Eντυπώσεις από το Ετήσιο Συνέδριο Ευρωπαϊκής Αριστεράς

15:47 5/8/2012 - Πηγή: Neolaia

Την τελευταία βραδιά της παραμονής μας στην Πορταριά, κατά τη διάρκεια μιας μελαγχολικής και γλυκόπικρης απόπειρας εορτασμού του τέλος των εργασιών του ετήσιου συνεδρίου Ευρωπαϊκής Αριστεράς, κι ενώ έπληττα υπό τους ήχους ενός τοπικού συγκροτήματος που είχε αναλάβει το δύσκολο έργο της ψυχαγωγίας μας, θα μου πιάσει ξαφνικά και αναπάντεχα την κουβέντα μια γοητευτική μεσήλιξ από την Γαλλία. Θα μου μιλήσει για το πόσο περήφανη είναι που είναι απόγονος της εργατικής τάξης και που κατοικεί σε μια συνοικία Κομμουνιστών λίγο έξω

απ’ το Παρίσι, θα παινευτεί για την καθαρότητα των ανόθευτων μαρξιστικών της πιστεύω, θα μου διηγηθεί τις εμπειρίες της από απεργίες στο πλευρό κάποιων μεταναστών εργατών στις ΗΠΑ, θα ψέξει την ψυχανάλυση, ακόμα κι αν η ίδια είχε εμπλακεί επί 10 χρόνια σε λακανική ψυχοθεραπεία με σκοπό να διαχειριστεί τον θάνατο του πατέρα της -ω, αλήθεια τι ειρωνεία αλλά και δικαίωση για τον «αστό» Freud!-, θα μου μιλήσει για τις μηχανές που αργά ή γρήγορα θα απαλλάξουν ολοκληρωτικά από την εργασία τον άνθρωπο και θα τον καταστήσουν ον πραγματικά δημιουργικό κι ευτυχισμένο, θα μου αναλύσει Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Λουκρήτιο, Montaigne, Montesquieu μέχρι να χαθώ ολοκληρωτικά στον ωκεανό των ανυπέρβλητων γνώσεών της, θα μου περιγράψει την ανακούφιση που αισθάνθηκε όταν το πείραμα του CERN στέφθηκε από επιτυχία και το μποζόνιο του Higgs εξέθεσε ανεπανόρθωτα την οπισθοδρομική θρησκευτική πίστη και, τέλος -έτσι για να αποδείξουμε τις αντιφάσεις και τα αδιέξοδα της μακρόχρονης μαρξιστικής ανατροφής(!!)-, θα μου διηγηθεί την αγωνία που έζησε στο άκουσμα της απόφασης του 12χρονου γιού της να μην πάει στο Πανεπιστήμιο γιατί κάτι τέτοιο θα σηματοδοτούσε μια κίνηση mainstream και μικροαστική…

Το επόμενο πρωί, στο λεωφορείο, στον δρόμο για την επιστροφή, θα σκεφτώ πως αυτή η γαλλίδα αποτελούσε την εξιδανικευμένη ιδεολογική και ιδιοσυγκρασιακή μικρογραφία των συνέδρων της Πορταριάς. Πράγματι, όλοι -ή τέλος πάντων οι περισσότεροι- συμμετέχοντες στις εργασίες των σεμιναρίων που έλαβαν χώρα στα πλαίσια του Συνεδρίου ήταν διανοούμενοι, μορφωμένοι, ρομαντικοί, ονειροπόλοι, αιθεροβάμονες, οραματιστές-προσβλέποντες σ’ έναν καλύτερο κόσμο. Σ’ αυτό το συνέδριο λάμβαναν μέρος όλοι οι αρνούμενοι να συμβαδίσουν με τα αδιέξοδα της εποχής και κατά συνέπεια οι αναζητούντες λύσεις –πιθανώς- σ’ άλλα αδιέξοδα, πιο αγνά και πιο αθώα. Φανατικοί μαρξιστές και ορκισμένες φεμινίστριες, εναλλακτικοί υπέρμαχοι της αποανάπτυξης και δυναμικοί οικολόγοι, καλοπροαίρετοι ειρηνιστές και αποφασισμένοι επαναστάτες, συνέθεταν ένα παζλ από ανθρώπους αλλιώτικους από τους άλλους. Οι –παντοιοτρόπως- διεκδικούντες την ισότητα και την αλληλεγγύη ήταν εκεί για να εκθέσουν τις απόψεις τους, να συζητήσουν, να εμπνευστούν και να εμπνεύσουν, συμμετέχοντας σε σεμινάρια για την οικολογία, τον πολιτισμό, την αλληλεγγύη εν μέσω κρίσης, την δημοκρατία, την άκρα δεξιά, αλλά και για την εναλλακτική προοπτική που παρουσιάζεται αυτούς τους δύσκολους καιρούς. Όλοι είχαν κάτι να πουν, μια εμπειρία από τις χ