Απόψεις | Γιατί είναι Χριστούγεννα…

12:47 25/12/2011 - Πηγή: Neolaia

Ανοίγω τα μάτια μου, υπό τις φωνές της πάντα υποχόνδριας (στις γιορτές) οικοδέσποινας μάνας μου. Ο πονοκέφαλος από το χθεσινό αλκοόλ και ο πονόλαιμος από τη συνήθη αρρώστια της εποχής με… αποδιοργανώνουν.

Ξαφνικά θυμάμαι να μαι παιδί, τέτοια μέρα να τρέχω κάτω από το δέντρο να βρω το δώρο μου. Ακόμα μπερδεύομαι ποια ακριβώς μέρα τα έφερνε ο άτιμος. Βλέπετε ανήκα στα «παιδιά» που μας τα έφερνε λίγες μέρες μετά – λίγες μέρες πριν, γιατί συνήθως είμαστε στο χωριό τη σωστή μέρα.

Και μετά  είσαι έφηβος. Σηκώνεσαι ένα πρωί, λες «πόσο ανούσια και φτιαχτά είναι όλα αυτά» και δηλώνεις ένα

μεγαλοπρεπέστατο «Σιχαίνομαι τα Χριστούγεννα». Νιώθεις ότι κάτι κάνεις, τύπου «σας γαμώ την τηλεόραση, μεγάλωσα πια».

Και ένα πρωί είσαι 22. Χτυπάει το κουδούνι. Εισβάλουν οι συγγενείς. Άτομα που αγαπάς, που σε ξέρουν από τη μέρα που γεννήθηκες, που ήταν πάντα εκεί. Και πλέον εύχεσαι να υπάρξει ένα αντίστοιχο πρωί και να είσαι 32 και 52 και 72. Μαζί με την οικογένεια.

Και έρχονται όλοι και σε ρωτάνε «Τι θες να σου φέρουν φέτος τα Χριστούγεννα;». Σαν αδίψαστο παιδί, θα σκεφτείς και θα ευχηθείς (όπως πάντα) «τον κόσμο», αλλά σαν έφηβος, που έκανε μία μεταχρονολογιμένη επανάσταση ψιθυρίζεις, νιώθοντας ένα δέος «υγεία, αγάπη, λίγα φράγκα και λίγο χρόνο».

Χρόνια πολλά σε όλους.