι να ελπίζουμε

06:15 1/8/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Γράφει ο Ηλίας Σταμπολιάδης*
Ζούμε σε μία εποχή όπου έχουν διαστρέψει τις έννοιες των λέξεων και των αξιών. Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός ανθρώπου που ξοδεύει περισσότερα χρήματα από όσα κερδίζει για να εξασφαλίσει κοινωνική καταξίωση με τη σπατάλη και την επίδειξη. Ο άνθρωπος αυτός για να ανταπεξέλθει στα έξοδα του δανείζεται χρήματα από τοκογλύφους, που επειδή γνωρίζουν την.....
κακοδιαχείριση του και τον κίνδυνο αποπληρωμής, απαιτούν υψηλά επιτόκια.

Όταν έλθει ο χρόνος αποπληρωμής πηγαίνει σε άλλους τοκογλύφους, τάχα φίλους και συγγενείς, που όμως συνεργάζονται με τους προηγούμενους

και αυτοί προθυμοποιούνται να τον δανείσουν με χαμηλότερα επιτόκια για να αποπληρώσει τα μη ενέχυρα, υψηλότοκα δάνεια ώστε να εξασφαλίσουν τους συνεργάτες τους, υπό την προϋπόθεση ότι θα κάνουν κουμάντο στο νοικοκυριό και τα παιδιά του δανειζόμενου και θα βάλουν ενέχυρο το σπίτι του.

Ένα τέτοιον άνθρωπο η κοινωνία τον ονομάζει άσωτο και τον θεωρεί παράδειγμα προς αποφυγή. Τα δάνεια που παίρνει, βάζοντας ενέχυρο το σπίτι του, τα θεωρεί συμφορά για τον ίδιο αλλά κυρίως για τα παιδιά του που θα μείνουν στο δρόμο. Όσον αφορά τους φίλους δανειστές όχι μόνο τους ονομάζει τοκογλύφους αλλά τους θεωρεί και καταχραστές.

Το ρόλο αυτό του ασώτου έχουν παίξει οι κυβερνήσεις εδώ και τριάντα χρόνια, με αρχή τον Ανδρέα, που ξόδευαν δανεικά χρήματα σε γλέντια εξουσίας και αρπαγής δημόσιας περιουσίας μοιράζοντας και μερικά ψίχουλα στους ψηφοφόρους να τους υποστηρίξουν.

Σήμερα οι κομματάνθρωποι αντί να ντρέπονται για την κατάντια της χώρας θριαμβολογούν για τα νέα δάνεια που πήραν ώστε να ξοφλήσουν τα προηγούμενα, που ήταν υψηλότοκα αλλά μη ενέχυρα. Εξασφάλισαν τους τοκογλύφους με το να βάλουν τη χώρα ενέχυρο, με το να στερήσουν τα αναγκαία από χαμηλόμισθους και συνταξιούχους, ενώ αφήσαν ελεύθερους τους καταχραστές του δημόσιου πλούτου και παρέδωσαν τη διαχείριση της χώρας στις δυνάμεις οικονομικής κατοχής.

Σαν να μην έφθαναν αυτά, ακολουθούν μία εθνομηδενιστική πολιτική με την επί δεκαετίες διαφθορά της παιδείας, τον εκμαυλισμό της νεολαίας, την αλλοίωση της γλώσσας, της ιστορίας και του πολιτισμού μας, επιτρέποντας την ανεξέλεγκτη εισβολή λαθρομεταναστών και διατηρώντας μία μειοδοτική πολιτική έναντι των γειτόνων μας, που εποφθαλμιούν τον ζωτικό μας χώρο.

Όλες αυτές οι παραβάσεις που σε εθνικό επίπεδο αποτελούν προδοσία γίνονται από μία κυβέρνηση μειοψηφίας μέσα σε ένα πολιτικό σύστημα που όλο μαζί δεν αντιπροσωπεύει πάνω από το 30% του λαού, όσοι δηλαδή και οι βολεμένοι του συστήματος. Το υπόλοιπο 70% δυσκολεύεται να βρει πολιτική έκφραση όχι μόνο λόγω της μονοπώλησης της ενημέρωσης από τα ΜΜΕ αλλά και λόγω της πνευματικής αλλοίωσης που το ίδιο το σύστημα έχει εντέχνως επιφέρει στο λαό.

Αν και το Σύνταγμα της χώρας έχει καταπατηθεί και το γεγονός αυτό έχει καταγγελθεί από όλους, εντούτοις, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που εκ της θέσεως του έχει την υποχρέωση να το υπερασπίζεται,