Κριτική Ταινίας | Στη Ρώμη με Αγάπη

20:23 12/9/2012 - Πηγή: Neolaia

Στη Ρώμη με Αγάπη

(TO ROME WITH LOVE)

Με άρωμα από την αιώνια πόλη

-Του Woody Allen-

Ο Γούντι Άλεν δεν χρειάζεται συστάσεις. Με ένα πολύ ιδιαίτερο και αναγνωρίσιμο πλέον στυλ έχει σκηνοθετήσει μέχρι τώρα 47 ταινίες, ενώ έχει γράψει το σενάριο για 70-συμπρεριλαμβανομένης και της επόμενης του, που θα δούμε μέσα στο 2013. Στα 76 του χρόνια έχει στην κατοχή του 4 χρυσά αγαλματάκια να του θυμίζουν ότι μάλλον καλά τα έχει πάει μέχρι στιγμής.

Στις

περισσότερες ταινίες του, η πόλη που επιλέγει ως τοποθεσία είναι ένα από τα βασικότερα στοιχεία της πλοκής και μάλλον κατέχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Έτσι κι εδώ, ήδη από την αρχή της ταινίας, η Ρώμη, φαινομενικά το background, στην ουσία καθορίζει την εξέλιξη της υπόθεσης.

Στην ταινία παρουσιάζονται 4 ιστορίες: ενός υπαλλήλου (Roberto Begnini) που ξαφνικά γίνεται διάσημος, ενός αρχιτέκτονα (Alec Baldwin) που επισκέπτεται μετά από πολλά χρόνια την πόλη όπου κάποτε ζούσε και αναβιώνει μέσα από τις αναμνήσεις του καταστάσεις που έζησε εκεί, ενός ζευγαριού στον μήνα του μέλιτος (Alessandra Mastronardi, Alessandro Tiberi) και μιας Νεοϋορκέζας τουρίστριας (Alison Pill).

Το cast συμπληρώνει ο ίδιος ο Γούντι Άλεν στο ρόλο του νευρικού, ανήσυχου και προκατειλημμένου μεσήλικα στον οποίο τον έχουμε συνηθίσει και που με τόση επιτυχία υποδύεται, αφήνοντας μας να αναρωτιόμαστε αν τελικά είναι πολύ καλός ηθοποιός εκτός από σκηνοθέτης ή αν απλώς φέρεται όπως ακριβώς και στην πραγματική του ζωή. Ο ίδιος ο Άλεν κλέβει την παράσταση. Σύζυγος του η Αυστραλή Judi Davis. Στο ρόλο μιας Ρωμαίας ‘prostituta’, όπως η ίδια αποκαλεί τον εαυτό της, μια άκρως απολαυστική Πενέλοπε Κρουζ που πείθει 100% για Ιταλίδα( και για ιερόδουλη, με την καλή έννοια πάντα!).

Όπως γίνεται συνήθως με τις ταινίες του έτσι και σε αυτήν ο Γούντι Άλεν δε σε αφήνει απλώς στη θέση του θεατή αλλά καταφέρνει να σε κάνει να αισθάνεσαι ότι είσαι κι εσύ μέσα στην ιστορία, ότι βρίσκεσαι κι εσύ στα σοκάκια, βλέπεις τα αξιοθέατα, δοκιμάζεις την τοπική κουζίνα- ντάξει,το ποπ-κορν δε βοηθάει και πολύ αλλά με λίγη φαντασία κάτι γίνεται!

Ευχάριστη έκπληξη το γεγονός ότι σχεδόν η μισή ταινία, όση δηλαδή αναλογεί στους Ιταλούς πρωταγωνιστές, είναι εξ’ ολοκλήρου στα ιταλικά.

Και το πραγματικά αξιοθαύμαστο είναι ότι ο Άλεν με κάποιο τρόπο σε πείθει ότι οι ιστορίες που σου παρουσιάζει δεν θα είχαν σε καμία περίπτωση την ίδια εξέλιξη αν διαδραματίζονταν σε οποιαδήποτε άλλη πόλη του κόσμου.

Σίγουρα, δεν είναι και ‘Μεσάνυχτα στο Παρίσι’, αλλά και σε ένα απόγευμα στη Ρώμη δε λες όχι.

Σύνολο: 3/5

Συντάκτης | Νίκος Κωτσίδης