ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΓΙΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΒΡΑΒΕΙΑ

Του Γιάννη Κανελλάκη

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΟ!
ΟΤΑΝ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ... ΕΞΕΛΙΣΣΕΤΑΙ ΣΕ ΚΤΗΝΟΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ 14ΧΡΟΝΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΟΥ.
Το δάκρυ έτρεχε σαν ένοχος διαβάτης στην ράχη του χρόνου. Άλλοτε το φώς του ήλιου κι άλλοτε του φεγγαριού κατέγραφαν τα γεγονότα των μαρτυρίων και ως....
αδιάψευστοι μάρτυρες τα κατέθεταν στις μνήμες των κολασμένων. Στις άγονες γραμμές των μικροκοινωνιών η βία, ο τρόμος, ο φόβος και το «νταϊλίκι» κάποιων φώλιαζαν στις ψυχές των ανήμπορων και αδύναμων συνανθρώπων μας, που δεν κατάφερναν να πολεμήσουν. Δεν κατάφερναν να τα σπρώξουν έξω από την δική τους ζωή, έξω από
την δική τους κοινωνία, να τα απωθήσουν έξω από το δικό τους κόσμο και να τα εξαλείψουν από την δική τους καθημερινότητα.
Το μαρτύριο καθημερινό. Η βία ακατάπαυστη. Ο τρόμος ως δηλητήριο απλωνόταν παντού. Μικροκοινωνίες και μικρόκοσμοι. Πίσω από τα τείχη της δήθεν κοινωνίας των ευγενών δικάζονται για την τύχη τους άμοιροι και αβοήθητοι συνάνθρωποί μας. Δικάζονται για το πεπρωμένο τους.
Δικάζονται για το δικαίωμά τους να ζουν ως πολίτες σε μια ήσυχη κοινωνία με πρόνοια και σεβασμό. Μικρόκοσμοι και μικροκοινωνίες. Πίσω από έναν άλλον θεό οι οικογένειες μαστιγώνονται από την σκληρή πραγματικότητα και την αδιαφορία των διπλανών τους.
Μαστιγώνονται από το πέτρινο πρόσωπο της απάθειας , της ενοχής και συνενοχής. Μαστιγώνονται από εμάς τους αδιάφορους, που αφημένοι στην ψευδαίσθηση της ευημερίας μας, αρνούμαστε να αφουγκραζόμαστε αυτούς που εκπέμπουν μηνύματα πόνου, τρόμου, βίας και χειροδικίας από περιπτώσεις αρρωστημένων ανθρώπων που μετατρέπονται σε νταβατζήδες ή και βασανιστές με το όνομα του πατέρα κάποιας οικογένειας. Κι αν αυτός ο πατέρας επιχειρούσε μπροστά στη γυναίκα του ή ακόμα και των παιδιών του να βιάσει την ωραία ή όχι κόρη του, πως και με πιο τρόπο θα μπορούσαν να αμυνθούν ή να αποτρέψουν την κτηνωδία του σε βάρος του ανυπεράσπιστου και θύμα κοριτσιού του ; Κι αν διανοηθούν να ανατρέξουν σε βοήθεια στους διπλανούς ή στις ανύπαρκτες και πεπαλαιωμένες υπηρεσίες του κράτους τι θα απογίνουν τις επόμενες ώρες ; Ίσως ακόμη και ένας αργός θάνατος να είχε στήσει το καρτέρι του.
Και οι μικροκοινωνίες του συντηρητικού κράτους θα συνεχίζουν να χλευάζουν τα ανυπεράσπιστα κορίτσια, να τα διαπομπεύουν και να τα διαβάλουν λες και είναι τα μιάσματα της κάθε γειτονιάς. Λες και είναι καταδικασμένα να ματώνουν στα σοκάκια του χωριού που γεννήθηκαν και μεγαλώνουν. Λες και είναι άψυχα κορμιά που κάποιοι θέλουν να τα χρησιμοποιήσουν ως μέσον για να ικανοποιήσουν τα βάρβαρα κτηνώδη και απάνθρωπα ένστικτά τους. Που θέλουν να ασελγήσουν σε βάρος της ψυχής και της αξιοπρέπειας του κοριτσιού που αντιστέκεται.
Έτσι, οι καταπιεσμένες κοπέλες της περιθωριακής κοινωνίας αναζητούν τρόπο φυγής και απόδρασης για έναν άλλο κόσμο. Κορίτσια γεμάτα με πληγές στο σώμα και την ψυχή που κληρονόμησαν από έναν άντρα στην οικογένεια που λέγεται πατέρας και που έτυχε να μένουν στο ίδιο σπίτι.
Αυτή η ματωμένη και σκληρή πραγματικότητα των μικροκοιν
Keywords
Τυχαία Θέματα