Σου γράφω 1η του Δεκέμβρη..​.

22:31 1/12/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Σου γράφω 1η του Δεκέμβρη.
Ησυχία, Τάξη και Ασφάλεια!!!
Ουφ!
Ευτυχώς ήμασταν λίγοι σήμερα στην πανεργατική διαδήλωση και δεν προξενέσαμε κανένα πολιτικό ρήγμα στην κυρίαρχη οικονομική και πολιτική ελίτ.
Βόλτα κάναμε στους δρόμους της Αθήνας.
Τους έρημους -λόγω αδιαφορίας- δρόμους της Αθήνας.
Καμιά εικοσαριά χιλιάδες

όλοι κι όλοι...

Μάλλον οι υπόλοιποι είναι καθησυχασμένοι ότι ο Τραπεζίτης θα τους σώσει απ' τους Τραπεζίτες.
Τι να πω;
Μακάρι να μαι εγώ ο μαλάκας που δεν το αντιλαμβάνομαι ακόμη.

Ευτυχώς, έλειπες εσύ και δεν χρειάστηκε να μείνουμε παραπάνω και το μεσημέρι φάγαμε στα σπίτια μας.
Όχι, μην αυταπατάσαι!
Δε θα παλέψουμε εμείς για σένα κι εσύ να μας κοιτάς απ' την τηλεόραση.
Όταν λείπεις εσύ, εμείς απλώς θα κόβουμε βόλτες στους έρημους δρόμους της Αθήνας.
Όχι, δεν είμαστε βιτσιόζοι και δε θα κάτσουμε να φάμε δακρυγόνα μόνοι μας και χωρίς αντίκρυσμα για να 'χει θέμα το βράδυ στις ειδήσεις το κάθε χουντοκάναλο.
Όπως έγραψε κι ο Άσιμος κάποτε: "Πώς θες να πάμε μαζί, άμα δεν έρθεις κι εσύ;"

Θα σου 'λεγα ότι ντρέπομαι για αυτήν την κατάντια.
Θα σου 'λεγα ότι μου πέρασε κάποια στιγμή απ' το μυαλό η φράση:
"Δε πα' να γαμηθούνε όλοι; Αφού δεν καταλαβαίνουν, δεν ξανακατεβαίνω, δεν ξανασχολούμαι!"
Αλλά ξέρεις τι σκέφτηκα;
Όχι δε θα σου κάνω τη χάρη!
Δε θα σου δώσω άλλοθι για τη δική σου ραστώνη.
Για τη δική σου αδράνεια, για τη δική σου υπακοή.
Θα είμαι εκεί για να με βλέπεις και να νιώθεις ενοχές που απουσιάζεις.
Θα είμαι εκεί για να με ζηλεύεις που δε βαριέμαι, δεν απογοητεύομαι, δε σκύβω το κεφάλι!
Θα είμαι εκεί όσο αντέχω! Και να ξέρεις, αντέχω πολύ!

Αντέχω από τότε που κατεβαίναμε στις πορείες τρεις κι ο κούκος, όταν εσύ καταβρόχθιζες το ψέμα του εκσυγχρονισμού.
Αντέχω από την εποχή του Κουρασμένου.
Σε είδα να πλησιάζεις αυτό το καλοκαίρι στους δρόμους και τις πλατείες.
Δε σε είδα καχύποπτα, γιατί τόσα χρόνια γι αυτό πάλευα: για να σε δω δίπλα μου!
Δε με ένοιαξε τι έκανες πριν!
Όλοι πριν κάναμε μαλακίες!
Όλοι κάποτε κάπου ίσως πιστέψαμε και κάποτε προδοθήκαμε.
Δεν είναι ντροπή να προδίδεσαι.
Ντροπή είναι να ξαναεμπιστεύεσαι αυτούς που σε προδώσανε.
Και όχι επειδή το πιστεύεις από μόνος σου.
Όχι γιατί σε έπεισαν ότι τώρα άλλαξαν.
Αλλά επειδή στο επέβαλαν τα χουντοκάναλα.
Τα οποία δήθεν βρίζεις συνεχώς, αλλά παραμένεις πιστός θεατής τους και προσφέρεσαι πάντα ως έτοιμος πηλός για να σε διαμορφώσουν όπως θέλουν κι όπως τους συμφέρει.
Δε βαριέσαι; Παρασκευή με Κυριακή θα 'ρθουν καινούριες υποσχέσεις...
Με γέμισες ελπίδα ότι επιτέλους ξύπνησες.
Και πραγματικά ξύπνησες.
Αλλά τώρα που ξύπνησες, φοβάσαι!
Άντεξα όταν ήμασταν λίγοι "γραφικοί", μετά γίναμε εκατοντάδες χιλιάδες λαού και ίσως ξαναγίνουμε λίγοι "γραφικοί".
Έχω τώρα πια γαιδουρινή υπομονή.
Θα περιμένω να ξανακατέβεις και να ξαναελπίζουμε μαζί.
Κι αν δεν έρθεις, μπορώ να ελπίζω και μόν