Τα γράφαμε 17 χρόνια πριν την έκρηξη Λοβέρδου

12:56 8/9/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, ένας υπουργός βρήκε το θάρρος να πει τα πράγματα με το όνομά τους, αναφερόμενος στο ρόλο τροχοπέδη για την ανάπτυξη της χώρας του υπερτροφικού και σε συντεχνιακή βάσει οργανωμένου δημόσιου τομέα.
Είπε αλήθειες ο υπουργός υγείας Ανδρέας Λοβέρδος που σε....
κατ΄ιδίαν συζητήσεις, παραδέχονται σχεδόν όλοι, που δεν έχουν όμως το θάρρος να το πουν δημόσια. Και εδώ ο Ανδρέας Λοβέρδος έδειξε ότι διαφέρει, αν

και στις νέες διοικήσεις νοσοκομείων τοποθέτησε και "φιλαράκια" του που δεν διαθέτουν την έξωθεν καλή μαρτυρία.
Οι συντεχνίες του στενού και του ευρύτερου δημόσιου τομέα με τα προνόμια που, στο πνεύμα της πελατειακής σχέσης, τους παραχώρησαν κυρίως οι κυβερνήσεις της τελευταίας 30ετίας, εξελίχθηκαν σε μηχανισμούς ταλαιπωρίας των πολιτών και τροχοπέδη για την ανάπτυξη.
Πριν 17 χρόνια από σήμερα, σε άρθρο μου που δημοσιεύθηκε στις 14/4/ 1994 στην μεγάλης τότε κυκλοφορίας εφημερίδα «ΑΥΡΙΑΝΗ», έγραφα για τα συντεχνιακά προνόμια των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα και έκανα και προτάσεις για την αντιμετώπισή του.
Το άρθρο αυτό το οποίο υπογράφω ως ειδικός συνεργάτης, έφερε τον τίτλο «Μερικές απλές σκέψεις πολύ επίκαιρες».
Η οικονομία μας βρισκόταν και τότε στα πρόθυρα της κατάρρευσης και η κυβέρνηση είχε καταθέσει προς συζήτηση στη Βουλή φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο έγινε νόμος του κράτους (2238/1994). Υπουργός Οικονομικών τότε ήταν ο Αλέκος Παπαδόπουλος.
Το παραθέτω αυτούσιο:

Και οι μεγαλύτεροι φοροφυγάδες ομολογούν, ότι η φοροδιαφυγή στη χώρα μας έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Και ενώ η υπόθεση είναι απλή, την έχουμε αναγάγει στο πλέον δυσεπίλυτο πρόβλημα της εποχής μας.
Η αγωνία του εκάστοτε υπουργού Οικονομικών και της κυβέρνησης να εξεύρει πόρους για το δημόσιο ταμείο οδηγεί στη λήψη σπασμωδικών μέτρων. Το υπό συζήτηση νομοσχέδιο διαφέρει από το προηγούμενο σε πολλά και δείχνει την αρχική πρόθεση των εμπνευστών του, αλλά ταυτόχρονα και την έλλειψη γενναιότητας και ρεαλισμού ως προς τη δυνατότητα εφαρμογής του.
Τα σύνθετα, τα πολύπλοκα και τα δυσνόητα αποτελούσαν πάντα αντικείμενο εκμετάλλευσης εισπρακτικών και ελεγκτικών μηχανισμών. Θα αναφερθώ σε ελάχιστα, απλά κατανοητά που τα γνωρίζουν, όσοι τα αντιμετωπίζουν καθημερινά.
α) Γίνεται κατά κόρον λόγος για το βάρος που σηκώνουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι. Κανένας δεν λέει την αλήθεια και γνωρίζουμε πολύ καλά γιατί. Οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι που έχουν χαμηλά εισοδήματα δεν πληρώνουν φόρο. Υπάρχουν όμως μισθωτοί και συνταξιούχοι και μάλιστα ζευγάρια, που παίρνουν 14 μισθούς που κάποιοι ελεύθεροι επαγγελματίες ούτε στο όνειρό τους δεν τα έχουν δει.
Δεν μιλάω βέβαια για το συνταξιούχο εργάτη και επαγγελματία. Μιλάω για συνταξιούχους και υπαλλήλους του δημοσίου, στρατιωτικών και πολιτικών υπηρεσιών, των τραπεζών και των οργανισμών κοινής ωφέλειας.
Όλοι γνωρίζουμε πόσο οργανωμένοι είναι όλοι αυτοί και τι πιέσεις ασκούν στο κοινωνικό σύνολο για να πετύχουν τους στόχους το