ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΘΝΟΣΥΝΕΛΕΥΣΗ

16:01 2/5/2011 - Πηγή: Ksipnistere

του Όθωνα Ιακωβίδη


Η ημερίδα που πριν λίγες μέρες διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, με τη συμμετοχή διακεκριμένων επιστημόνων της χώρας, ήταν σίγουρα μία όαση στην έρημο της πνιγηρής πραγματικότητας που ζούμε τον τελευταίο καιρό.
‘Ένα μέρος της πνευματικής ηγεσίας του τόπου, έδειξε ότι δεν κοιμάται, δεν συμβιβάζεται, δεν προδίδει τα ιδανικά του στην «κονόμα» και παραμένει αδούλωτο στον δυνάστη που, όχι απλώς έχει επιβάλει

την κατοχή του, αλλά βαθαίνει όλο και......
περισσότερο το μαχαίρι, στο υπογάστριο του ναρκωμένου λαού, αποκαλύπτοντας το πραγματικό πρόσωπό του και την πραγματική ταυτότητά του.
Ο δυνάστης, όμως, αυτός, για να ολοκληρώσει την εργολαβία που έχει αναλάβει από τους υψηλούς εργοδότες του, είναι υποχρεωμένος να ασελγήσει επάνω στον κοιμισμένο λαό, οπότε και (ελπίζεται ότι) θα τον ξυπνήσει.
Πιστεύεται, λοιπόν, ότι κατ’ αυτή, την τελευταία και πιο οδυνηρή πράξη, ο κοιμισμένος (ακόμη) λαός, όχι μόνο θα ξυπνήσει, αλλά θα εξαγριωθεί, εκτός κι αν έχει αλλοτριωθεί τόσο, ώστε να ανεχθεί την «παρά φύσιν» ασέλγεια της κόρης και του γιού του, (γιατί περί αυτού πρόκειται) αρκεί αυτή να γίνει με αναισθητικό, με ευγένεια και πολιτισμένο τρόπο…. Χωρίς τσιρίδες και ζωώδη βογγητά….. στον καναπέ του σαλονιού…
Ελπίζοντας, λοιπόν, σ’ αυτό το ξύπνημα, αγωνιζόμαστε και περιμένουμε (εμείς που ξυπνήσαμε λίγο νωρίτερα) το πραγματικό αφεντικό της Δημοκρατίας, ο λαός, να πάρει τα πράγματα στα χέρια του και να αποκαταστήσει τη σαλεμένη τάξη του οίκου του.
Διατηρώντας την ελπίδα αυτή αλλά και συνεχίζοντας τον αγώνα που κάνουμε για να ξυπνήσουμε τον κόσμο από την πλαστή μακαριότητα και ανεκτικότητά του, θα πρέπει να παρατηρήσουμε ότι οι απόψεις των, πραγματικά γενναίων, αυτών επιστημόνων συμπολιτών μας, ήταν αποκαλυπτικές του ειδεχθούς εγκλήματος που συντελείται στη χώρα, αλλά επάνω στο θέμα της απαιτούμενης και αναγκαίας, πλέον, Συντακτικής μεταρρύθμισης, ήταν «μικρότερες» των περιστάσεων. Έμειναν κολλημένες στο περίγραμμα που έχει οριοθετήσει το ταμπού της καθεστώσας κομματοκρατίας. Κανενός η σκέψη δεν πέταξε έξω από το δοτό κάδρο μίας δημοκρατίας που εκφράζεται αποκλειστικά και μόνο μέσα από κόμματα. Κανένας τους δεν προβληματίστηκε και δεν αποτίμησε το τι έχουν προσφέρει τα κόμματα στη σύγχρονη Ελληνική κοινωνία, σε σχέση με το πόσο την έχουν βλάψει. Κανένας τους δεν τόλμησε να πεί την σκληρή (για τα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό τους) πραγματικότητα, ότι αυτά γέννησαν, έθρεψαν και γιγάντωσαν τη νοοτροπία του «κυβερνισμού», αυτά δημιούργησαν το «βαθύ κράτος» της Ελλάδας, αυτά είναι η πηγή κάθε δυστυχίας της κοινωνίας μας και η μοναδική αιτία της πτώχευσης, με την εγκαθίδρυση ως υπέρτατο αξίωμα, της νοοτροπίας της κομματοκρατίας, που προτάσσει το κομματικό συμφέρον από το κοινωνικό όφελος και η οποία κατέστη «κρατούσα άποψη» στην καθημερινή πρακτική τους στην άσκηση της εξουσίας τους.
Και κανένας τους (ακόμη) δεν οραματίστηκε, μέσα από την ευκαιρία της Ελληνικής απελευθέρωσης από την τραβε