Κάποιος να (μην…) τραβήξει την πρίζα!

21:48 12/7/2012 - Πηγή: Neolaia

Διάβαζα, χθες, εδώ στο neiolaia.gr, ένα ενδιαφέρον άρθρο για την ασχήμια της Αθήνας, η οποία πράγματι έχει υποβαθμιστεί ακόμα περισσότερο τα τελευταία χρόνια αλλά εξακολουθεί να διατηρεί και πολλές γοητευτικές γωνιές και, περισσότερο ή λιγότερο, κρυμμένες ομορφιές, όπως, επίσης, διάβασα νωρίτερα σήμερα κι ένα αξιόλογο κείμενο κριτικής για την περί ιδιωτικοποιήσεων συζήτηση και το αν κάθε αποκρατικοποίηση συνιστά αυτόματα και μεταρρύθμιση. Όπως το καταλαβαίνω προσωπικά, το ζήτημα είναι πως λίγες εβδομάδες μετά τις νέες

εκλογές το κλίμα παραμένει βαρύ στον τόπο.

Ο νέος ΥΠΟΙΚ… διαδηλώνει ότι δεν έχει ιδιαίτερη όρεξη για (επανα)διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, η τρικομματική κυβερνητική συνεννόηση έχοντας ήδη χάσει από το δυναμικό της πλειάδα εκ των εκτελεστικών μελών της, εμφανίζει πλέον και αρρυθμίες στο επίπεδο της επικοινωνίας κορυφής των ηγετών των κομματικών παιχτών της. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος επιχειρεί συνεχώς μικροκομματικές ντρίπλες στο τερέν της Εθνικής Ομάδας Διαπραγμάτευσης, που ζητά εξ αρχής να συστηθεί, με τον Φώτη Κουβέλη να μην «τσιμπάει» και να κρατά για το κόμμα του το ρόλο του υπεύθυνου εταίρου που ό,τι έχει να πει το θέτει ως προϋπόθεση ξεκάθαρα κι από την πρώτη – κάθε φορά – στιγμή στον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και στον έτερο εταίρο του κυβερνητικού συνασπισμού κ. Βενιζέλο.

Από τη δική του πλευρά, ο Αντώνης Σαμαράς έχει επιφορτιστεί με τη διεύθυνση της καθημερινότητας του κυβερνητικού έργου, έχοντας ως συμπαραστάτη του έναν υπουργό Οικονομικών ο οποίος διαφωνούσε σχεδόν όλη την προηγούμενη διετία με τον απωθημένο στο παρελθόν δριμύ αντιπολιτευτικό εαυτό του, αλλά και μια κυβερνητική σύνθεση μάλλον ακόμα πιο δεξιά κι από την τελευταία μονοκομματική κυβέρνηση της ΝΔ. Αποτέλεσμα, λίγο πριν τη συμπλήρωση ενός μήνα από τη διεξαγωγή των τελευταίων κρισιμότατων εκλογών, σωρεία προβλημάτων να παραμένουν άλυτα και τα περισσότερα από αυτά να μη αφήνουν ελπίδες για ευοίωνο μέλλον αναφορικά στην επίλυσή τους!

Η Ελλάδα βγήκε από τις πρόσφατες εκλογές χωρίς να κοπεί το νήμα της ζωής της, όπως καλώς ή κακώς φοβόντουσαν πολλοί ανάλογα με τα αποτελέσματά τους. Θυμίζει, όμως, ασθενή που δε λέει να σηκωθεί από το κόμμα στο οποίο εδώ και καιρό περιπέσει. Και οι ασθενείς που βρίσκονται σε κόμμα όσο περισσότερος χρόνος περνά χωρίς να δείχνουν σημάδια ουσιαστικής βελτίωσης τόσο μειώνονται δραματικά οι ελπίδες να βγουν ζωντανοί από την περιπέτειά τους!

Ισχύει, βεβαίως, και στην περίπτωσή μας, το γνωστό και πάντα κλασσικό και επίκαιρο, όταν βρισκόμαστε σε τραγική αδυναμία, πως όσο ζούμε – έστω και σε κωματώδη κατάσταση – εξακολουθούμε να ελπίζουμε, τουλάχιστον αν δεν βρεθεί κάποιος να τραβήξει απότομα, επίτηδες ή κατά λάθος, την πρίζα…