Προτάσεις ταινιών για DVD (Μέρος 10ο) | 5 αριστουργήματα Coen!

22:14 30/1/2013 - Πηγή: Neolaia

Τις τελευταίες μέρες δεν έχω δει κάτι που να αξίζει να προτείνω στο ευρύ κοινό, κυρίως γιατί περνάω φάση Coen. Τα βλέπω όλα ξανά, συν κάποια άγνωστα (προς εμένα τουλάχιστον) έργα τους, όπως το Blood Simple.

Εισαγωγή

Όταν λέμε Αδέρφια Coen, αναφερόμαστε στον Joel Coen, που επί των πλείστον είναι ο σκηνοθέτης και στον

Ethan Coen, που επιμελείται το σενάριο. Αγαπάμε τους Coen, για τους διαλόγους, για τη μουσική και γιατί στις ταινίες τους αναδεικνύουν την αμερικανική χαζομάρα (που είναι ΤΟΣΟ ίδια με την νεοελληνική) υπηρετώντας τον υπερρεαλισμό και τον σαρκαρμό, όπως μόνο αυτοί ξέρουν. Δεν θα μπορούσαμε όμως, να μην αναφερθούμε και στις μεγαλειώδεις- εμβληματικές φυσιογνωμίες, που τους ακολουθούν πιστά στα films τους. Μιλάω για τους σπουδαίους τρεις: Steve Buscemi, John Goodman και John Turturro και τη θεά Frances McDormand.

Προτείνω (και θα καταχωρηθεί στο Προτάσεις ταινιών για DVD) λοιπόν (μάλιστα να τα δείτε και με αυτή τη σειρά) τα εξής:

Miller’s Crossing

Μία από τις καλύτερες γκανγκστερικές ταινίες. Σκληράδα, πιστολίδια, στρωτή πλοκή, με το ρόλο του λατίνου γκάνγκστερ να σε εισάγει στον σουρεαλισμό. Το δεξί χέρι του βαρώνου του εγκλήματος, κινεί τα νήματα μαεστρικά, σε μία ιστορία, όπου όλα είναι σχεδιασμένα άψογα. Ή και όχι…

Ατάκα:

Verna: Maybe that’s why I like you, Tom. I’ve never met anyone who made being a son of a bitch such a point of pride.

True Grit

Μετά το γκανγκστεριλίκι, ήρθε η ώρα για λίγο western. Κυνηγός κεφαλών, προσλαμβάνεται από 14χρονη τσαπικούνα να πιάσει το δολοφόνο του πατέρα της. Θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω μέχρι και τρυφερό. Τα υπόλοιπα στοιχεία μαγείας, αναλλοίωτα. Φυσικά και μία έκπληξη στο cast, με έναν αγνώριστο Matt Damon.

Ατάκα:

Rooster Cogburn: Is that him?
Mattie Ross: I believe not.
Rooster Cogburn: Oh, cut him down.
Mattie Ross: [incredulous] Why?
Rooster Cogburn: I might know him.

O Brother, Where Art Thou?

Ξεκινούν οι παράνοιες. Οι αδερφοί Κοέν κέρδισαν το Όσκαρ Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου το 2000 για την κωμωδία O Brother Where Art Thou? (Ω αδερφέ που είσαι?), η οποία είπαν ότι βασίστηκε στην Οδύσσεια του Ομήρου. Και δεν έχουν και άδικο. Ο George Clooney θα πραγματοποιήσει ένα ταξίδι μέσα στο παράλογο και το «κοινωνικά φυσιολογικό», προσπαθώντας να κερδίσει πίσω την ελευθερία του και τη γυναίκα του, αλλά στην πορεία θα του ανοίξουν άλλες πόρτες. Θα τα καταφέρει;

Ατάκα

Pete: Crazy! No one’s ever gonna believe we’re a real band.
Ulysses Everett McGill: No, it’s gonna work. I just gotta get close enough to talk to her. Takin’ off with us has got more future than marryin’ a guy named Waldrip. I’m Goddamned bona fide!
Delmar O’Donnell: Everett, my beard itches.

Fargo

Εμφανίστηκαν και οι χρυσοί οι φοίνικες. Θα χρειαζόμουν ώρες για να μιλήσω για αυτή την ταινία και το μεγαλείο της. Επειδή όμως απλώς σας προτείνω να δείτε ταινίες και δεν είμαι ο Δανίκας, σας προτείνω να διαβάσετε την κριτική του ίδιου, την οποία συνυπογράφω!

Ατάκα

Gaear Grimsrud: Shut the fuck up! Or I’ll throw you back in the trunk, you know?
Carl Showalter: Jesus, that’s more than I’ve heard you say all week.

Big Leboskwi

Παρόλα αυτά όμως, η ταινία που θα κλέβει για πάντα την καρδιά μου, θα είναι ο Big Lebowski. Η επιτομή της κωμωδίας, ο υπέρτατος πρωταγωνιστής, ο Μάγκας που κυκλοφορεί εκεί έξω και δίνει στη ζωή, την αξία που ευχόμαστε όλοι μας, να μπορούσαμε να δώσουμε. Αριστούργημα.

Ατάκα

Jesus Quintana: You ready to be fucked, man? I see you rolled your way into the semis. Dios mio, man. Liam and me, we’re gonna fuck you up.
The Dude: Yeah, well, you know, that’s just, like, your opinion, man.
Jesus Quintana: Let me tell you something, pendejo. You pull any of your crazy shit with us, you flash a piece out on the lanes, I’ll take it away from you, stick it up your ass and pull the fucking trigger ’til it goes «click.»
The Dude: Jesus.
Jesus Quintana: You said it, man. Nobody fucks with the Jesus.
Walter Sobchak: Eight-year-olds, Dude.

Απόψεις

Σίγουρα ταινίες όπως το Barton Fink, το The Man Who Wasn’t There και φυσικά το No Country for Old Men, αποτελούν αριστουργήματα και αυτά, αλλά προσωπικά δεν ανήκουν στις πέντε αγαπημένες μου ταινίες, οπότε και για αυτό δεν τις προτείνω! Fair enough!