Απόψεις | Ερμηνεύοντας την ψήφο μας….‏

17:53 26/6/2012 - Πηγή: Neolaia

Και κάπως έτσι, η χώρα απέκτησε και πάλι κυβέρνηση. Στις -επαναληπτικές- εκλογές που έλαβαν χώρα πριν από μια εβδομάδα ο ελληνικός λαός έδειξε να αποφαίνεται περισσότερο υπέρ μιας δυσάρεστης σταθερότητας με σταδιακή θετική προοπτική παρά υπέρ μιας απότομης -ίσως και άτσαλης- επαναστατικότητας υποσχόμενης την άμεση -και συνεπώς ξαφνική- ρήξη με δανειστές και εταίρους. Θα ‘λεγε κανείς πως η νίκη της Ν.Δ. έναντι του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σηματοδοτεί, όχι τόσο την νίκη του φόβου απέναντι στην ελπίδα, αλλά την νίκη του γνωστού, οικείου,

σταθερού και συνηθισμένου απέναντι στην νέα, παράξενη και άρα αφερέγγυα πρόταση, που ως τέτοια που είναι, είναι μοιραίο να αντιμετωπίζεται με κάποιες δόσεις επιφύλαξης. Για όσους έχουν διαβάσει Θεωρίες Προσωπικότητας, η παραπάνω διαπίστωση-εκτίμηση δεν αποτελεί κάτι νέο ως προς την εξήγηση της μαζικής συμπεριφοράς των ψηφοφόρων της προηγούμενης Κυριακής. Πράγματι, μια κυβέρνηση Ν.Δ. – ΠΑ.ΣΟ.Κ. , με ολίγη τσόντα από τον συντηρητικό προοδευτισμό του κ. Κουβέλη, αποτελεί μια άσκηση πολιτικής ιδιαιτέρως γνωστή στον ελληνικό λαό, η οποία διαθέτει ως βασικό της πλεονέκτημα το γεγονός πως δεν αναμένεται να εκπλήξει καθόλου με τις κινήσεις και τις στρατηγικές της. Πάνω σ’ αυτό άλλωστε βασίστηκαν και τα προεκλογικά σποτ της Ν.Δ. που ως στόχο είχαν να καταδείξουν τα επώδυνα αποτελέσματα μιας νεωτερικής για τα ελληνικά δεδομένα πολιτικής που θα ασκούσε ο ΣΥΡΙΖΑ σε περίπτωση που αναλάμβανε την διακυβέρνηση του τόπου. Ήταν η έξοδος από την Ευρωζώνη και την Ευρωπαϊκή Ένωση, η χρεοκοπία, η ανέχεια που θα επιδεινωνόταν, ως αποτέλεσμα πολιτικών συγκρουσιακών και άγνωστων για τους Έλληνες, που αν και επαγγέλονταν την ελπίδα και την βελτίωση, έφεραν μαζί τους το βάρος του ρίσκο μιας απότομης αλλαγής πορείας προς το άγνωστο και το αβέβαιο.

Ας είμαστε ρεαλιστές. Το 30% (που ψήφισε την Ν.Δ.)- αλλά και ένα ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό κατά τη γνώμη μου- της ελληνικής κοινωνίας είναι σε θέση να αντέξει -έστω και δύσκολα- ακόμα μια μνημονιακή κυβέρνηση , η οποία θα συνεχίσει να εφαρμόζει την ίδια πολιτική λιτότητας. Το γεγονός πως στην Ελλάδα η ιδιοκατοίκηση ξεπερνά το 80% αλλά και το ότι η παραοικονομία φρόντισε τόσα χρόνια να δημιουργήσει κάποιο «λίπος» μεταξύ των συμπολιτών μας, καθιστά μια μεγάλη μερίδα των ελλήνων περισσότερο ανθεκτική απέναντι στην κρίση. Αυτή η μερίδα της μέχρι προσφάτως διασπασμένης και διασκορπισμένης Δεξιάς, που φοβήθηκε την απότομη αλλαγή πλεύσης του ΣΥΡΙΖΑ, φρόντισε να συσπειρωθεί γύρω από την Νέα Δημοκρατία, και σε συνδυασμό μ’ ένα ΠΑΣΟΚ που διατηρεί τον αμιγώς πελατειακό πυρήνα ψηφοφόρων του(που ανέρχεται στο 10%), κατάφερε τελικά να δώσει εντολή διακυβέρνησης στον κ. Σαμαρά, αφήνοντας τις υποβαθμισμένες περιοχές του λεκανοπεδίου να ψηφίζουν Τσίπρα γιατί πολύ απλά δεν αντέχουν άλλο.

Αν κοιτάξουμε τον χάρτη με τους δήμους της Αττικής, θα διαπιστώσουμε πως αν και στις εκλογές τις 6ης Μαϊου οι Δήμοι που «έβγαλαν» Ν.Δ. ανέρχονταν μόλις στους τρεις (Κηφισιά, Παπάγου- Χολαργός, Βάρη-Βούλα-Βουλιαγμένη(!!!)), στις επαναλη