Noteblog #12 | Γεράσαμε και η βάρκα γέρνει…

23:53 13/11/2012 - Πηγή: Neolaia

Πάνε και αυτά. Από την τελευταία φορά που τα είπαμε, κάθε μέρα και μία μαχαιριά. Ψηφίστηκαν τα νέα μέτρα, ψηφίστηκαν τα νέα εργασιακά, ψηφίστηκε ο προϋπολογισμός, έγινα 23 ετών επίσημα, ο Παναθηναϊκός δεν λέει να ανακάμψει και έμαθα ότι ο Αντώνης Ρέμος έκανε τραγούδι το «…γίνεται να μην με αγαπάς Σάββατο;».

Ένα – ένα.

Ναι σε όλα (τα εναλλακτικά πλάνα)

Αρχικά

για τα μέτρα. Τελικά θα βρεθεί ένας άνθρωπος να γράψει ένα υλοποιήσιμο εναλλακτικό σχέδιο σε ένα χαρτί και να βάλει την υπογραφή του από κάτω; Και ας λέει «Βάψτε τη χώρα μπλε και μετά βομβαρδίστε τη». Κάτι οτιδήποτε να πούμε ναι. Φτάνει ρε…

Εργασιακά.

Νέος κατώτατος μισθός υπαλλήλου κάτω των 25 ετών, 510,95 € μικτά και ημερομίσθιο 22,83€.  Ούτε για το πρώτο εισιτήριο με Aegean για εξωτερικό δηλαδή…

Προϋπολογισμός.

Το νέο ριάλιτι κανάλι της DIGEA ακούει στο όνομα Βουλή. Δείξε μου τους βουλευτές σου να σου πω τι κοινωνία έχεις…. Το χειρότερο είναι, πως δεν μπορώ να απορήσω «αλήθεια, αυτόν ποιος τον ψήφισε;». Τους ξέρω, τους βλέπω καθημερινά, είναι παντού γύρω μου. Ψέμματα. Το χειρότερο είναι, πως οι ίδιοι ουρλιάζουν ακριβώς τα ίδια για μένα…

Η αρχή του γήρατος.

Την μέρα που βλέπεις ότι υπάρχουν νέοι, στους οποίους σκας τρία χρόνια στο κεφάλι, κατάλαβες ότι γερνάς. Το fatality έρχεται (ήταν και το πρώτο mail της μέρας πανάθεμά το) όταν διαβάζεις: «Καλησπέρα, είμαι γεννηθείς το 1995 και φέτος δίνω πανελλήνιες…». Σωστόόόός.

Ψήσου ρε Φερέιρα

Εγώ λέω να μείνει. Να δούμε μια φορά έναν προπονητή μέχρι το τέλος. Ας ψηθεί όμως να σταματήσει τη γελοιοποίηση της ομάδας. Υπάρχουν και παιδιά που γεννήθηκαν το 1995 και δεν πρόλαβαν τις ευρωπαϊκές πορείες…

Άσε μας σκυλίτσα μου..

Χαριστική βολή αυτής της εβδομάδας, ήταν ένα τραγούδι του Ρέμου. Σύντομα και περιεκτικά: Δεν με ενδιαφέρει ΚΑΘΟΛΟΥ πως ψυχαγωγούνται/διασκεδάζουν οι γύρω μου. Δεν μου καίγεται καρφί, ούτε είμαι από αυτούς που θα μπει στη διαδικασία να κράξει ή να σχολιάσει. Ένα πράγμα δεν αντέχω. Την ισοπέδωση και τα «ψευτοlifestyleκια» (βλαχογκλαμουριά, ψευτοκουλτούρα, χιπστεριλίκια, όλα το ίδιο πράγμα εκφράζουν. Το «ψεύτικο».).

Διαβάζω λοιπόν, πως ο A.R. αναφέρει σε ένα τραγούδι του, στίχους από ποίημα της Στέλλας Βλαχογιάννη, ευρέως γνωστό, από τοίχο στα Εξάρχεια..

Μόνο μία λέξη.

Ι Σ Ο Π Ε Δ Ω Σ Η.

ΥΓ: Εγώ πάντως επιμένω ότι το facebook δεν έκανε καλά που διέγραψε τα χρυσαυγιάτικα accounts.