ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΔΙΑΣΤΑΥΡΩΣΗ, ΣΤΡΙΨΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ

18:44 8/6/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Αριστερά, ή δεξιά;

Το μεγαλύτερο δίλημμα που αντιμετωπίζει ο πολίτης από τη στιγμή που θα εμπλακεί ενεργά με την πολιτική, είναι η ταυτοποίηση των πολιτικών του πεποιθήσεων και η ένταξη του σε κάποιον "πολιτικό χώρο".

Δε θα εξετάσω εδώ τον βαθμό εμπλοκής των πολιτών με την πολιτική (που λόγω του ολιγαρχικού πολιτικού συστήματος για τους περισσότερους πολίτες σήμερα περιορίζεται απλώς στην προσέλευση στις κάλπες κάθε τέσσερα χρόνια), ούτε την.....
προσπάθεια από πλευράς πολιτικού συστήματος να γίνουν

ταυτόσημοι οι όροι "πολιτικοποιημένος" και "κομματικοποιημένος" και θα περιοριστώ μόνο στην προσπάθεια ταξινόμησης των "πολιτικών μας πεποιθήσεων" κατά μήκος της ευθείας γραμμής με τα δύο άκρα που μας έχει επιβάλει το πολιτικό σύστημα.
Για να κατατάξουμε τις πολιτικές μας πεποιθήσεις σε αριστερές ή δεξιές, θα πρέπει πρώτα να ορίσουμε τι σημαίνουν οι όροι "αριστερά" και "δεξιά".
Γράφει η wikipedia:
Στην πολιτική, ο όρος δεξιά αναφέρεται κυρίως σε αντιλήψεις και θέσεις που μπορούν να χαρακτηριστούν ως συντηρητικές και ο όρος αριστερά αναφέρεται κυρίως σε αντιλήψεις και θέσεις που μπορούν να χαρακτηριστούν ως προοδευτικές.
Σε κεντρική διαφορά μεταξύ όλων των τάσεων της Αριστεράς και της Δεξιάς έχει αναδειχθεί μετά τη δεκαετία του '70 ο βαθμός ελευθερίας της αγοράς: η Δεξιά προωθεί την ελαχιστοποίηση του κρατικού παρεμβατισμού στην οικονομία (φιλελευθερισμός) και τη μέγιστη ελευθερία της αγοράς και των ιδιωτικών κεφαλαίων με στόχο την αύξηση της οικονομικής ανάπτυξης, ενώ η Αριστερά αντιπαραθέτει την ενίσχυση της κρατικής πρόνοιας προς όφελος των κατώτερων κοινωνικών τάξεων, τη διατήρηση ρυθμιστικών ελέγχων επί των αγορών και την προοδευτική φορολόγηση αναλογικά με το εισόδημα (ώστε οι πλουσιότεροι να επωμίζονται μεγαλύτερο φορολογικό βάρος).
Ενας τρίτος διαχωρισμός που δεν αναφέρεται επίσημα σε κανένα λεξικό, αλλά αποτέλεσε τον βασικό παράγοντα πάνω στον οποίο στηρίχθηκε ο εθνικός διχασμός που κατέληξε στον μεταπολεμικό εμφύλιο, είναι ότι η δεξιά αντιπροσωπεύει τον "πατριωτικό χώρο" και η αριστερά το διεθνιστικό όραμα ενός κόσμου χωρίς σύνορα, μιας κοινωνίας της εργατικής αυτό-διεύθυνσης στα μέσα παραγωγής, χωρίς κράτη, σύνορα και κυβερνήσεις, όπου οι αποφάσεις θα παίρνονται στις τοπικές κοινωνίες.
Ειδικά αυτός ο τρίτος διαχωρισμός (που είναι και ο πιο επικίνδυνος) είναι ο λόγος που τα "υπερπατριωτικά" κινήματα και ιδεολογίες χαρακτηρίζονται ως "ακροδεξιά" και τα "υπερανθρωπιστικά" και "αντι-φασιστικά" κινήματα και ιδεολογίες ως "άκρα αριστερά".
Και εδώ αρχίζουν οι απορίες:
Είναι συντηρητική η νεοφιλελεύθερη αντίληψη ότι όλα τα αγαθά, συμπεριλαμβανομένων και των λεγόμενων "κοινωνικών αγαθών" πρέπει να ανατεθούν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και οι τιμές τους να καθορίζονται από τους νόμους του ελεύθερου ανταγωνισμού;
Είναι "πατριωτική" η φιλελεύθερη δεξιά που θέλει να παραδώσει τα μέσα κοινωνικής προστασίας του λαού βορά στις αγορές; Πως γίνεται να είναι κανείς πατριώτης και να επιδιώκει τη