Το μεγάλο στοίχημα της Ευρώπης: Υποχείριο ή πολιτικό αντίβαρο;

20:38 24/3/2012 - Πηγή: Ksipnistere

Τα τελευταία χρόνια ο κόσμος έχει βρεθεί στη δίνη ενός......... «αχαλίνωτου καπιταλισμού», ο οποίος χαρακ
τηρίζεται από την ανάδειξη τεράστιων ολιγοπωλιακών οικονομικών μονάδων, που διαθέτουν, πέρα από την οικονομική τους ισχύ, ισχυρότατα μέσα επιβολής και ιδεολογικής χειραγώγησης. Πρόκειται στην πραγματικότητα για γιγάντιες ιδιωτικές εξουσίες, που κινούνται στην γκρίζα ζώνη της παγκοσμιοποίησης και περισφίγγουν, σαν ιστός αράχνης, τα εθνικά κράτη, προσπαθώντας με κάθε τρόπο να επιβάλουν την ανατροπή των πολιτικών και κοινωνικών

κατακτήσεων των δύο τελευταίων αιώνων.Η εθνική κυριαρχία βάλλεται πανταχόθεν ενώ και η πολιτική δημοκρατία κλυδωνίζεται, καθώς οι κυβερνήσεις εμφανίζονται όλο και περισσότερο εξαρτημένες από αδίστακτα κερδοσκοπικά συμφέροντα, που κινούνται με ιλιγγιώδεις ρυθμούς προκειμένου να καταστήσουν την πολιτική θεραπαινίδα των αγορών. Αναπόφευκτη δε συνέπεια είναι η ραγδαία εκθεμελίωση σημαντικών προγεφυρωμάτων της κοινωνικής και ατομικής ελευθερίας, με αιχμή του δόρατος την συρρίκνωση των κοινωνικών και συλλογικών δικαιωμάτων, την αχρήστευση της συλλογικής αυτονομίας και την αδίστακτη εμπορευματοποίηση ζωτικής σημασίας δημόσιων αγαθών και υπηρεσιών.Είναι προφανές ότι η μόνη απάντηση στις τυφλές και αδιέξοδες λογικές των αγορών –αλλά και των διεθνών οργανισμών που αποτελούν την μακρά χείρα τους– είναι η αναβίωση της πολιτικής. Πολιτική, βέβαια, στην σημερινή συγκυρία, σημαίνει πρώτα και πάνω απ’όλα, διαδικασίες εγρήγορσης, αμφισβήτησης και εξέγερσης, όπως αυτές που εκτυλίσσονται στις «γειτονιές του κόσμου» και αποβλέπουν στην θωράκιση του δημόσιου συμφέροντος, δηλαδή του συμφέροντος των πολλών, απέναντι στην ιδιωτική ασυδοσία των ολίγων. Πολιτική, όμως, σημαίνει ταυτόχρονα και ριζική αναμόρφωση των εθνικών και υπερεθνικών θεσμών, προκειμένου να αντιμετωπισθεί ο «φονταμεναλισμός των αγορών», με πρώτη προτεραιότητα τον δραστικό περιορισμό της στυγνής κερδοσκοπίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος.Στο σημείο αυτό ανακύπτει ο ιδιαίτερος ρόλος που καλείται να διαδραματίσει η Ευρωπαϊκή Ένωση, κατ’επέκταση δε και οι ιδιαίτερες ευθύνες που επωμίζεται η πολιτική τάξη της ευρωπαϊκής Ένωσης –και ιδίως οι πλέον προοδευτικές εκδοχές της– να αποκαταστήσει, στις δύσκολες και περίπλοκες συνθήκες της παγκοσμιοποίησης, μια νέα ισορροπία με τις οικονομικές δυνάμεις και τις ιδιωτικές εξουσίες, μέσω ισχυρών υπερεθνικών θεσμών δημοκρατικού και κοινωνικού ελέγχου.Ελλάδα: Ιδανικό πειραματόζωοΈως τώρα, δυστυχώς, οι πολιτικές ηγεσίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποδείχθηκαν κατώτερες των περιστάσεων. Ωστόσο, η ραγδαία χειροτέρευση των οικονομικών και κοινωνικών συνθηκών και ταυτόχρονα η διαφαινόμενη αλλαγή πολιτικού κλίματος στις τρεις ισχυρότερες χώρες της ευρωπαϊκής Ένωσης φαίνεται να ευνοούν την ταχύτερη πλέον προώθηση της πολιτικής της ενοποίησης, στο πλαίσιο βέβαια των αργόσυρτων και χρονοβόρων διαδικασιών που χαρακτηρίζουν την λεγόμενη «κοινοτική μέθοδο».Όπως φαίνεται, τον καταλύτη για μια τέτοια εξέλιξη αποτέλεσε, έστω και χωρίς την θέλησή της, η χώρα μ