Συνέντευξη | Δημήτρης Δημόπουλος στο neolaia.gr!

17:47 19/12/2011 - Πηγή: Neolaia

Εκτός από τρόπος να βγάζεις χρήματα, τι είναι είναι για σένα το stand-up comedy;

Μισό λεπτό, να διαβάσω ξανά την ερώτηση, γιατί είχαν δακρύσει τα μάτια μου από τα γέλια με το «τρόπος να βγάζεις χρήματα», προς στιγμή νόμισα μέχρι και εγώ πως ζω αυτή τη στιγμή αποκλειστικά κάνοντας σταντ-απ! Το τι είναι για εμένα το σταντ-απ, έχει εξελιχθεί από τότε που ξεκίνησα: στην αρχή ήταν η μόνη μου διέξοδος στο να υπάρχω σε μια σκηνή, αργότερα ήταν μια ευκαιρία να περνώ καλά μαζί με το κοινό στις παραστάσεις και πλέον είναι ένα βήμα όπου μπορώ να εκφράσω όλους τους προβληματισμούς μου, ψυχαγωγώντας

πια το κοινό.

Έχει ποτέ τσαμπουκαλευθεί κάποιος από το ακροατήριο για κάτι που σατίρισες (βλ. Εκκλησία); Αν όχι, πιστεύεις ότι το ύψος σου σε συνδυασμό με το γεγονός ότι μπορείς να κάνεις μπρουταλιές μιλώντας γερμανικά, παίζει ρόλο σε αυτό;

Να τσαμπουκαλευθεί την ώρα που έπαιζα, όχι, δεν θυμάμαι κάτι το τόσο τραυματικό. Όμως, όταν παρουσίαζα το μονόλογό μου «Αντί Διδακτορικού» στη Θεσσαλονίκη, μου είπε ο ιδιοκτήτης του θεάτρου όπου έπαιζα πως ένα ζευγάρι που με είχε δει του είχε πει «πολύ καλός ο νεαρός» -σημειώστε το αυτό το νεαρός, παρακαλώ!- «δεν συμφωνούμε βέβαια με αυτά που λέει για την Εκκλησία, γνωρίζουμε όμως τι συμφέροντα εξυπηρετεί». Είχα μείνει άφωνος, δεν ήξερα ούτε εγώ πως εξυπηρετώ σκοτεινά συμφέροντα κατά της Ορθοδοξίας, βλέπετε άλλωστε πόσο σέβομαι Εκκλησία και Ορθοδοξία, συνεχίζω και τα γράφω με κεφαλαία! Το ύψος μου και το ότι μιλάω γερμανικά δεν με έχει βοηθήσει ιδιαίτερα στο να κάνω μπρουταλιές (μα είναι λέξη αυτή τώρα;!), τουλάχιστον στη σκηνή.

Έχεις ποτέ συμπεριλάβει κάτι στο έργο σου (για να μην το χαρακτηρίσω ραψωδία), το οποίο να θεωρείς απίστευτα αστείο και να μην γέλασε κανείς;

Φυσικά! Και το ξαναδοκίμασα έτσι, το ξαναδοκίμασα αλλιώς και αφού είδα πως δεν τραβούσε, το πέταξα. Είναι και αυτό κομμάτι της δουλειάς, ίσως το σημαντικότερο: το να βρίσκεις το θάρρος και να μπορείς να πετάς. Κάτι σαν τους πιλότους, δηλαδή. Και τα νεογέννητα πουλάκια. Αρκούν οι παρομοιώσεις…

Φτάνοντας προς το τέλος (της σειράς) των εμφανίσεών σου, κουράζεσαι να επαναλαμβάνεις το ίδιο πρόγραμμα κάθε βδομάδα;

Ειδικά τη φετινή σεζόν, που δεν έχω σταθερό πρόγραμμα παραστάσεων, κάθε παράσταση με γεμίζει με απίστευτη προσμονή και χαρά! Ακόμα και αν έχω κακή διάθεση, η ευθύνη του να σταθείς μπροστά σε ένα κοινό και να το κάνεις να γελάσει μου δίνει την απαραίτητη ενέργεια να ξεκινήσω την παράσταση. Κι όταν ξεκινήσω και έρθει το πρώτο γέλιο, εκεί ξεχνιούνται όλα.

Μιλώντας για κρίση. Πιστεύεις ότι τώρα είναι ευκαιρία των κωμικών να βοηθήσουν τον κόσμο να χαμογελάσει ή ευκαιρία των ιδιοκτητών μαγαζιών για τσίπικα μεροκάματα;

Πότε μιλήσαμε για κρίση;! Α, οκ, είναι μεταβατική φράση από το πουθενά… Ως κωμικός δεν αναζητώ ευκαιρία να βοηθήσω τον κόσμο να χαμογελάσει, αλλά δημιουργώ τις προϋποθέσεις για να συμβεί αυτό. Πιο συγκεκριμένα, δεν σκέφτομαι ποτέ «α, κρίση, τέλεια, ευκαιρία για να πω κάτι αστείο», αντίθετα