Το Σύνταγμα που θα αλλάξει την Ελλάδα

05:06 8/4/2011 - Πηγή: Ksipnistere

Η χθεσινή ειδική συνεδρίαση της Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας για την Αναθεώρηση του Συντάγματος πέρασε, σχεδόν, στα ψιλά από τον ημερήσιο Τύπο. Ωστόσο, αν διαβάσουμε με προσοχή τις δηλώσεις του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, θα διαπιστώσουμε ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση έχει αποφασίσει να κοιτάξει μπροστά και να αλλάξει τη λειτουργία του κράτους. Κάτι, που αφορά σε μεγάλο βαθμό τη νοοτροπία κυβερνώντων και κυβερνωμένων, αλλά που προϋποθέτει την αλλαγή του πολιτειακού χάρτη, τις εξουσίες του κράτους, τους

πολιτειακούς και.....
πολιτικούς θεσμούς (βλ. ανάρτηση Statesmen: “Ο Σαμαράς προτείνει διαχωρισμό υπουργού-βουλευτή”).

Από την πλευρά του, ο Αντιπρόεδρος, Δημήτρης Αβραμόπουλος, που προεδρεύει της Επιτροπής Συντάγματος, υπογράμμισε ότι η Επιτροπή κεφαλαιοποιεί όλη την προεργασία και τις προτάσεις μελών, στελεχών και πολιτών, επισημαίνοντας, ότι το πρώτο μεταπολιτευτικό Σύνταγμα, όραμα και έμπνευση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Κωνσταντίνου Τσάτσου, καθιέρωσε ένα πολίτευμα, με κυρίαρχο το λαό και με αναγκαία την ισορροπία των εξουσιών και τα όρια μεταξύ τους. Υπογράμμισε, ότι πολλά έχουν αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια που χρειάζονται βελτίωση, λέγοντας ότι η Επιτροπή, με ετοιμότητα αντιμετωπίζει κάθε απόπειρα αιφνιδιασμού της κυβέρνησης, που επιχειρεί να χρησιμοποιήσει το Σύνταγμα, ως μέσο προώθησης και νομιμοποίησης πολιτικών της. Στο σημείο αυτό, ο Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας αναφέρθηκε στις κυβερνητικές διακηρύξεις περί δήθεν συνταγματικής πρόβλεψης για την απαγόρευση πώλησης δημόσιας γης, καθώς επίσης και στις εξαγγελίες της για εφαρμογή κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας, μέσα από συνταγματική διάταξη. Προειδοποίησε δε, ότι κάθε απόπειρα να μετατραπεί το Σύνταγμα, από καύχημα και κατάκτηση εθνικής επιβεβαίωσης σε μέσο επιβολής διαρκούς ύφεσης και φτώχειας, είναι ηθικά απαράδεκτο και κλονίζει την εμπιστοσύνη και την αφοσίωση των πολιτών σε αυτό.

Το Σύνταγμα του 1974 ήταν το καλύτερο και το πιο αποτελεσματικό κείμενο. Υπέστη όμως μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, που το κατέστησαν πιο πρωθυπουργικοκεντρικό, χωρίς να εξασφαλίζει την ανεξαρτησία του Βουλευτή, απέναντι στην εκτελεστική εξουσία, ούτε βέβαια και αυτή του δικαστή.

Από την άλλη πλευρά, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και η ασυλία των βουλευτών, εκτός του ότι στη σημερινή κοινωνία παραβιάζουν τη θεμελιακή συνταγματική αρχή, περί ισότητας των πολιτών απέναντι στο νόμο, παράλληλα, επιβαρύνουν το Κοινοβούλιο με χρονοβόρες διαδικασίες, που ουσιαστικά δεν το αφορούν. Αφορούν τη δικαιοσύνη και το φυσικό δικαστή. Μόνο τα αδικήματα, που στρέφονται κατά του έθνους και που εμπεριέχουν το στοιχείο της εθνικής προδοσίας, πρέπει να ερευνώνται και να δικάζονται από εξαιρετικές διαδικασίες, όπως π.χ. συμβαίνει σε περίοδο πολέμου.

Αυτά τα ζητήματα, όπως και θέματα που αφορούν την παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον, είναι αναγκαίο να επαναπροσδιοριστούν.

Συνοπτικά, μια ουσιαστική αναθεώρηση πρέπει να διαφυλάσσει το θ