Τεχνοκράτες: Ο τρίτος δρόμος προς την καταστροφή

13:36 17/11/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Αν εδώ στην Ελλάδα δεν είχαμε την ειδική περίπτωση που ακούει στο όνομα Γ. Παπανδρέου, ο οποίος συνεχίζει κανονικά τις δραστηριότητές του – χθες μίλησε με τον Μπαράκ Ομπάμα και ανέλυσε μαζί του τα των διεθνών οικονομικών εξελίξεων και τα της Αραβικής Άνοιξης, βεβαίως – θα μπορούσαμε να πούμε ότι ισχύει το «una faccia, una razza».

Και ισχύει, διότι η περίπτωση Παπανδρέου

αποτελεί προφανώς την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα – αν και έχει ξεπεράσει και αυτόν τον κατασυκοφαντημένο Μπερλουσκόνι, ο οποίος άφησε την κατάσταση να εξελιχθεί ομαλά, παραιτήθηκε κανονικά και δήλωσε πως θα....
στηρίξει την κυβέρνηση Μόντι (χωρίς να μπλέκεται στα πόδια της, ασκώντας διεθνή πολιτική).

Κατά τα λοιπά… una faccia, una razza.

Χώρες της υπερβολής, με πολιτικούς που δεν διδάσκονται από τα λάθη τους, τα οποία πάντα πληρώνει ο λαός.

Για την Ελλάδα δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσουμε – ο κατάλογος θα ήταν μακρύς, ένα έπος στενομυαλιάς, ανικανότητας και αγώνα για πολιτική επιβίωση.

Για την Ιταλία, μπορούμε να πούμε πως ο σχηματισμός της νέας τεχνοκρατικής κυβέρνησης, αποτελεί την πιο περίτρανη απόδειξη ότι ούτε εκεί διδάσκονται από τα λάθη τους.

Ως γνωστόν, η Ιταλία έχει ταλαιπωρηθεί τρομερά από τις κυβερνήσεις τεχνοκρατών του παρελθόντος, οι οποίες ούτε κατάφεραν τίποτε, ούτε μπόρεσαν να σταθούν επί μακρόν, με αποτέλεσμα να καταρρεύσουν μόνες τους.

Μία από αυτές, η πρώτη κυβέρνηση Πρόντι, δεν κατάλαβε ούτε η ίδια πώς έπεσε!

Πάντως… una faccia, una razza! Χώρες της υπερβολής!

Η μεν Ελλάδα δημιούργησε μια κυβέρνηση κατ’ επίφασιν συνασπισμού, τεραστίων διαστάσεων, ίδια κι’ απαράλλαχτη με την προηγούμενη, με μερικές προσθήκες από τα άλλα δύο κόμματα.

Η δε Ιταλία απέκτησε μια ολιγομελή κυβέρνηση 16 ατόμων, με συγχωνεύσεις υπουργείων, με τον πρωθυπουργό Μάριο Μόντι να κρατά για τον εαυτό του και το υπουργείο των Οικονομικών και χωρίς ούτε ένα πολιτικό πρόσωπο – ούτε για δείγμα.

Μπορούμε, λοιπόν, να ανακράξουμε πως στην Ελλάδα όλοι οι πολιτικοί είναι ικανοί και στην Ιταλία όλοι είναι ανίκανοι;

Προφανώς όχι. Είπαμε. Una faccia, una razza.

Μόνο που οι ομοιότητες σταματούν εδώ.

Οπότε, ας πούμε – για να συμφωνήσουμε – πως ισχύει το «una faccia, una razza» με την προσθήκη «ma non troppo» - αλλά όχι πολύ, όχι υπερβολικά!

Ο Μάριο Μόντι, σε αντίθεση με τον Λουκά Παπαδήμο, δημιούργησε μια κυβέρνηση από την αρχή και δεν έβαλε την υπογραφή του κάτω από την προηγούμενη κυβέρνηση – η οποία, επιτέλους, παραιτήθηκε ως αποτυχημένη.

Μάλιστα, ο νέος πρωθυπουργός της Ιταλίας δήλωσε ξεκάθαρα πως η απουσία πολιτικών από την κυβέρνηση θα διευκολύνει τα πράγματα και θα αποτρέψει τις… εκπλήξεις!

Πρόσθεσε επίσης ότι η αποτελεσματικότητα μιας κυβέρνησης εξαρτάται από την ταχεία δράση της και από την ικανότητά της ν