Ώρα ΣΥΡΙΖΑ…

19:17 1/12/2012 - Πηγή: Neolaia

Οι σύγχρονοι μη προνομιούχοι , το κόμμα των «χωρίς» και το μεγάλο προοδευτικό στοίχημα που αφορά όλους.

Ο Αλέξης Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ τολμά. Παρά τις όποιες δεύτερες σκέψεις μπορεί να υπήρξαν, η στρατηγική που αναγγέλθηκε το βράδυ των εκλογών του Μαΐου γίνεται πράξη, με όσες δυσκολίες και ενδεχόμενο κόστος παρουσιάζει το εγχείρημα.

«Θέλουμε έναν φορέα που θα βρίσκουν στήριξη και έκφραση

όλοι οι “χωρίς”, οι “χωρίς δουλειά”, οι “χωρίς ασφάλιση”, οι “χωρίς κατοικία”, οι “χωρίς αξιοπρέπεια”, οι “χωρίς δικαιώματα”», ξεκαθάρισε ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ δίνοντας τον τόνο για το τι είδους ενιαίο πολιτικό φορέα φιλοτεχνεί σε διαλεκτική με τη νέα διευρυμένη βάση της αποκαλούμενης από τον κ. Τσίπρα Δημοκρατικής παράταξης της Αριστεράς. Το σημαντικότερο, τα λόγια αυτά προσδιορίζουν και τα ιδιαίτερα διευρυμένα όρια που φιλοδοξεί να έχει το εγχείρημα, καθώς ένα ιδιαίτερα πολύχρωμο και μεγάλο φάσμα ιδεολογικών και πολιτικών απόψεων μπορεί να αναγνωριστεί σε ένα «κόμμα των χωρίς».

Πρόκειται, αναμφίβολα, για τη μεταφορά σε σύγχρονους πολιτικούς όρους της πολιτικής έννοιας των μη προνομιούχων Ελλήνων, όπως αυτή εκφράστηκε από τον Ανδρέα Παπανδρέου στα 70’s και 80’s και μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του ΄90, ανεξαρτήτως της τότε και ιδιαίτερα της μετέπειτα διαχείρισης εκείνου του πολιτικού εγχειρήματος και την τελική του τύχη. Αρκετούς εντός και εκτός αριστεράς τους φοβίζουν αυτές οι αντιστοιχίες. Λανθασμένα, γιατί το ζήτημα δεν είναι ο συνολικός αφορισμός της προοδευτικής κατεύθυνσης ιστορικά σημαντικών πολιτικών εγχειρημάτων, όπως ούτε φυσικά η πειστική ή κακή απομίμησή τους, αλλά η αντικειμενική και παραγωγική αξιολόγηση αυτών και η αξιοποίηση της ιστορικής γνώσης σε ένα νέο αιτιολογημένα ελπιδοφόρο πολιτικό πλαίσιο.

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ενοποιούμενος σταδιακά πολιτικός φορέας του, με κρίσιμους σταθμούς τη διεξαγόμενη Πανελλαδική Συνδιάσκεψη του και το επερχόμενο σε λίγους μήνες Συνέδριό του του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ, από αυτό ακριβώς θα κριθούν. Από το πώς, δηλαδή, ένα συμπαγές κόμμα των σύγχρονων μη προνομιούχων, το κόμμα των «χωρίς» της Δημοκρατικής παράταξης της Αριστεράς, θα ανταποκριθεί στην πράξη παραγωγικότερα και εν τέλει πειστικότερα ,απ’ ό,τι αντίστοιχα προοδευτικά κινήματα του εγγύτερου ή πιο μακρινού παρελθόντος, στο ριζοσπαστικό πολιτικό λόγο και ιδεολογικό περιεχόμενο του.

Αποστολή δύσκολη όσο και κρίσιμη που οφείλει, όμως, στην ευρύτερη ιστορική της κληρονομιά και πάνω απ’ όλα σε όλους τους αποκαλούμενους «χωρίς» να πετύχει με κάθε τρόπο και πρόσφορο μέσο. Κι αν αυτό γίνει θα είναι προς όφελος όχι μόνο όσων ευθέως σε επίπεδο πολιτικής εκπροσώπησης στην παρούσα φάση μια τέτοια πρόταση αναφέρεται, αλλά και όσων γενικότερα πιστεύουν και συμμετέχουν σε αυτό που ορίζεται ως κοινωνία, ανεξαρτήτως στενών πολιτικών-κομματικών πεποιθήσεων…